KSIĄŻKOWY MATERIALIZM

W ostatnim moim poście typowo przegadanym, poruszałam temat zaśmiecania swojej biblioteczki. Jak wiadomo, nieraz kupujemy więcej niż nam jest potrzebne, a to później leży i się kurzy. Dziękuję Wam bardzo za liczny udział w poprzedniej dyskusji i pokazanie swojego stosunku do ogarniętej przemyślanej biblioteczki. Niektóre odpowiedzi dały mi do myślenia i właśnie przez nie powstał dzisiejszy wpis. Może to się stanie takim rytuałem i jeden post zacznie dawać pomysły na kolejny... Mam szczerą nadzieję, że sama siebie przywołam do porządku i będę kontynuowała kącik tematyczny i częściej omawiała ważne, czytelnicze i społeczne kwestie.

Dzisiaj chciałabym nawiązać do zeszłotygodniowego tematu, mianowicie będzie o posiadaniu. Poprzednio pisałam o powstrzymywaniu się od kupowania, o wypuszczaniu nieczytanych książek w świat, aby inni z nich czerpali radość. Teraz będzie z drugiej strony, jednak nie o tym, co zostawiamy w swoich biblioteczkach. Kilka z Was opowiadało o swoich przyjaźniach z czytnikami e-booków. Sama przyznałam, że wierną ich fanką nie jestem i jak na razie nie będę. Jestem jednak zdania, aby nigdy nie mówić nigdy.

Na blogu w ostatnim czasie pojawiły się aż trzy recenzje książek (Worn, Upadające Królestwa, Facet na telefon), które czytałam jako e-booki. Przyznam szczerze, że podoba mi się ta forma czytania, nie ma co prawda swojej magii, ale jest całkiem wygodna. Wiele plusów, jak dla mnie ma w nocy. Samo światło idące z czytnika mi wystarcza, przez co nie muszę siedzieć do późna przy oświeconej lampie. Przyjemne z pożytecznym. Niestety, ale w tej kwestii jest pewien minus. Minus, przez który właśnie mam duży awers do e-booków.

Uwielbiam mieć

Uwielbiam mieć fizycznie książkę, wąchać ją, macać i zaznaczać swoje ulubione fragmenty. Kocham czuć ciężar książki, niezależnie od tego, jaka duża ona jest. Podziwiam ją, zwłaszcza, że niektórych pięknych ilustracji i okładek, nie da się odzwierciedlić za pomocą e-booka i zobaczyć przez ekran. To tak, jakby ta właściwa książka była gdzieś daleko, a ja mam jej prototyp, coś co naprawdę moje nie będzie nigdy. Być może odleciałam w powyższym akapicie, jednak właśnie on odzwierciedla trochę moich odczuć.

Jeżeli za coś płacę, chcę to mieć na półce. Książki nie kosztują mało, a wersje elektroniczne wcale nie odbiegają cenowo od tych drukowanych. Podejrzewam oczywiście, że są pewne wyjątki, wyprzedaże etc. Jednak wolałabym mieć coś fizycznie, a nie tylko wirtualnie, w czytniku, czy gdzieś na dysku.

Lubię patrzeć na swoją biblioteczkę, jak świadomie rośnie, albo jak maleje w momencie, kiedy książki idą w świat. Cieszy mnie układanie lektur i zastanawianie się, jak to zrobić tym razem. Niektóre gatunki mają swoje konkretne miejsca na półkach, abym sama nie dostała kiedyś mętliku. Teraz nasuwa się problem: miejsce. Zdaję sobie sprawę, że posiadanie biblioteczki, wiąże się z problemem miejsca. Książki niestety trochę go zajmują i z czasem właśnie wymagają go coraz więcej. Czytniki wiele tutaj ułatwiają, sprawiają, że nic nie wala się po pokoju, nie kurzy czekając na naszą uwagę.

Sama będę bronić się od czytników rękami i nogami. Póki będę miała na to miejsce, będę kolekcjonerką fizycznych książek. Takich właśnie, które będę mogła wąchać i pobrudzić zupą. Tak jak wspomniałam wyżej uwielbiam mieć i daje mi dużo satysfakcji to, jak prezentują się lektury na półkach. Mam nadzieję, że niebawem mój zbiór się świadomie powiększy. Pisząc niebawem, myślę: za kilka lat.