Ostatni dzień stycznia nie należy do najszczęśliwszych w moim wydaniu. No, niestety, sesja i nic więcej nie trzeba tłumaczyć. Jednak mogę nacieszyć swoje małe oczka stosikiem, który pomimo swojej skromności, daje mi wiele radości. Pierwszy raz od dwunastu (!) miesięcy wśród zdobyczy znajduje się mój własny zakup, co jest swoistym sukcesem. Jeśli pamiętacie, to w tamtym roku miałam postanowienie, że nie kupię sobie żadnej książki, czego dotrzymałam. W tym, nieco podwyższyłam poprzeczkę, bo miesięcznie mogę kupić sobie tylko jedną pozycję. Pewnie się zastanawiacie, dlaczego użyłam stwierdzenia: podwyższyć poprzeczkę ? Otóż, kiedy mam możliwość zakupienia tylko jednego tytułu, muszę dokonać wyboru, który z nich jest tym ważniejszym dla mnie? Nie przedłużam już, tylko przechodzę do dzisiejszego celebryty, stosu. 

Tytuł: S. Darko Produkcja:  USA   Premiera: 28 kwietnia 2009 Gatunek: Dramat Reżyseria: Chris Fisher Scenariusz: Nathan Atkins  Muzyka: Ed Harcourt  Zdjęcia: Marvin V. Rush Obsada:  Samantha Darko - Daveigh Chase   Corey - Briana Evigan    Randy - Ed Westwick   Iraq Jack - James Lafferty   Jeremy - Jackson Rathborne   Obejrzałam z ogromną ciekawością, mając nadzieję, że czeka mnie emocjonująco spędzony czas. Nic bardziej mylnego. Mimo największych chęci, nie dostrzegłam w tej produkcji zbyt wielu zalet.

Niedawno czytałam książkę Groza , która pozostawiła mnie w przekonaniu, że matka jest w stanie zrobić wszystko dla ocalenia swojego dziecka, nawet jeżeli wiązałoby się to z publicznym rozebraniem się i skoczeniem z mostu. Kwiaty na poddaszu natomiast przedstawiły odwrotny obraz rodziny i matczynej miłości. Pomimo tego, że historię znałam już z ekranu, wywarła na mnie ogromne wrażenie, spowodowała również u mnie bitwę emocji począwszy od zaniepokojenia i smutku, skończywszy na gniewie i zachwianiu ideałów.

Utwór, który Wam pokazuję, wykonuje mój kolega z grupy na studiach. Zachęcam do zobaczenia go i chwili refleksji - o ile Wam się spodoba. ;) Ale myślę, że tak właśnie będzie. Jak to jest , to coś cholernie prawdziwego i szczerego. Nie będę się rozpisywać, po prostu posłuchajcie. 

ŻYCIE PI | CHINY/USA| DRAMA T| 2012/2013 Zachęcam, tak na sam początek do przesłuchania utworu Pi's Lullaby , który wprowadzi Was w klimat filmu i zrobi wycieczkę po malowniczych Indiach. 

To nic, że minęła już połowa stycznia. To nic, że nie odczuwam nadejścia Nowego Roku. Przyszedł dla mnie dopiero teraz odpowiedni czas na to, aby podsumować nieco rok 2012. O swoich planach pisałam TUTAJ , pora na moje wyznanie grzechów. 

Co byś zrobiła matko, gdyby zadzwonił do Ciebie nieznajomy i powiedział, że ma Twoje dziecko? Czy byłabyś skłonna oddać cały swój majątek, a nawet swoje życie, aby tylko Twoje maleństwo zostało uratowane? Sądzę, że każda rodzicielka ma wrodzone, aby chronić swoje pociechy mimo wszystko. Michael Robotham, poprzez swoje dzieło: Groza , stawia przede wszystkim swoje czytelniczki przed moralnym wyborem, przed dylematem – czyje życie jest ważniejsze. Thriller psychologiczny, to gatunek zaraz po kryminałach, który bardzo lubię i dobrze mi się go czyta. Lubię poznawać ludzkie emocje, które przepływają przez strony danej książki i wpływają na mnie, odbiorcę.

Tytuł: Strażnicy Marzeń   Produkcja: USA Premiera: 10 października [świat], 4 stycznia [Polska] Gatunek : Familijny, komedia, przygodowy, animacja Reżyseria: Peter Ramsey Scenariusz: Peter Lindsay-Abaire Muzyka: Alexandre Desplat W zeszły czwartek, razem ze swoją (prawie) sześcioletnią siostrzenicą wybrałam się do kina na Strażników Marzeń . Wiedziałyśmy, że będzie my się dobrze bawić i w ogóle się nie myliłyśmy. Zaopatrzone w dużą colę i popcorn, bez którego żaden seans nie może się odbyć, weszłyśmy do sali kinowej i zasiadłyśmy wygodnie w fotelach. T owarzys zył nam również kotek, maskotka, którą EmKa otrzymała od Wróżki Zębuszki wcześniejszej nocy.

Już na samym początku lektury Pamiętników wampirów. Księga 1 zauważyłam, że jest wiele różnic między wersją książkową a filmową tej historii. Z jednej strony, jest to dobry zabieg, gdyż podczas czytania książki nie nudziłam się, ani nie wiedziałam w ogóle, co za chwilę się może wydarzyć. A po przeczytanej lekturze stwierdzam, że serial bardziej mi odpowiada, jest dużo ciekawiej zbudowany, a bohaterowie nie są tak beznadziejnie nudni i bezbarwni.

USA | FAMILIJNY/KOMEDIA/MUSICAL | 2011/2012 Kto z nas nie pamięta Ulicy Sezamkowej? Tych emocji, które towarzyszyły każdemu nowemu odcinkowi? Ja to dobrze pamiętam, dlatego też z ogromną chęcią przystałam na propozycję obejrzenia musicalu MUPPETY. Lubię bajki, lubię właśnie musicale, lubię także się odstresować przy czymś lekkim, a ta produkcja okazała się naprawdę świetnym pomysłem na spędzenie czasu ze swoim chłopakiem.

Zdarzają się takie książki, które w żaden sposób do nas nie przemawiają, których treść nas nudzi, a akcja wlecze się niemiłosiernie. Mamy wtedy ochotę rzucić tym wszystkim i zająć się pożyteczniejszymi sprawami. Ale istnieją także te tytuły, które są całkowitym przeciwieństwem tego, co napisałam kilka linijek wcześniej. Do tej drugiej kategorii mogę zaliczyć powieść Laury Griffin: Nie do wybaczenia. Jest to książka, która zbiera różne oceny, zarówno te mocne jak i słabsze. Osobiście, u mnie zyskała wysoką notę, bowiem od lektury oderwać się nie mogłam.

Dawno, a raczej nigdy, nie czytałam książki, która wywołałaby u mnie koszmary senne. Jednak tym razem, było inaczej. Musiałam sobie dawkować lekturę, przez co moja przygoda z nią trwała praktycznie miesiąc. A także miałam ją w rękach tylko w dzień i przy świetle dziennym. No cóż, moja wyobraźnia jest zbyt wybujała, a dodatkowo, kiedy w grę wchodzą prawdziwe wydarzenia, po prostu wymiękam.