KRATKI SIĘ PANI ODBIŁY | JACEK GALIŃSKI

Trzecie spotkanie z brawurową staruszką, panią Zofią, już za mną. Działo się i to nie mało!

Kiedy sięgałam po książkę Jacka Galińskiego Kółko się pani urwało (tom pierwszy) nie sądziłam, że będzie to seria, która tak bardzo mi się spodoba, że fragmenty książki będę czytać mężowi, bo będę musiała podzielić się z nim przemyśleniami Wilkońskiej. Nie sądziłam, że komedia kryminalna może być taka dobra, choć niewątpliwie – absurdalna do granic możliwości.

W tym tomie, czyli w Kratki się pani odbiły razem z panią Zofią poznajemy więzienne obyczaje i próbujemy (nie)dostosować się do panujących w placówce reguł. Starsza pani jak zwykle nie daje sobie w kasze dmuchać, na swój sposób radzi sobie w więziennym klimacie, robiąc dziwne interesy, a także... zdobiąc swoje ciało tatuażem. Ta część, jak każda poprzednia, nie jest normalna, jest dziwna w taki pozytywny sposób. Bo pani Zofia przekracza granice przy czym jednak zachowuje rozsądek.

Ta część serii nie odbiega poziomem od swoich poprzedniczek. Jest tak samo zabawnie, kreatywnie i mądrze przy okazji. Pani Zofia jeszcze wiele złotych myśli jest w stanie czytelnikom przekazać. Jej komentarze odnośnie współczesnego świata są w punkt, są dosadne. Dosłownie je uwielbiam. Sama akcja pędzi jak szalona i nawet więzienne mury nie są w stanie jej spowolnić (i akcji i pani Zofii!).

Im bardziej śledzę losy tej niepozornej staruszki, im bardziej angażuję się w jej przygody, tym bardziej uświadamiam sobie jedno – chciałabym na starość chodzić do tego samego klubu seniora. Takie doświadczenie życiowe można z niego wynieść, tyle się nauczyć!

W Kratki się pani odbiły Jacek Galiński pokazuje, że nie zapomina o swoich bohaterach, że mają oni cały czas jakieś role powierzone i mogą się pojawić w jego książkach w najmniej spodziewanych okolicznościach. Autor nie przestaje zaskakiwać czytelników tym, co przygotował dla bohaterki-emerytki. Pokazuje tym samym, że nie wiek a charyzma się liczy, a pani Zofii jej nie brakuje.

Zdecydowanie polecam serię o pani Zofii. Zachęcam jednak do przeczytania jej w kolejności w jakiej została wydana, żeby ogarnąć to, co się dzieje u starszej pani.