Kącik tematyczny, part III

Kiedy publikuje się ten post [mam nadzieję] jestem właśnie nad jeziorem i opalam się. Z racji tego, że do wody nie wejdę, mogę jedynie leżeć spokojnie i drugi raz w te wakacje się opalać, a także podziwiać swojego chłopaka, który korzysta z uroków tego miejsca. Mam ze sobą Życie bez lata, książkę, która czekała na mnie chyba dwa, a nawet trzy lata i wreszcie doczekała się swojej kolejki. Styl Lyne Griffin jest porównywany do tego, którym posługuje się sama Jodi Picoult. Ciekawe czy to zaleta, czy wada tej powieści. Niebawem napiszę dla Was recenzję, więc poznacie moje zdanie - ja sama również. ;) 

Dzisiaj wpis będzie krótszy niż poprzedni o współpracy. Po prostu tak naprawdę w tym poście chciałabym się wyżalić i opowiedzieć o tym, co mnie dręczy podczas czytania. A nie jest tego wiele. 

Coraz bardziej ostatnimi czasy zwracam uwagę na błędy w książkach. Oczywiście małe literówki, powtórzenie zaimka "się" albo jakiegokolwiek wyrazu, które zdarzą się trzy razy w książce nie są wielką tragedią. Ale jeżeli na niemal każdej stronie znajduje się jedna pomyłka, jest już tutaj problem, który mnie bardzo drażni. Wydaje mi się - jestem niemal pewna ;) - że jest zawsze ktoś odpowiedzialny za korektę. Tekst przed wydrukiem powinien zostać przeczytany przez różne osoby, aby ewentualne błędy zostały poprawione. Mogę się mylić, jeżeli tak jest, to mnie poprawcie. 

Inną sprawą jest już nazywanie bohaterów. Zdarzyło mi się przy okazji książki Czerwony pokój Nicci French, że dostałam mętliku. Na okładce był podpisany Michaell przez dwa ll  ale już w samej książce, był przez jedno l. Także zostało pomylone nazwisko bohaterów, oraz imię postaci. W takich momentach zastanawiam się, czy to ja źle czytam, czy może faktycznie jest tutaj błąd. Ale w żadnym wypadku nie oskarżam autora książki o błąd, bo nie jest on merytoryczny, tylko czysto korektorski. 

Zdarzyło mi się trafić w dwóch książkach na złe podpisanie postaci, które się wypowiadały w danym momencie. Nie chodzi o zwykłą literówkę. Tylko o to, że wypowiadały jakąś kwestię osoby, których nawet nie było w konkretnym wydarzeniu, których sprawa nie dotyczyła. Tak było w np.: Hyperversum, jak Ian był mierzony, bo szykowano dla niego ubranie na turniej rycerski [opisane w wielkim skrócie;)]. I nagle została wtrącona myśl bohatera... wypowiedziana przez Daniela. Jednak dotyczyła ona sprawy związanej z Ianem i jego własnymi przemyśleniami. Dopiero później scena dotyczyła tego drugiego chłopaka. W Ludzie z bagien, jak już wspomniałam w recenzji, znalazłam dwa podobne kwiatki, które zepsuły mi obraz książki. Tak, takie rzeczy mają dla mnie wielkie znaczenie. 

Może być tak, że podczas pisania tekstu na bloga popełniam błędy, literówki, a nawet błędy ortograficzne. Zdarza się, jestem człowiekiem, każdy się myli. Jednak to nie jest na tak dużą skalę, jak drukowanie powieści. Czasami wydaje mi się, że to już jest norma, że w każdej książce trzeba znaleźć jakiś nonsens, jakiś błąd. Takie rzeczy wiele mówią o wydawnictwie. O jego poziomie. To nie spowoduje spadku sprzedaży i popytu na dany produkt, bo jak ktoś chce, to czyta danego autora, bo lubi. Jednak takie niuanse odbierają nieraz przyjemność czytania. Powodują one mieszane uczucia odbiorców względem powieści i właśnie samego wydawcy. 

Nie wiem czy napisałam to ze zrozumieniem. Trochę swoich myśli wylałam na klawiaturę. Ale wiem, że nie wymęczyłam tematu. Można by tu wiele pisać, a także do wielu rzeczy się przyczepić. Jednak nie ma to większego sensu. Napisałam kilka zdań na ten temat, ponieważ po prostu musiałam to zrobić. Na pewno przez błędy korektorskie nie skończę z czytaniem. Również... nie będę czytać tylko ze względu na to, aby wytykać literówki i powtarzające się słowa w zdaniu.