Zdarzają się takie książki, które potrafią zmrozić krew w żyłach już na samym początku. I właśnie tak się zdarzyło w przypadku Jedynego dziecka Jacka Ketchuma, które już w pierwszych minutach słuchania mnie zaszokowało bardzo drastyczną sceną załamania nerwowego matki.

No właśnie, jest to książka o matce. O tym, że jest to osoba walcząca o swoje dziecko, zwłaszcza jeżeli jest ono jedyne. Nie powiedziałabym jednak, że jest to książka o jednej matce, o konkretnym, głównym przypadku, tylko przedstawione w niej są różne jej oblicza. Ciepła, matczyna miłość, surowa, albo miłość mimo wszystko, kiedy kobieta istnieje dla swojego dziecka i dzięki niemu. Matka to idea. Matka to kwintesencja życia.

Powieść Ketchuma zaskoczyła mnie tym, że bardzo długo się rozkręca, jednak to nie znaczy, że jest nudna. Chodzi bardziej o to, że dużo się w niej dzieje zanim autor dochodzi do głównego wątku i problemu. Daje to szerokie tło i jesteśmy w stanie skupić się bardziej na zarysie fabuły i istocie sprawy, …

Dzisiaj będzie o filmie, o którym mam całkiem odmienne zdanie niż reszta świata, a przynajmniej niż ludzie z filmweb.pl I nie chodzi o to, że komuś się podobało a mi nie – odwrotnie. Kiedy tylko w zapowiedziach na Netflix pojawił się Slender Man, byłam uszczęśliwiona, bo bardzo chciałam go zobaczyć. Czekałam na premierę i bardzo szybko przystąpiliśmy do oglądania z mężem.

Prawie się nam nie udało.

Bo wiecie… lubię horrory, ale nie lubię się bać. A ja mam bardzo bujną wyobraźnię i czasami trasa łazienka-sypialnia jest dla mnie męką. I ze Slender Manem miałam duży problem na początku, ponieważ siedziałam jak sparaliżowana. Okej, byłam sparaliżowana strachem. I wytrzymałam pół godziny i poprosiłam męża o wyłączenie. Musiałam przetrawić to, co zobaczyłam na ekranie.

Następnego wieczora mieliśmy podejście drugie. Tym razem zobaczyliśmy całość.

Wcześniej tylko raz zdarzyło mi się, że film mnie zmroził, ale wtedy nie wyłączaliśmy go. Obejrzeliśmy do końca w przerażeniu. A tym razem… moja wyo…

Po przeczytaniu trylogii Domniemanie niewinności, postanowiłam skusić się na jeszcze jeden romans. Tym razem padło na Pana Romantycznego, który mnie ogromnie zaskoczył, oczywiście na plus. Sama jestem w szoku, że poczułam chęć na tak lekką literaturę – chociaż w tym przypadku nie miałam do czynienia z błahą historią.
Eden jest dziennikarką z ambicjami. Kiedy słyszy od siostry, że w mieście jest mężczyzna pracujący jako pan do towarzystwa, postanawia – choć z małymi oporami – o nim napisać. A raczej… postanawia zdobyć awans sensacją o klientkach tego mężczyzny nazywanego Panem Romantycznym. Podobno ten potrafi dać każdej kobiecie dokładnie to, czego ta potrzebuje – jednak pomijając usługi seksualne. Za co zatem bierze tak duże pieniądze i dlaczego kobiety go pragną? Tego właśnie chce się dowiedzieć główna bohaterka. 
Dziewczyna po kilku turbulencjach umawia się z Maxem – czyli Panem Romantycznym, z którym zakłada się, że jeżeli uwierzy w romantyczne związki – artykuł o nim i jego klientk…

Kiedy zobaczyłam w zapowiedziach książkę Prostytutki. Tajemnice płatnej miłości, wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Wiedziałam, że jest to temat, który chciałabym zgłębić, bo jeszcze nigdy nie czytałam nic o najstarszym zawodzie świata. I można by pomyśleć, że ostatnio tego typu książek o różnych zawodach, zwłaszcza medycznych, jest wydawanych naprawdę mnóstwo, pewnie wiele osób już kręci oczami na sam widok takich tytułów. Ja nie kręcę, ja się cieszę, że powstają, bo mnie niesamowicie ciekawią i próbuję czytać te, które szczególnie zwrócą moją uwagę. A Prostytutki moją uwagę zwróciły. I już mam je za sobą, z czego bardzo się cieszę, bo była to lektura, która mnie nie zawiodła. Jest ona też napisana w sposób delikatny, z szacunkiem do rozmówców. Jednocześnie tekst jest konkretny i dosadny. 

Autorzy Magda i Piotr Mieśnik, zrobili bardzo dobrą robotę. Stworzyli książkę, w której jest obszernie opisany zawód prostytutki. I to z różnych stron, bo rodzajów płatnej miłości, jak się okazuje…

Niedawno na blogu pisałam o książceDlaczego nikt nie widzi, że umieramRenaty Kim, traktującej o przemocy psychicznej. Jakimś zrządzeniem losu, zaraz po wspomnianej lekturze, skusiłam się na Twoją winę Danuty Awolusi, która okazała się strzałem w dziesiątkę jeżeli chodzi o tematykę i pokrywa się z problemem przemocy.
Autorka książki, o której dzisiaj napiszę kilka zdań, została porównana do twórczości Jodi Picoult, której jestem fanką od ponad dziesięciu lat. I o ile nie lubię takich porównań sugerujących, że polscy autorzy się na kimś wzorują i nie mają swojego stylu, to tym razem jakoś na mnie ono pozytywnie podziałało. Bez większego zagłębiania się w opis postanowiłam rozpocząć nową książkową przygodę.

Marcelina jest cichą, nieśmiałą i poukładaną dziewczyną o złotym sercu. Na imprezie swojej najlepszej przyjaciółki poznaje Adama, w którym zakochuje się niemal od razu. Ich związek rozwija się dynamicznie i jest bardzo poważny. Jednak Marcelina na łożu śmierci babci Adama słyszy ważne s…

Zwykły, leniwy sobotni wieczór. Dziecko zasnęło, a rodzice siadają do kolacji. W planach miałam czytanie, ale postanowiliśmy do posiłku coś włączyć. Netflix. Padło na miniserial, który mieliśmy od jakiegoś czasu na liście. Na Niewiarygodne.

Pierwszy odcinek nas zmroził, i to dosłownie. Nie drgnęliśmy przez cały jego czas trwania, a po moich policzkach płynęły łzy. Tych emocji nie da się opisać. Już wiedziałam, że nici z czytania. Serial nas pochłonął i nie mogliśmy już skupić się na niczym innym. Dwa wieczory i osiem prawie godzinnych odcinków. Nieźle, bo nie mieliśmy maratonu serialowego od niemal roku. 

Niewiarygodne to historia dziewczyny, która została zgwałcona. To historia dziewczyny, która pod presją organów ścigania, odwołała swoje zeznania, tym samym tracąc swoją autentyczność, ale nie tylko. Straciła też swoje życie. Marie Adler, główna bohaterka, pomimo swojego młodego wieku ma na koncie wiele ciężkich przeżyć. Czy, paradoksalnie, to właśnie jej przeszłość zaowocowała tym,…