Za mną już trzy książki Katherine Rundell: Dachołazy , które skradły moje serce, Odkrywca , który był całkiem okej. Dzisiejszą gwiazdą jest natomiast Wilczerka , która podobała mi się zdecydowanie najbardziej. Śledząc wydarzenia w książce, zastanawiałam się, jakiej grupie wiekowej jest ona dedykowana. Nie brakuje w niej przemocy, brutalności a nawet rozlewu krwi. I dopiero kiedy przybliżyłam mężowi fabułę, uznał, iż jest to typowa baśń, którą mogą czytać i starsi i młodsi. I chyba to jest racja. Główna bohaterka, dwunastoletnia Fieo, może pochwalić się ogromną odwagą. Razem z mamą mieszkają w chacie pośrodku lasu, a ich zajęciem jest opieka nad porzuconymi przez arystokrację, wcześniej nieznającymi dziczy, wilkami. Marina i Fieodora są wilczerkami , co niekoniecznie podoba się carowi. W następstwie tego, matka dziewczynki zostaje aresztowana, a dodatkowo, szalony generał Rakow, fan ognia, pali ich dom, a Fieo zostaje z niczym. Dwunastolatka postanawia zatem odbić rodziciel

Pierwsza rzecz jaka nasuwa mi się na myśl, kiedy patrzę na okładkę książki Terapeutka jest chcę mieć taki komplet – fotel i podnóżek! Oczywiście do czytania;) A tak zupełnie na poważnie, książkę włączyłam całkowicie w ciemno, bez czytania opisu, uznałam – patrząc tylko na gatunek – że tego teraz potrzebuję. Czy potrzebowałam? Tak. Czy książka przypadła mi do gustu? I tak i nie. Przez to, że wiadome jest czytelnikowi, że coś się wydarzy książkę czyta się szybko i z chęcią, nie patrząc na to, że po drodze nudniejszych fragmentów nie brakuje. Jednak czasami tak bywa w przypadku thrillerów psychologicznych, że mają one swoje postoje. I raz są trudniejsze do zaakceptowania raz bez problemu do przetrwania. Momentami książka Bev Thomas jest zwyczajnie przegadana, z jednej strony jest to męczące, może trochę nudne, ale... z drugiej ma się wrażenie, że główna bohaterka zwierza się nam, z nami rozmawia jak na kozetce u psychologa. Ruth Harland jest terapeutką, a dokładniej, je

Chociaż mój noworodek ma już osiem miesięcy, skusiłam się na książkę położnej Izabeli Dembińskiej Pierwsze chwile z noworodkiem . Być może chciałam sobie skonfrontować to, co robiliśmy przy małej, jak wyglądały pierwsze chwile w szpitalu, a być może aby dowiedzieć się, że o czymś zapomnieliśmy. Zawsze jest przecież dobry moment na naukę. Tytuł, o którym dzisiaj piszę, to kontynuacja serii Rodzić można łatwiej . Pierwszej części cyklu akurat nie czytałam, chociaż jestem teraz jej ciekawa. Jestem ciekawa przede wszystkim stylu w jakim została tamta napisana. Pierwsze chwile z noworodkiem to książka o tym, jak opiekować się dzieckiem zaraz po porodzie. Autorka porusza najważniejsze kwestie, wyprawkę, kąpiel, spacer, a także szeroko karmienie dziecka. Nie zabrakło w niej informacji o rehabilitacji dzieci czy ćwiczeniach dla mamy. Ogromny plus jest tutaj ode mnie za rozdział o pierwszej pomocy, który jest napisany bardzo delikatnie i spokojnie , żeby nikogo nie przestraszyć

