Przejdź do głównej zawartości

LAST VEGAS (2013)

źródło
USA | KOMEDIA | 2013

Zabawna komedia, bez wulgaryzmów i bez młodych, półnagich kobiet. Chociaż z tym ostatnim mogłabym nieco polemizować. Tak można by było w skrócie określić amerykańską produkcję Last Vegas. Świetna obsada, wysoki poziom humoru i genialnie napisany scenariusz. Nie obyło się jednak bez żenujących wpadek, no ale cóż – nie ma niczego i nikogo idealnego.

Czwórka seniorów jedzie do Las Vegas, aby się zabawić. Każdy z nich jest po sześćdziesiątce i najlepsze lata ma za sobą. Jeden, dla którego, bądź przez którego, właśnie wyjazd ten został zorganizowany, przeżywa chwile przed ślubem. Mają w Las Vegas doświadczyć z pewnością niezapomniany wieczór kawalerski. Tak, Billy (Michael Douglas) wybrał sobie swoje starcze lata za odpowiedni czas na ślub z dużo młodszą partnerką. Pomijając fakt naprawdę żałosnych zaręczyn, które sprawiły, że przez moment miałam ochotę wyłączyć film, nikt nie wierzył w ich szczerą miłość, a nawet pan młody miał mętlik w głowie. W taki właśnie sposób, Billy, Paddy (Robert De Niro), Archie (Morgan Freeman) oraz Sam (Kevin Kline) wybrali się na weekend ich życia.


Tak jak już wspomniałam, dobór aktorów jest naprawdę zachwycający. Film oceniam bardzo dobrze, ale nie rewelacyjnie. Były momenty, które mnie zawiodły, jak np. same zaręczyny podczas pogrzebu, którymi reżyser ze scenarzystą się nie popisali. I jeszcze kilka, o których nie chciałabym pisać, aby nikomu nie psuć potencjalnego seansu.

Last Vegas ma lekki klimat oraz wiele momentów, w których można się pośmiać. Bo jak nie można mieć uśmiechu na twarzy, kiedy obserwujemy na ekranie chwilową drugą młodość seniorów, wzloty i upadki ich moralności, kolejne, prawie nastoletnie zauroczenia oraz uciekanie z domu przed nadopiekuńczym synem. Śmiechu miałam co niemiara, a obok tych zabawnych momentów, są również te nieco poważniejsze kwestie, śmierć, choroba oraz miłość. Nie zapomnijmy również o przyjaźni, bo gdyby nie ona, czwórka staruszków, nie wybrałaby się w żadną podróż życia. Piękne jest to, że przez kilkadziesiąt lat można mieć ze sobą stały kontakt, potrafić ze sobą bawić i żartować w ten jeden jedyny, wyjątkowy sposób.


W dodatku, cała produkcja okraszona jest wpadającą w ucho muzyką, dodającą całości swoistego, luźnego klimatu. To taki Kac Vegas w dużo lepszej formie, ze znacznie starszymi bohaterami, o nieco wyższym poziomie gry aktorskiej.

Mnie urzekł ten film, dał nieco nadziei, że starość nie musi być zła, przerażająca czy po prostu nudna. Last Vegas pokazuje, że seniorzy potrafią mieć tyle samo wigoru i poczucia humor co młodsze pokolenia. Jeżeli ktoś nie widział, to zachęcam do seansu, bo na pewno produkcja ta nie znudzi i nie zmarnuje Waszego jakże cennego czasu. 

źródła zdjęć

Komentarze

  1. Chyba się skuszę, bo to już kolejna pozytywna opinia na temat tego filmu, którą czytam.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo mi się podobał:) uśmiałam się prawie do łez:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Jakoś nie oglądałam ani tego ani las vegas. Nie mam pojęcia czy to nie w moim typie, czy ja w ogóle mało filmów oglądam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W takim razie koniecznie obejrzyj Last Vegas, bo można się naprawdę pośmiać.

      Usuń
  4. Bardzo podobał mi się ten film. Prawda, że bez wpadek się nie obyło, ale główni bohaterowie genialni ;)

    OdpowiedzUsuń
  5. Dla de Niro wszystko <3
    Pozdrawiam cieplutko i zapraszam do mnie ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ostatnio zauważyłam, że dużo filmów z nim oglądam...;)

      Usuń
  6. W zupełności zgadzam się z Twoją opinią. "Last Vegas" to film lekko smutny, ale i radosny oraz dający nadzieję na naprawdę niezłą starość. ;-)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.