FACET NA TELEFON - A. J. GABRYEL

A. J. GABRYEL | FACET NA TELEFON | TOM 1 | WYDAWNICTWO WIELKA LITERA

Nie czytam takich książek. Od erotyków uciekam i nie sięgam po nie w żadnym wypadku. Jednak sesja nieco przytłumiła moje zmysły i jak przez przypadek, i z czystej głupoty przeczytałam kilka pierwszych stron, tak z ciekawości musiałam skończyć całość. A nie wiem dlaczego. Kunszt literacki autora nie zachwyca, dialogi nie porywają, a bohater też nie zwrócił mojej uwagi. Sam tytuł Facet na telefon odrzuca i od razu wiadomo, że nie można po nim zbyt wiele się spodziewać.

Szczerze, Adama – głównego bohatera – nawet nie polubiłam. Irytował mnie swoją zbyt dużą pewnością siebie i stosunkiem do innych ludzi. Książka ukazuje obrazy rożnych rodzajów związków, uczuć oraz emocji poszczególnych postaci. A. J. Gabryel chciał przedstawić swojemu czytelnikowi wiele, jednak wydaje mi się, że nieco się pogubił i mógł ująć to wszystko w nieco bardziej przystępny sposób. Ale po kolei...

Adam jest mężczyzną do towarzystwa. Ceni się, ale nie bezpodstawnie, bowiem poziom jego usług jest bardzo wysoki. Główny bohater jest przystojny, zadbany, czuły jeżeli potrzeba i ubiera się w najdroższe marki. Ideał. Nikt z jego otoczenia nie wie, czym się zajmuje. Jest kłamcą zarówno wobec najbliższych jak i klientek, przed którymi odgrywa rolę tego ideału. Co wieczór spotyka się z inną kobietą, której żądze spełnia, potrafi dać danej partnerce wszystko co tylko ta zapragnie. Nie obchodzi go życie codzienne czy rodzinne klientki, tylko to, jakie ma potrzeby i jak je może spełnić. Jak się jednak można domyślać, tak idealny kochanek wcale nie ma wyjątkowego życia osobistego. Jest samotnikiem, a na innych patrzy z góry jakby pozjadał wszystkie rozumy. Prowadzi blog i w postach wspomina o swoich spotkaniach z kobietami, zamieszcza w nich swoje odczucia, a całość, pisana w pierwszej osobie, tworzy właśnie karty tej powieści. Dodatkowo niektóre wydarzenia i emocje przedstawiane są oczami kobiet. Raz jest to bardzo ciekawy zabieg, drugim razem niestety niepotrzebny i zwyczajnie nudny.

Wydaje mi się jednak, że określenie powieść jest tutaj zbyt poważne i za wiele oznaczające. To po prostu historia o panu do towarzystwa, któremu podoba się to co robi i który (według mnie) nie umiałby wykonywać innego, zwyczajnego zawodu. Niewątpliwie jest inteligentny, ale z drugiej strony bezbarwny i płytki. Nie wyobrażam sobie, żeby taka osoba mogła stać się realna, nieco autor go wyidealizował jednocześnie sprawiając, że nie był w stanie mnie zainteresować swoją postacią.

Muszę przyznać, że książka mimo wszystko mnie wciągnęła, sprawiła, że odpłynęłam do całkiem innego świata, do którego za pomocą jakichkolwiek tytułów nie zaglądam. Na pewno mnie nie zachęcił Facet na telefon do czytania tego rodzaju literackiego puszczania wodzy swoich fantazji. Raczej przekonał, że nie jest to mój gatunek, w którym czułabym się jakoś dobrze. Zdania na temat powyższej książki są podzielone, jedni zachwycają się nią, inni słabo oceniają. Jestem pośrodku. Nie było tragedii, ale nie czuję się usatysfakcjonowana. Nic ten tytuł nie wnosi, nie zmienia. Jest to zwyczajne czytadło na krótką chwilę, dla rozluźnienia, dla rozgrzania i zabicia czasu.

• Co robisz?
• Piszę recenzję książki
• Jakiej?
• Facet na telefon.
• I jaka ocena Twa?
• No taka jakaś średnia. A nawet niska. Bo głupia książka to była. Ale wciągała jednocześnie.
• No to ja Cię nie rozumiem.
• Beznadziejnie napisana książka.
• To co tak wciągało?
• Sama historia. Mnogość postaci i ich odczuć.