Zamach na muzeum Hansa Klossa - Dariusz Rekosz

Dariusz Rekosz – powieściopisarz i literat, twórca słuchowisk radiowych i felietonista. Swoją przygodę z książką rozpoczął od detektywistycznych przygód Morsa i Pinky, a później Szyfrze Jana Matejki przedstawił alternatywną historię Polski. Za opowiadanie Tajemnica Neptuna otrzymał grand prix w konkursie Kryminał Gdański. Autor Czarnego Maćka i Siostrzyczki. Specjalizuje się w kryminałach, thrillerach i współczesnej sensacji okraszonej dobrym humorem oraz znakomitymi dialogami. Z wykształcenia... informatyk. Prywatnie – mąż, ojciec, kierowca i kucharz. *

Dlaczego ktoś miałby napadać na Muzeum Hansa Klossa w Katowicach? Jest to pierwsze pytanie, jakie nasuwa się czytelnikowi przed rozpoczęciem lektury. Drugim natomiast, dla tych, którzy nie byli w tym muzeum i nawet nie wiedzieli o jego istnieniu, jest: dlaczego ono tak krótko funkcjonowało i na czym jego działalność miała polegać? Tutaj trzeba było zaczerpnąć trochę więcej informacji z Internetu, aby zrozumieć to, co autor chce nam przekazać swoim dziełem.

Powieści rozpoczyna się 28 grudnia 2008 roku w Moskwie, jednak reszta wydarzeń już ma miejsce w Polsce, w miastach takich jak Katowice czy Kraków. Muszę tutaj zaznaczyć, że czas akcji ciągnie się praktycznie rok, co czasami może się wydać nudne, bo nie można się do końca wczuć w daną sytuację. Jednak, zważywszy na fakt, iż książka nie jest wielkich rozmiarów, czyta się ją szybko i nie dłuży się. W ogóle nie wiedziałam na początku, czego mogę się spodziewać po tym kryminale. Bo na pewno, nie jest on takim typowym, do którego przywykliśmy wszyscy. A dlaczego, to już każdy musi sam stwierdzić.

Tak naprawdę motyw zamachu Rosjan nie jest nam znany, mimo tego, że wydarzenia widzimy zarówno okiem zbrodniarzy jak i innych bohaterów powieści. Jest to na tyle ułatwienie, że czytelnik może poznać sposób działania sprawców jak i poszukiwań policjantów. Cel jest dobrze znany, w jednej figurze Klossa jest schowana mała „tabletka” potrzebna Rosjanom. Aby ją zdobyć, mężczyźni zrobią wszystko, łącznie z zabójstwem niewinnych ludzi, a także siebie nawzajem. Bo trzeba przyznać, że jeden z nich został ofiarą swojej wewnętrznej kłótni. Dymitr Kuzniecow, tak bowiem nazywa się ten, który do końca zajmuje się odzyskaniem tajemniczej substancji z argentyńskiego laboratorium, cechuje się ogromnym sprytem i pomysłowością. W Polsce sprawą morderstw zajmuje się Daniel Bernat razem ze swoimi podwładnymi, Grybałtem i Majewską. Autor przedstawił nam policjantów rzetelnych i oddanych sprawie, których interesuje każdy szczegół. Taka wizja władz bardzo przypadła mi do gustu, chociaż nie wiem, czy w rzeczywistości policjanci byliby tak mocno zaangażowani w coś, co ciągnie się przez praktycznie rok.

Czytałam nawet na balkonie, aby złapać
 trochę słoneczka. .)

Tak jak już wyżej wspomniałam, narracja jest trzecioosobowa, co można uznać za zaletę. Opisane wydarzenia widzimy z wielu punktów widzenia i dużo innych szczegółów jesteśmy w stanie zaobserwować. Jednak czasami ten natłok postaci może być nieco mylący i wprawiający w zamęt. Jedynym dobrym rozwiązaniem byłoby podpisanie każdego rozdziału imieniem osoby, której oczami postrzegamy świat opisany. Ale, tutaj pisarz bardzo dobrze postąpił, bowiem każdy kolejny rozdział jest oznakowany według daty, godziny i miejsca akcji. I powiem szczerze, że bardzo mi to pomagało w czytaniu. Wydaje mi się, że autor nie daje możliwości polubienia żadnego z bohaterów, ani poznania go. Skupia się bardziej na samej akcji, na tym, aby odnaleźć sprawców i motywy, które nie są jasne. Podobało mi się także to, że pisarz od razu informuje swoich czytelników, że Muzeum Hansa Klossa istniało naprawdę i podaje kilka faktów na jego temat.

Książka Zamach na Muzeum Hansa Klossa umiliła mój wolny czas i przedstawiła wizję Polski widzianą oczami Dariusza Rekosza. Myślę, że z chęcią sięgnę po kolejne powieści tegoż autora, bo jego styl pisania naprawdę przypadł mi do gustu. Moje drugie spotkanie z tym pisarzem uważam za udane.

* Informacja z okładki książki Zamach na muzeum Hansa Klossa

Za książkę dziękuję Autorowi. ;) 

Tekst bierze udział w konkursie organizowanym Syndykalistów ZwB na recenzję lipca

Baza recenzji Syndykatu Zbrodni w Bibliotece