2012 (2009)

USA/KANADA | SCI-FI/KATASTROFICZNY | 2009

Filmy katastroficzne ostatnimi czasy goszczą u mnie na ekranie dość ciężko. Jest to oczywiście ingerencja mojego chłopaka, który zapytany o gatunek, od razu odpowiada: katastroficzny. Akurat ten tytuł wskazałam sama, bowiem byłam ciekawa 2012 bardzo, a wcześniej nie miałam jakoś okazji, aby obejrzeć tę produkcję.

Oczywiście przepowiednia Majów o końcu świata w 2012 roku się nie sprawdziła, jednak kilka filmów na ten temat powstało. A o czym jest ten tytuł? Koniec świata się zbliża i wiedzą o tym prezydenci państw. Budowane są specjalne łodzie podwodne, aby ludzkość przetrwała. Jednak nie każdy, a wybrani. A nawet nie wybrani, tylko najbogatsi, którzy mogli zapłacić miliony za bilet na ów statek. Głównym bohaterem jest Jackson Curtis (John Cusack), który przed laty napisał niedochodową książkę, który się rozwiódł, i na którym polegać nie można. Przygoda widza z tym bohaterem rozpoczyna się w momencie, kiedy mężczyzna zabiera swoje dzieci pod namioty. Tam poznaje pewnego prezentera radiowego i dowiaduje się, że koniec świata jest blisko. 

Nie wierzy i podejrzewa go o utratę zmysłów. Jednak nie trzeba długo czekać, aż jego zdanie się zmieni i będzie próbował przetrwać razem ze swoją rodziną i wieloma innymi ludźmi. Czy uda mu się dostać na ów statek podwodny? Nie bez przyczyny wspomniałam wyżej o napisanej przez Curtisa książce, bowiem będzie miała ona kluczowy moment w produkcji. Trochę to naciągane, że akurat on napisał taką książkę i akurat ta książka będzie cytowana przez tego konkretnego człowieka. No trudno, trzeba to jakoś przetrawić...

Czy wyobrażacie sobie, że cała planeta nagle niszczeje? Że każdy budynek się zapada, a ziemia rozstępuje pod nogami? Taki właśnie obraz otrzymałam podczas oglądania filmu 2012. I przyznam szczerze, że była to okropna wizja, której na szczęście nie musieliśmy przeżyć (bądź nie przeżyć!) w rzeczywistości. Efekty specjalne tutaj nie są jakichś wysokich lotów, ale można lekko przymknąć na to oko. Zadziwiające natomiast jest to, jak jeden człowiek może mieć tyle szczęścia w tej ogólnej katastrofie. Tyle razy mógł zginąć, ale ostatecznie wychodził cało – oczywiście w ostatniej możliwej sekundzie. Jest to coś, co mnie irytowało w tym filmie, bowiem główny bohater został wyidealizowany jeśli chodzi o instynkt przetrwania. 

Do ogółu nie mam jakichś większych zarzutów. Nie jest to film porywający, jednak nieco przeraża tym, że mogło być podobnie, bo przecież była jakaś przepowiednia, której nie można było aż tak zlekceważyć. Czy polecam? Sama nie wiem. Kto lubi takie klimaty, niech sięga, kto raczej nie przepada za katastroficznymi filmami, niech raczej nie ogląda.