Kącik tematyczny, part II

Lipiec w moim przypadku jest miesiącem nawiązywania nowych współprac. Bardzo się cieszę za każdym razem, kiedy jakieś wydawnictwo czy księgarnia chce ze mną nawiązać kontakt, zwłaszcza, jeżeli jest on na ciekawych, całkiem zwyczajnych warunkach. I o tym dzisiaj trochę napiszę, o WSPÓŁPRACY. Nie czuję się ekspertem, bo jestem tutaj i recenzuję od zaledwie 16 miesięcy, dopiero nauczyłam się chodzić. Ale postanowiłam nieco o tym opowiedzieć, o swoich wnioskach i spostrzeżeniach.

Mam swoją zakładkę WSPÓŁPRACA, w której możecie zobaczyć od kogo aktualnie otrzymuję książki, które górują w moich stosikach i tekstach na blogu. Rzadko kiedy decyduję się jednak na takie pozycje, na które w normalnych warunkach bym sobie nie pozwoliła. Czytam gatunki jakie lubię i do niczego się nie zmuszam. Może czasami, aby siebie wypróbować [Ja,Klaudiusz, Klaudiusz i Messalina, Ostatnie Królestwo, Zwiastun burzy, Dzieci demonów, Władca wilków]. Bo w innym wypadku stracę chęci na cokolwiek.

Współprace wykruszają się i kończą. Niestety. Niektóre kontakty z niewiadomych dla mnie przyczyn utraciłam. Jednych żałuję bardziej od drugich. Jak zakładałam bloga, nie myślałam o żadnej współpracy o niczym konkretnym tak naprawdę. Zależało mi na pisaniu swoich opinii i dzieleniu się nimi z Wami. Banał. Ale właśnie w nim tkwi cała prawda. To był impuls. Wygrałam książkę na nakanapie.pl pierwszego kwietnia 2011, a już drugiego kwietnia 2011 założyłam bloga. Dostałam możliwość zrecenzowania wierszy Danuty Hasiak: Moja mała wolność od nakanapie.pl i wtedy pomyślałam o jakiejkolwiek współpracy, że można by było czegoś takiego spróbować. Reasumując: gdyby nie nakanapie.pl nie byłoby mnie tutaj, teraz, nigdy.

Miesiąc. Wychodzi na to, że swoje współprace nawiązałam miesiąc [jak i nie mniej] po założeniu bloga. Wcześnie. Po ponad roku, uważam, że było to za wcześnie, ale widocznie tak musiało być. Miałam pozytywne odpowiedzi i zaczęłam oficjalne recenzowanie. Dzisiaj ze swoimi refleksjami, postąpiłabym całkiem inaczej. Ale nic się nie da zmienić. W sumie: niczego nie żałuję. Jeżeli ktoś uważa, że żeruję na wydawnictwach/księgarniach, to tak właśnie niech uważa. Nie zabraniam. Jednak te współprace, które miały pozostać – zostały. Przecież niczego nie da się ciągnąć na siłę, prawda? Ilość i jakość współprac każdy ocenia według własnej miary, dla jednych trzy współprace będą dużą ilością, dla drugich nie. [Ja jestem w tej pierwszej grupie]

Czasami muszę sama siebie uspokajać. Niektórym zazdroszczę, a jednocześnie gratuluję, dobrego kontaktu z danym wydawnictwem, czy portalem. Bo też bym tak chciała. Mówię sobie wtedy: A gdzie jest Twój czas Klaudyna, po co Ci to? Masz tyle książek, spokojnie, nie napalaj się. A chyba każdy ma takie stany, że wszystko by chciał, ale dlaczego, czy zasłużył sobie na to?

Czas. Zdecydowanie go brakuje. Zwłaszcza osobom, które czytają wolno [JA]. Chciałabym wiele, a wychodzi poniżej normy. Może ja do normalnych nie należę? Liczą się jednak chęci i jakość, a nie ilość wykonanej pracy. A mam nadzieję, że moje teksty trafiają do odbiorców, że da się je czytać. I ten argument u mnie góruje, żeby się nie napalać i nie rzucać na coś jak zwierze na swoją zdobycz, bo po co, bo zasłużyłam? [Celowe powtórzenie, jeżeli ktoś zauważył;)]

Spokojnie. Trzeba się zrelaksować, skupić i mocno zastanowić – czasami może to zaboleć. Spójrz na swoją biblioteczkę. Co czytasz? Ile czytasz? Dlaczego czytasz? Czy każdy kto zakłada bloga Kocha czytać i jest książkoholikiem? A może prowadzenie bloga i korzystanie na nim jest po prostu trendy? I to Cię właśnie w tym pociąga? Darmowe książki są fajne, ale tak naprawdę tracisz przez nie kilka godzin dziennie.

a) Musisz lekturę przeczytać „od A do Z” - koniecznie

b) Musisz zastanowić się nad nią, przemyśleć treść i napisać o niej coś. A to coś musi się jakoś prezentować, bo to nie jest twórczość do szuflady tylko dla szerszego grona odbiorców

c) A co jeśli książka Ci się nie spodoba już na początku? Nie przeczytasz, rzucisz w kąt i zapomnisz? A tu przecież masz zobowiązanie i terminy. Naucz się konsekwencji.

Ostatnio była gorąca dyskusja, wręcz paląca klawiatury, na temat blogerki X i jej bloga Y, gdzie w recenzjach ludzie znajdowali swoje zdania, akapity i opinie [w tym i ja]. I pani się tłumaczyła z tego, przepraszała, że już nie będzie. A książki do sprzedania wędrowały od razu. A niby studentka, filologii polskiej. I po co to komu, jak nie jest powołany do pisania swoich opinii?

Nie uważam siebie za eksperta, bo w blogosferze jestem od niedawna tak naprawdę. Mam wiele współprac i z każdej się cieszę. W normalnych warunkach bym ich nie miała, nie przeczytałabym, nie poznałabym. Dzięki współpracy zyskałam dużo – i nie chodzi tu tylko o rzeczy materialne. Odbyłam swoje kulturowe podróże po świecie, po zakątkach ludzkich umysłów i fantazji. Cieszę się, że zostałam dostrzeżona i dano mi gwarancję zaufania.