Przejdź do głównej zawartości

ÓSMY CUD ŚWIATA | MAGDALENA WITKIEWICZ


Po przesłuchaniu Cymanowskiego młyna Magdaleny Witkiewicz i Stefana Dardy, postanowiłam sięgnąć po jedną z książek Witkiewicz, bo dawno z jej prozą nie miałam do czynienia. Dwie książki, jakie od niej czytałam bardzo mi się podobały swego czasu i wywołały we mnie duże emocje, więc oczekiwałam teraz tego samego. Mój wybór padł na Ósmy cud świata, książkę z bardzo ładną okładką, taką, która zwraca uwagę czytelniczki.
Anna zbliża się wielkimi krokami do czterdziestych urodzin. Ma dobrą pracę i jest niezależną kobietą. Życie osobiste nie układa jej się tak, jakby chciała, bowiem pragnie dziecka i oddanego partnera, chociaż... być może właściwie o dziecku mocniej marzy.
Książka ta jest opowieścią kobiety o wydarzeniach, które już miały miejsce, więc na samym początku już można się domyślić jak losy Anny się potoczyły. Wiemy od razu, że podczas podróży kogoś pozna, jednak ta historia nie może być łatwa i jakieś komplikacji ku drodze do szczęścia muszą się pojawić.
Zdecydowanie jest to książka lekka, niezobowiązująca, taka naraz, do przeczytania i szybkiego zapomnienia treści. Poleciłabym ją do czytania w kolejce w przychodni, bo jest taka... prosta i przewidywalna. Daje chwilę rozrywki, ale nic więcej. To nie tak, że krytykuję literaturę obyczajową/piękną tylko dlatego, że rzadko po nią sięgam i wolę inny typ powieści. Owszem, wolę. Jednak miałam już styczność z prozą Magdaleny Witkiewicz i tamte tytuły wywarły na mnie wrażenie, miały coś do przekazania czytelniczce, wzruszały. Tutaj nie czułam nic, zero. Powieść była nijaka i płytka, niezmuszająca do jakiejkolwiek refleksji nad życiem, nad wyborami bohaterów. Słuchałam jej bez emocji, bo właśnie z treścią zapoznawałam się w wersji audio.
Być może trafiłam sobie na słabszą książkę Magdaleny Witkiewicz i powinnam dać jeszcze szansę autorce. I tak też zrobię, bo ciągle mam w pamięci emocje towarzyszące mi przy Opowieści niewiernej czy Pierwszej na liście. Widocznie Ósmy cud świata nie był dla mnie żadnym cudem literatury, muszę o nim zapomnieć, wymazać z pamięci i... przeczytać coś innego od Witkiewicz, aby nasze relacje się naprawiły.

Etykiety:

Komentarze

  1. Upadły czy Aniołponiedziałek, 18 listopada, 2019

    Twórczość pisarki znam tylko z blogów. Choć chciałabym przeczytać coś literatki, jakoś jeszcze nie mam na nią ochoty.

    OdpowiedzUsuń
  2. Agnieszka Kaniukwtorek, 19 listopada, 2019

    Książka już dłuższy czas czeka na swoją kolej, więc muszę wreszcie ją przeczytać. 😊

    OdpowiedzUsuń
  3. Alicja S.piątek, 22 listopada, 2019

    U mnie panie w bibliotece zachwycają się Witkiewicz :D Ja przeczytałam jej dwie książki, takie przeciętne obyczajówki, już z nich nic nie pamiętam ;)

    OdpowiedzUsuń

Publikowanie komentarza

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

SERYJNI MORDERCY | MICHELLE KAMINSKY

Ostatnio zrobiło się u mnie kryminalnie i morderczo na tyle, że mąż zaczął się mnie bać. A będąc całkowicie szczerą tudzież poważną, to faktycznie temat morderstw mnie pochłonął i jakoś dobrze czyta mi się o zbrodniach. Wiem, brzmi okropnie. Jednak jak sama Michelle Kaminsky w książce Seryjni mordercy pisze „...seryjni mordercy nas fascynują i przerażają. Myśl o nich nieraz prześladuje nasze umysły...”* I możliwe, że tak jest troszkę u mnie, że zaczęłam śledzić prawdziwe historie i przestać nie umiem.

Na blogu niedawno wspominałam o książceRozmowy z seryjnymi mordercami, która jest jakby zupełnym przeciwieństwem tej, o której dzisiaj Wam nieco napiszę. Tytuł Seryjni mordercy Michelle Kaminsky ma bardzo specyficzną formę, bardzo skrótową i momentami ma się wrażenie, że czyta się poszczególne strony z Wikipedii. Jest to zbiór stu pięćdziesięciu pytań i odpowiedzi z kategorii kryminalnej. Im dalej w treść książki czytelnik się zagłębia, tym mroczniejsze tajemnice morderstw poznaje i całk…
3 komentarze
CZYTAJ DALEJ ;)

OPIEKUNOWIE | DEAN KOONTZ

Lubię słuchać audiobooków podczas spacerów z córką. I chyba wiele razy o tym wspominałam tutaj ;) Jest to dla mnie niejednokrotnie możliwość przeczytania książki, na którą nie mam czasu w normalnym trybie. I właśnie szukając czegoś do posłuchania, trafiłam na tytuł Opiekunowie. Dean Koontz dotychczas był dla mnie autorem, którego znałam jedynie z nazwiska, nie wiedziałam czy to, co tworzy może mnie zainteresować. Okazało się, że jak najbardziej. Jego książka całkowicie przypadła mi do gustu i chociaż staram się nie słuchać niczego powyżej 7 godzin (jakoś samo tak wychodzi, ale przestaję już patrzeć na czas audiobooków!), to 12 godzin słuchania jego powieści było samą przyjemnością.

No dobra, przyjemnością, to może duża przesada, bo historia łatwa ani lekka, ani tym bardziej przyjemna nie jest. Jest niepokojąca, a przede wszystkim niebezpieczna. Występuje w niej wiele niebezpieczeństw zarówno ze strony ludzi śmiertelnych jak i istot, w których DNA grzebano.

Akcja rozpoczyna się kiedy…
3 komentarze
CZYTAJ DALEJ ;)

UNORTHODOX (2020)

Po naszej rewelacyjnej, choć nie łatwej przygodzie z serialem Niemożliwe, skusiliśmy się z mężem na obejrzenie Unorthodox, o którym jest dość głośno ostatnio. Tym razem serial ma cztery odcinki, więc można całość zobaczyć w jeden – dwa wieczory.

Nie było łatwo, powiem szczerze. A jest to związane z tematyką, jaką podejmuje produkcja. Jednak postanowiliśmy z mężem przebrnąć przez serial, bowiem uznaliśmy, że dla prawdy warto się czasem lekko pomęczyć. Tak, serial Unorthodox jest inspirowany prawdziwymi wydarzeniami opisanymi w książce Deborah Feldman o tym samym tytule. Jak się po czasie okazało, słowo inspiracja jest dość kluczowe, co zdecydowanie może być ogromnym minusem całości.

Główna bohaterka Estera ucieka z Nowego Jorku od swojego męża, od społeczności ortodoksyjnych Żydów, w której żyje. Trafia do Berlina, gdzie spotyka otwartych ludzi ze szkoły muzycznej i dostaje od nich całe mnóstwo pomocy. Serial charakteryzuje się masą zbiegów okoliczności, bo nie da się ukryć, główna b…
2 komentarze
CZYTAJ DALEJ ;)