Przejdź do głównej zawartości

Uśmiech niebios - Ben Bennett

Ben Bennett – studiował wiedzę o teatrze, filmie i telewizji. Zanim został pisarzem i scenarzystą, pracował dla agencji reklamowych i czasopism.

Czasem nachodzi mnie chęć na poczytanie lżejszych tematów, miłosnych, może nawet i łzawych. Przy lekturze Uśmiech niebios łzy nie zmoczyły moich policzków, jedynie mogły one zostać zaczerwienione z wrażeń i emocji, jakie autor zafundował swoim odbiorcom.

Może trzeba stać się godnym własnych marzeń, trwając przy nich mimo przeciwności losu. Bo cuda to nic innego jak marzenia, które się spełniają.”

Ile razy w życiu można się zakochać? Jest to podstawowe pytanie, które należy sobie zadać już na początku przygody z tą książką. Od czego zależy nasze uczucie? Czy zawsze miłość jest bezinteresowna? Na pewno bohater powieści Bena Bennett'a miał wielki dylemat i mętlik w głowie, dlaczego nie może przestać myśleć o tej właśnie dziewczynie...

Czterdziestoletni Harvey Coleman posiłkuje się w restauracji U Hogana, gdzie serwują spełniające się – według jego mniemania - ciastka z wróżbą. Wiele lat wcześniej znalazł w tym przysmaku tekst: „Kiedy znów spadnie śnieg, spotkasz swoją wielką miłość” i nosił go przy sobie niemal zawsze. Tym razem, w wigilię w Los Angeles ku wielkiemu zdziwieniu mieszkańców, zaczął sypać śnieg. Czy wróżba się spełni? Przeszłość profesora jest smutna, dwadzieścia lat temu spotkał już swoją życiową miłość, Liv, z którą było mu dane spędzić najpiękniejszy rok z życia, a później dziewczyna nagle zmarła. Nie mógł już znaleźć nikogo odpowiedniego dla siebie, bowiem jego serce należało do Szwedki.

Ja z kolei byłem zdania, że los znajduje najdziwniejsze sposoby, aby coś nam powiedzieć, i nie cofa się nawet przed przemysłowo wytwarzanymi wiadomościami, choćby to było mało romantyczne.”

Wigilia, czas magiczny, sprawiła, że na drodze bohatera stanęła dwudziestoletnia Hannah, która przypominała jego Liv, jakby była jej reinkarnacją. Szekspir, takie miał przezwisko główny bohater, chciał jak najlepiej poznać tę młodą kobietę, wierzył, że ta ma coś wspólnego z jego ukochaną. I nie mylił się. Z każdym dniem fascynowała go coraz bardziej, widział zarówno podobieństwa jak i całkowite przeciwności. Czy zakochał się naprawdę, czy tylko w wyobrażeniu swojej miłości sprzed lat?

Napisać: „Napijmy się razem kawy” jest mniej natarczywe niż: „Kocham Cię. Nie mogę bez ciebie żyć”.
Ale jakby nie było, to początek.”

Uśmiech niebios jest książką napisaną lekkim stylem. Wydarzenia widzimy oczami głównego bohatera, który co krok porównuje zdarzenia sprzed dwudziestu lat z tymi, które mają miejsce aktualnie. Jest to nieco męczące po dłuższym czasie, zwłaszcza, że czytelnik ma wrażenie, że faktycznie Harvey spotyka się i zakochuje się w nowo poznanej dziewczynie tylko przez pryzmat przeszłości. Znajdziemy tutaj wiele czułych słówek, lukru, przesłodzonych historii, a także celowych niedomówień. Pisarz jednak do samego niemal końca trzyma czytelnika w napięciu, bo jakąś prawdę ciągle przed nami ukrywa. Są momenty, które zaskakują bardzo, których ciężko jest się domyślić, a brakuje takich, które można było się na początku spodziewać – przynajmniej moim zdaniem. Na pewno jest to powieść dla fanów tego typu miłosnych opowieści. Sam autor, co można łatwo zauważyć, scharakteryzował głównego bohatera po części na siebie. Tak samo jak Ben Bennett, Szekspir studiował wiedzę o filmie, a teraz wykłada na uczelni, tej samej, do której uczęszcza jego nowa miłość.

Pomimo tego, że akcja toczy się w zimie, w święta Bożego Narodzenia, jest to tytuł idealny właśnie na wakacyjne dni, kiedy nie ma się siły na ciężkie historie, tylko na takie książki, które można czytać z lekkością. Uśmiech niebios z pewnością wpadnie w gusta większości z Was. Pod typ tytułem kryją się tak naprawdę dwie – jak nie więcej – historie miłosne, które rozgrzeją Wasze serca. Gorąco polecam. 



Za książkę dziękuję:

Komentarze

  1. Hmm, zainteresowałaś mnie, choć nie jestem fanką historii miłosnych, a ta do moich must have nie należy. Jednak podoba mi się perspektywa tajemnicy ukrywanej przez autora do samego niemal końca :D Obawiam sie trochę, że ta historia może mi się wydać banalna, przesłodzona i płytka, ale może nie będzie tak źle ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ciekawa jest ta książka.Może się wydawac za słodka, ale warto ją przeczytać. ;)

      Usuń
  2. Bardzo mi się podoba okładka i widzę, że treść książki także urzeka, dlatego już zapisuje sobie ten tytuł na moją listę czytelniczą ,,chce przeczytać''.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Okładka jest taka minimalistyczna i właśnie urzekająca. ;)

      Usuń
  3. Niedawno miałam okazję ją przeczytać i książka również przypadła mi do gustu:))
    Pozdrawiam!!

    OdpowiedzUsuń
  4. Taka lżejsza książka czasem jest potrzebna i chętnie bym ją przeczytała. Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oczywiście, że są potrzebne takie książki, zwłaszcza w ciepłe dni. ;)

      Usuń
  5. coś czuję, że książka by mi się spodobała :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.