„ Wszyscy moi bohaterowie mówili jedno: najgorsza w przemocy psychicznej jest samotność. I to, że rozpoznają ją tylko terapeuci i psychiatrzy. Oraz ci, którzy sami taki koszmar przeżyli.” - str. 8 Przed sięgnięciem po książkę Renaty Kim Dlaczego nikt nie widzi, że umieram. Historie ofiar przemocy psychicznej , należy zastanowić się nad tym, czy to na pewno temat dla mnie. Czy nie będzie to dla mnie za trudne? Czy... jestem otwarta/y i gotowa/y na treść jaką otrzymam – i chodzi dokładnie o to, czy nie będę oceniać i krytykować wyborów bohaterów opowiadających swoje historie. Już po pierwszym rozdziale wiedziałam, że to nie będzie lekka książka. Choć od początku za taką jej nie miałam. Czytając kolejne historie, buntowałam się. Tak statystycznie, typowo i stereotypowo się buntowałam, że można dać się tak traktować, że można tak dać sobą manipulować. Prawda jest jednak oczywista: NIC NIE WIEM O PRZEMOCY PSYCHICZNEJ . Nie jest to książka dla osób o słabych nerwach i dla

Dawno nie miałam tak, że kilka razy zaczynałam pisać o jakiejś książce, że nie wiedziałam jak zacząć, że jakiekolwiek słowa okazywały się bylejakie albo nie na miejscu. A pisząc o książce Chiny 5.0 aż samo nasuwa się na klawiaturę wspomnienie o COVID-19, jednak bardziej już o tymże wirusie nie wspomnę tutaj, obiecuję. A Chiny bowiem mogą nas jeszcze nieraz zaskoczyć, gdyż ICH celem jest zostanie potęgą. Kai Strittmatter w swojej książce Chiny 5.0 Jak powstaje cyfrowa dyktatura przytacza krótką, ale bujną historię Chin. Nie ogranicza się jedynie do czasów współczesnych, wspomina wiele rzeczy z przeszłości tego czerwonego kraju, udowadniając poniekąd, że jest to kraj o specyficznym podejściu do prywatności – a tak naprawdę do jej braku. Lektura ta mnie przerażała, autentycznie byłam zszokowana tym, co jest mi przedstawiane. Począwszy od dozgonnego panowania Xi Jinpinga, przez zatajanie faktów i historii, aż do inwigilacji mediów społecznościowych. Wolność nie istnieje, je

Nasza trzecia przygoda ze Skarpetkami Justyny Bednarek minęła nam (mi i córce) w okamgnieniu. Mam wrażenie, że każda kolejna część nas (dobra, tylko mnie!) jeszcze bardziej bawi i chęć na przeczytanie szybko wszystkich historii jest coraz większa. Autorka książek dla dzieci nie zawodzi. I może piszę to w każdej swojej opinii o Skarpetkach , ale jej wyobraźnia mnie zawsze zaskakuje i rozśmiesza;) Bo dobrze czyta się książki dla dzieci, które nie są tylko dla jednej, konkretnej grupy wiekowej, że dzieci i dorośli będą się razem dobrze bawili. Z podkreśleniem słowa razem. I zdecydowanie  Nowe przygody Skarpetek (jeszcze bardziej niesamowite)  są świetną lekturą zarówno dla małych i dużych czytelników. W tej części  Skarpetki  będą miały różne, zaskakujące przygody, będzie o miłości, o bohaterstwie i rozśmieszaniu. Nie zabraknie też zaskoczenia w postaci  złej  Skarpetki. Każda historia niesie za sobą jakieś przesłanie, w krótkiej formie autorka chce jakąś wartość przekazać swoim

W swoim ostatnim wpisie o  premierach, na które bym się z chęcią skusiła , wspominałam o książce Mistrzynie kamuflażu. Jaki piją Polki? Magdy Omilianowicz. Dzisiaj natomiast przybywam na bloga z moją mini opinią na jej temat, bowiem dzięki uprzejmości księgarni Tania Książka mogłam ją przeczytać. Z samą autorką miałam już do czynienia przy okazji pozycji Fajbus. 997 przypadków z życia i była to dobra lektura, fajnie napisana, w formie wywiadu, z trafnymi pytaniami. I to mi się wtedy bardzo podobało, te pytania w punkt, brak skrępowania, aby o cokolwiek zapytać... A jak było tym razem? Temat alkoholu do łatwych nie należy, zwłaszcza, że dookoła nas, podczas niemal każdego spotkania obecne są procenty. Łatwiej jest się napić, lepiej widziane jest upicie do urwania filmu niż przyznanie do choroby i uzależnienia. Jest to przykre. Magda Omilianowicz w swojej książce pokazuje problem alkoholowy z różnych perspektyw, porusza jednak temat z innej, mniej popularnej strony, bowie

