Przejdź do głównej zawartości

2012 (2009)

USA/KANADA | SCI-FI/KATASTROFICZNY | 2009

Filmy katastroficzne ostatnimi czasy goszczą u mnie na ekranie dość ciężko. Jest to oczywiście ingerencja mojego chłopaka, który zapytany o gatunek, od razu odpowiada: katastroficzny. Akurat ten tytuł wskazałam sama, bowiem byłam ciekawa 2012 bardzo, a wcześniej nie miałam jakoś okazji, aby obejrzeć tę produkcję.


Oczywiście przepowiednia Majów o końcu świata w 2012 roku się nie sprawdziła, jednak kilka filmów na ten temat powstało. A o czym jest ten tytuł? Koniec świata się zbliża i wiedzą o tym prezydenci państw. Budowane są specjalne łodzie podwodne, aby ludzkość przetrwała. Jednak nie każdy, a wybrani. A nawet nie wybrani, tylko najbogatsi, którzy mogli zapłacić miliony za bilet na ów statek. Głównym bohaterem jest Jackson Curtis (John Cusack), który przed laty napisał niedochodową książkę, który się rozwiódł, i na którym polegać nie można. Przygoda widza z tym bohaterem rozpoczyna się w momencie, kiedy mężczyzna zabiera swoje dzieci pod namioty. Tam poznaje pewnego prezentera radiowego i dowiaduje się, że koniec świata jest blisko. 


Nie wierzy i podejrzewa go o utratę zmysłów. Jednak nie trzeba długo czekać, aż jego zdanie się zmieni i będzie próbował przetrwać razem ze swoją rodziną i wieloma innymi ludźmi. Czy uda mu się dostać na ów statek podwodny? Nie bez przyczyny wspomniałam wyżej o napisanej przez Curtisa książce, bowiem będzie miała ona kluczowy moment w produkcji. Trochę to naciągane, że akurat on napisał taką książkę i akurat ta książka będzie cytowana przez tego konkretnego człowieka. No trudno, trzeba to jakoś przetrawić...

Czy wyobrażacie sobie, że cała planeta nagle niszczeje? Że każdy budynek się zapada, a ziemia rozstępuje pod nogami? Taki właśnie obraz otrzymałam podczas oglądania filmu 2012. I przyznam szczerze, że była to okropna wizja, której na szczęście nie musieliśmy przeżyć (bądź nie przeżyć!) w rzeczywistości. Efekty specjalne tutaj nie są jakichś wysokich lotów, ale można lekko przymknąć na to oko. Zadziwiające natomiast jest to, jak jeden człowiek może mieć tyle szczęścia w tej ogólnej katastrofie. Tyle razy mógł zginąć, ale ostatecznie wychodził cało – oczywiście w ostatniej możliwej sekundzie. Jest to coś, co mnie irytowało w tym filmie, bowiem główny bohater został wyidealizowany jeśli chodzi o instynkt przetrwania. 


Do ogółu nie mam jakichś większych zarzutów. Nie jest to film porywający, jednak nieco przeraża tym, że mogło być podobnie, bo przecież była jakaś przepowiednia, której nie można było aż tak zlekceważyć. Czy polecam? Sama nie wiem. Kto lubi takie klimaty, niech sięga, kto raczej nie przepada za katastroficznymi filmami, niech raczej nie ogląda. 


Komentarze

  1. Kiedyś dość często oglądałam filmy katastroficzne i jakoś nie odczuwałam przed ich ,,niszczycielskimi wizjami'' strachu, ale ostatnio się to zmieniło. Nie wiem dlaczego, ale teraz po portu boję się obserwować wszelkie filmowe apokalipsy, bo czuje wtedy w sobie jakiś irracjonalny strach.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O kurcze! Cytując swoja siostrzenicę powiem: "Ale wiesz, że to tylko film?" :)

      Usuń
  2. O raju, dla mnie to najgorszy film jaki w życiu widziałam. Tzn. może nie najgorsza, ale z pewnością wymagałam on niej duuuużo więcej, niż zobaczyłam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie nazwałabym go najgorszym, ale najlepszy na pewno nie był.

      Usuń
  3. Kiedyś byłam na nim w kinie :) nie pamiętam już swoich odczuć co do niego :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A szkoda, że nie pamiętasz. Jednak film był dość dawno temu, także rozumiem.

      Usuń
  4. Również byłam na filmie w kinie z rodzicami i zrobił na nas duże wrażenie no i trochę nastraszył ;) Jednak kiedy go oglądałam po raz drugi śmiałam się głównie z tego, że jedna rodzina małym samolocikiem przemierza pół kraju i zawsze udaje się jej wyjść z wszelkich opresji :) Film do wybitnych nie należy, ale z pewnością warto go obejrzeć i daje do myślenia ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Powiem tak, czasami kino nas zachwyca przez swój duży ekran i efekty dźwiękowe czy po prostu wizualne. Później jak się obejrzy coś na spokojnie, to dochodzi się do innych wniosków. A mały samolocik był najlepszy, zwłaszcza, że później taki kolos poległ...

      Pozdrawiam!

      Usuń
  5. Nie lubię filmów katastroficznych, próbowałam obejrzeć "2012", ale najzwyczajniej w świecie nie dałam rady i go po prostu wyłączyłam. Kiedyś może go obejrzę, nie ciągnie mnie jednak do niego.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Rozumiem Twoje podejście. Sama z siebie nie oglądam takich filmów, jednak Zdzichu mnie na nie namawia skutecznie ;)

      Usuń
  6. Nie oglądałam go. Nie wiem czemu, ale takie katastroficzne filmy mnie śmieszą :p

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Myślę, że jakos szczególnie dziwne to nie jest. Tego typu produkcje potrafią nieźle rozśmieszyć. ;)

      Usuń
  7. Jeszcze nie widziałam tego filmu i niezbyt mi się do tego śpieszy. Większość opinii o tym filmie, jest bardzo kiepska.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Opinie na jego temat nie są szczególnie dobre, mnie się średnio podobał. Także nie zachęcam do oglądania na siłę. ;)

      Usuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn