Kolejny raz miałam przyjemność poznać twórczość rodzimego autora, co nadal mnie szokuje, bowiem kiedyś unikałam literatury spod polskiego pióra niczym ognia. W ręce wpadł mi pierwszy tom nowej serii Stefana Dardy, który swoim opisem intryguje, a ilością gatunków w jednym, zadziwia. Niby zwykły kryminał, a jednak nie ma tak łatwo. Pisarz pobawił się gatunkami,wątkami i książka Przebudzenia zmarłego czasu. Powrót , której tytuł nic nie mówi czytelnikowi, to dopiero rozgrzewka. Autor jeszcze zaskoczy, zadziwi i jeszcze bardziej wciągnie do wykreowanego przez siebie świata. Ale do rzeczy... Jakub Domaradzki doczekał się uniewinnienia i wychodzi z więzienia. Ku jego zdziwieniu, wujek na niego nie czeka, więc sam wraca do domu. Wkrótce dowiaduje się, że jego jedyny krewny, który nigdy nie zwątpił w jego niewinność i wspierał go przez ostatnie lata, popełnił samobójstwo. Kuba jest załamany i nie wierzy, że wujek Olgierd byłby zdolny zakończyć tak drastycznie swoje życie. Zostawion

Cześć! Jeszcze dwa lata temu nie przypuszczałabym, że można tak oszaleć na punkcie zwierzaka. Prawie nikt w mojej rodzinie najbliższej, oprócz wujostwa z pieskiem Toto, nie miał zwierząt, więc miłość do pupili była mi wręcz obca. Psów boję się panicznie i niejednokrotnie już się popłakałam na widok jakiegoś bez smyczy, ale do kotów zawsze czułam coś więcej. Lucynka, nasza kotka, trafiła do nas troszkę z przypadku, trochę z chęci, bo nie zamierzaliśmy przygarniać zwierzaka. Wiem, że była to najlepsza decyzja w naszym małżeńskim życiu i teraz bez niej byłoby smutno i pusto. Bo kto by mnie witał, kiedy wracam do domu? I kto by mnie prowadził do kuchni, żeby coś przekąsić? Znaczy... żeby jej dać trochę mokrej karmy? Kto by włączał radio w środku nocy, a w upalne lato przytulał się, bo to przecież takie fajne? No i najważniejsze, kto pilnowałby porządku na osiedlu? Pamiętajcie, że balkonowy monitoring firmy Lucyna działa prężnie i ona wszystko widzi, aż czasami wstyd, jak tak zagląda

Cześć! Przyznać się, kto nie lubi robić sobie planów czytelniczych? Chyba każdy to robi, a gorzej już z wykonaniem, bo przecież najczęściej człowiek sięga po to, na co ma akurat ochotę. Dla mnie celem właśnie jest czytanie w zgodzie z chęciami i nie robienie niczego na siłę. Rzadko kiedy publikuję plany czytelnicze na blogu, właśnie dlatego, że mało kiedy je w pełni jestem w stanie odhaczyć. Jednak mając na uwadze to, że ubiegłoroczne plany na lato tak dobrze mi poszły, uznałam, że i tym razem na takie zestawienie się skuszę. Trzeba być dobrej myśli, prawda? Zamierzam mieć bardzo zaczytane lato i oprócz tych książek, na które zdecydowałam się do recenzji, chciałabym skupić się na kilku (dokładnie trzech!), które są już na mojej półce. Jedna z nich jest w moich zbiorach już blisko cztery lata, a dwie kolejne, to nowości, które mnie niesamowicie ciekawią. Dobra, już się nie rozgaduję, tylko skupiam na konkretach. Jaga – Katarzyna Berenika Miszczuk Mam za sobą poprz

Ostatnio pisałam na blogu o książce Smętarz dla zwierzaków oraz o jej ekranizacji z 1989 roku , przy której pracował sam autor, czyli Stephen King. Dzisiaj nadeszła pora skonfrontowania się z adaptacją książki z tego roku, a raczej przedstawienia Wam swojej opinii o niej. Specjalnie piszę adaptacja a nie ekranizacja, bo są to dwie różne rzeczy. O ile wersja filmu z końca lat 80. XX wieku, to faktycznie ekranizacja, o tyle aktualna wersja nią nie jest. Po obejrzeniu Smętarza dla zwierzaków przeczytałam kilka komentarzy na forum i ludzie byli zbulwersowani przede wszystkim jeśli chodzi o zakończenie, a także zastanawiali się, dlaczego postanowiono podmienić dzieci. Sama po około dwudziestu minutach filmu uznałam, że nie warto się denerwować, bo z książką ma tyle wspólnego co tytuł i zarys fabuły. Reszta to już kwestia fantazji twórców. Dlatego też zmiana dziecka, które umiera nie było dla mnie niczym dziwnym a tym bardziej bulwersującym. Nawet mi się ta wizja podobała, bo …

Zawsze mam niemały problem z pisaniem o kolejnych tomach serii. Boję się, że zdradzę za dużo. Dlatego też, jeżeli nie czytaliście Nieodgadnionego Maureen Johnson, to nie czytajcie mojej opinii o części drugiej. Nieodgadniony zakończył się dość dramatycznie. Po pierwsze, Elli, jedna z uczennic, zniknęła. Podejrzana o małą zemstę postanowiła uciec z jakby się mogło wydawać – strzeżonego i zamkniętego pomieszczenia. Jednak Akademia Ellinghama pełna jest tajnych przejść i tuneli, o czym w tejże książce czytelnik przekona się niejednokrotnie. Dodatkowo, okazało się, że David, do którego główna bohaterka, Stevie, zaczęła coś czuć, jest synem znienawidzonego przez nią polityka, co jeszcze będzie miało znaczenie w Znikającym stopniu . To tyle słowem podsumowania części pierwszej, natomiast w drugiej nie dzieje się mało. Stevie wraca do Akademii, z której rodzice ją wywieźli po dramatycznych wydarzeniach. Pomógł jej w tym Edward King, czyli ojciec Davida, który ma wobec dziewcz

Cześć! Skoro pierwszą połowę roku mamy już za sobą, to nadeszła pora na małe podsumowanie czytelnicze i wyłonienie tych książek, które najbardziej przypadły mi do gustu w ostatnim czasie. Mój bilans na ten moment nie jest wcale tragiczny, chociaż w pewnym momencie wydawało mi się, że tak dobrze (jak na mnie!) nie będzie. Mam za sobą 31 pozycji, a kolejne 3 w trakcie lektury, a jakby się człowiek uparł, to nawet 5... Raczej nie czytam kilku książek naraz, chociaż nieraz mi się to zdarzy. Pamiętajmy, że czytanie ma być przyjemnością, a nie obowiązkiem, więc czasem warto wachlować sobie tytułami. Aktualnie w słuchawkach mam dwa audiobooki, jeden słucham sama, a drugi z mężem. Metro 2033 czytam powolutku, bo też tę lekturę dzielę z mężem; wczoraj zaczęłam natomiast Kiedyś po ciebie wrócę , a na deser zostawiłam sobie Tajemniczy ogród , który chciałam przeczytać zawsze i znajduje się ten tytuł na mojej liście 100 książek, które chcę przeczytać , o której ostatnio Wam pisałam.