Czasami bywa tak, że kiedy pierwszy raz słyszysz o jakimś filmie (albo książce!:), to jest jeszcze za wcześnie, abyś się z nim zapoznał. Tak było ze mną i Terminalem z Tomem Hanksem. Kiedy wchodził do kin, ja kończyłam szkołę podstawową, jednak już wtedy dotarła do mnie opinia, że jest to dobra produkcja. I wiecie co? Nie wiecie, ale za moment Wam napiszę... Ta opinia ciągnęła się za mną do niedawna, bo dopiero kilka tygodni temu obejrzeliśmy Terminal z mężem. Główny bohater, przylatuje do Ameryki, jednak nie może wyjść poza teren lotniska. Podczas długiego lotu do USA, w jego kraju doszło do zamachu stanu, w rezultacie czego, jego wiza i paszport nie są ważne. Nie miał do czego wrócić – jego kraj przestał chwilowo istnieć, więc tymczasowym miejscem pobytu dla Viktora Navorskiego stało się lotnisko. Z człowieka, który praktycznie nic nie rozumiał po angielsku, główny bohater na oczach widzów przeobraża się w wielozadaniowego mężczyznę, który szybko się uczy i dostosowuje d

Kolejny audiobook i kolejna książka o niespodziewanym rodzicielstwie. Do sięgnięcia po powieść Darii Skiby zachęcił mnie przede wszystkim tytuł, a w drugiej kolejności – sama okładka. Dopiero później przeleciałam wzrokiem opis i... włączyłam Dlaczego, mamo? Na początku było dobrze, nawet bardzo. Nastoletnia ciąża i zostawienie przez ojca dziecka dziewczyny w trudnej sytuacji. Marlena na szczęście mogła liczyć na rodziców i siostrę. Ciąża załamała dziewczynę, a hormony buzujące w jej organizmie w czasie tego stanu błogosławionego – nie pomagały jej w pogodzeniu się z sytuacją w jakiej się znalazła. Może to depresja ciążowa? Wiele na to wskazywało. Najważniejsze wydarzenia dla akcji tak naprawdę mają miejsce po porodzie. Marlena musi walczyć ze swoimi demonami, ale też musi dostrzec, że ma osoby wokół siebie, na których może polegać. Tytułowe pytanie na kartach tej powieści pojawia się wielokrotnie i jest zadawane przez różnych bohaterów w różnych okolicznościach. Pow

Niedawno pisałam o książce Ja,Kosmo , w której głównym bohaterem oraz narratorem jest pies. Było to moje pierwsze spotkanie z tego typu literaturą dla dzieci, w której świat byłby przedstawiony z punktu widzenia czworonoga. Od razu to mi przypadło do gustu i uznałam owy styl za uroczy. Dzisiaj na tapet biorę tytuł Belli Swift o Mopsiku, który miał niespotykane, jak na psa, marzenie. Peggy jako szczeniaczek czeka na kochającą rodzinę, która po przygarnie. Przez chwilkę miała dom, jednak okazało się, że opieka nad psem jest bardzo angażująca i wymagająca, dlatego suczka przed samymi Świętami Bożego Narodzenia trafiła na krótko do schroniska. Na krótko, bo przez przepełnione schronisko zabrała ją rodzina zastępcza . Mopsik, który chciał zostać jednorożcem to książka, którą w skrócie mogę opisać jako słodką. Była to dla mnie urocza lektura o miłości rodzinnej oraz o spełnianiu swojego marzenia, a dokładnie o chęci zostania jednorożcem i próbach dokonania tego – uwierzcie, pie