ÓSMY CUD ŚWIATA | MAGDALENA WITKIEWICZ

Po przesłuchaniu Cymanowskiego młyna Magdaleny Witkiewicz i Stefana Dardy, postanowiłam sięgnąć po jedną z książek Witkiewicz, bo dawno z jej prozą nie miałam do czynienia. Dwie książki, jakie od niej czytałam bardzo mi się podobały swego czasu i wywołały we mnie duże emocje, więc oczekiwałam teraz tego samego. Mój wybór padł na Ósmy cud świata, książkę z bardzo ładną okładką, taką, która zwraca uwagę czytelniczki.

Anna zbliża się wielkimi krokami do czterdziestych urodzin. Ma dobrą pracę i jest niezależną kobietą. Życie osobiste nie układa jej się tak, jakby chciała, bowiem pragnie dziecka i oddanego partnera, chociaż... być może właściwie o dziecku mocniej marzy.

Książka ta jest opowieścią kobiety o wydarzeniach, które już miały miejsce, więc na samym początku już można się domyślić jak losy Anny się potoczyły. Wiemy od razu, że podczas podróży kogoś pozna, jednak ta historia nie może być łatwa i jakieś komplikacji ku drodze do szczęścia muszą się pojawić.

Zdecydowanie jest to książka lekka, niezobowiązująca, taka naraz, do przeczytania i szybkiego zapomnienia treści. Poleciłabym ją do czytania w kolejce w przychodni, bo jest taka... prosta i przewidywalna. Daje chwilę rozrywki, ale nic więcej. To nie tak, że krytykuję literaturę obyczajową/piękną tylko dlatego, że rzadko po nią sięgam i wolę inny typ powieści. Owszem, wolę. Jednak miałam już styczność z prozą Magdaleny Witkiewicz i tamte tytuły wywarły na mnie wrażenie, miały coś do przekazania czytelniczce, wzruszały. Tutaj nie czułam nic, zero. Powieść była nijaka i płytka, niezmuszająca do jakiejkolwiek refleksji nad życiem, nad wyborami bohaterów. Słuchałam jej bez emocji, bo właśnie z treścią zapoznawałam się w wersji audio.

Być może trafiłam sobie na słabszą książkę Magdaleny Witkiewicz i powinnam dać jeszcze szansę autorce. I tak też zrobię, bo ciągle mam w pamięci emocje towarzyszące mi przy Opowieści niewiernej czy Pierwszej na liście. Widocznie Ósmy cud świata nie był dla mnie żadnym cudem literatury, muszę o nim zapomnieć, wymazać z pamięci i... przeczytać coś innego od Witkiewicz, aby nasze relacje się naprawiły.