SEKRETNE ŻYCIE WALTERA MITTY (2013/2014)

USA | DRAMAT/FANTASY/KOMEDIA | 2013/2014
REŻYSERIA: BEN STILLER 

Ostatnio pisałam o starszym kinie, dzisiaj będzie o zdecydowanie młodszym. Co je wyróżnia? Przede wszystkim fakt, iż reżyserem, jak i głównym bohaterem jest ta sama osoba. Ben Stiller w swoim dziele Sekretne życie Waltera Mitty jako Waltera Mitty obsadził siebie. Osobiście nie przepadam za tego typu zabiegami, także na samym początku, przed rozpoczęciem seansu, aktor otrzymuje ode mnie minusa. Nie powiem jednak, że Stiller mi się nie podobał w tej roli. Bo wypadł naprawdę efektownie i oddał się tej kreacji w stu procentach.

A jakie są moje dalsze wrażenia?

Nie będę kłamać, że się zawiodłam. Nie mogłam się zawieźć, ponieważ niczego wielkiego nie oczekiwałam po tym filmie. Sądziłam, że będzie to zakręcony świat, śmieszne wstawki i głupawy główny bohater. W zasadzie właśnie tak było. Tylko gdyby nie ten wątek miłosny i problemy w pracy, i te wszystkie rzeczywiste podróże...

Oglądając tę amerykańską produkcję byłam załamana tym, że nie umiem się w nią w żaden sposób wczuć. Jedyne co mi się w niej podobało, to tak zwane odloty Waltera, w których był niczym bohater. Żaden z aktorów nie wzbudził mojej irytacji, także jest dobrze. Pomimo tego, iż sama postać siostry głównego bohatera mnie denerwowała, to uważam, że kreacja Kathryn Hahn jest bardzo dobrze zagrana i jest na drugim miejscem, tuż za Stillerem. Pod względem efektów, film jest naprawdę dobry, aż jestem w tym przypadku pod wrażeniem. Piękny obraz, krajobrazy. Reżyser gra na estetyce jak zawodowiec. Dodatkowo muzyka dodaje klimatu i wszystko pięknie ze sobą współgra. Pozornie. Nie odpowiada mi fabuła. Dobrze, już nie będę się doczepiać samego zauroczenia i prób poderwania koleżanki z pracy przez Mitty'ego. To nawet było urocze, zwłaszcza motyw z mrugnięciem na jednym z portali społecznościowych i próba naprawienia komunikatora. Ale doczepiam się bardzo mocno do wątku pracy. Do tego, jak bardzo było to nierzeczywiste, bo mężczyzna wychodził sobie wtedy, kiedy chciał, praktycznie bez słowa wyjechał w poszukiwaniu negatywu numer 25, który miał się ukazać na ostatnim papierowym wydaniu magazynu "Life", w którym dotychczas był szefem działu negatywów.

Dla mnie całość nie trzymała się logicznej kupy. Ot, główny bohater lata po świecie w poszukiwaniu fotografa Seana O'Connella, autora zagubionego negatywu. W tym czasie przeżywa historie bardzo nierealne. Wiem, że właśnie o to chodziło, żeby jego rzeczywistość okazała się bardziej niesamowita od wizji. Rozumiem to doskonale. Ale nie umiałam w to wszystko się wczuć. Bo jak to możliwe, że szary człowieczek nagle zostaje świetnym kolażem, potrafi przebiec X kilometrów bez zadyszki, a potem jeszcze wspiąć się na szczyt Himalajów? Nie w tak krótkim czasie, nie w takim biegu. To nie jest możliwe. 

Ogólne moje wrażenie jest całkiem przyjemne. Uważam, że pod względem technicznym ten film jest świetny. Wielokrotnie na Sekretnym życiu Waltera Mitty śmiałam się do łez, bo ma wiele humoru na wysokim poziomie, czasami takiego głupkowatego, ale z pewnością nie rażącego czy żenującego. Za to plus. Jest to pięknie zapakowana fantastyka w fantastyce z wątkiem nastoletniej miłości dojrzałego bohatera. Takie jest moje ostateczne zdanie. Czy polecam? Nie wiem. Jest wiele różnych opinii na temat filmu, także zachęcam do wyrobienia sobie własnej.

Oczywiście czekam na Wasze opinie, może macie inne zdanie ode mnie?