KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013

Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.

Anna i Elsa są siostrami, jednak ich stosunki są dość chłodne. A to za sprawą starszej z nich, Elsy, która posiada ogromną moc, z którą nie do końca potrafi sobie poradzić. Wszystko zamienia w lód i może być niebezpieczna dla otoczenia. Po śmierci rodziców, bramy zamku, w którym mieszkają, na jeden dzień zostają otwarte. W tym dniu ma się odbyć koronacja Elsy, a Anna jest podekscytowana, że wreszcie spotka ludzi z zewnątrz. Nikt nie przypuszczał, że wieczorem tajemnica młodej królowej wyjdzie na jaw i stanie się tragedia. 

Anna wyruszyła w pogoń za siostrą. Chce jej pomóc w tej trudnej sytuacji i przekonać, że razem są w stanie zdziałać więcej. Elsa jednak chce być sama i izoluje się w swoim lodowym zamku, którego strzeże wielki śnieżny stwór. Jest fasadą, za którą może czuć się dobrze, jest też czymś, co pokazuje jej strach przed jej mocą i tym, co może komuś uczynić. Trafiła lodem w serce Anny, która bez ingerencji prawdziwej miłości zamieni się w kamień. Wizja nie jest optymistyczna. Dziewczynie pomaga Kristoff razem ze swoim reniferem Svenem oraz bałwanem Olafem.

Postaci w bajce są różnorodne, choć niewątpliwie mają przynosić radość widzom, niezależnie od ich wieku. Bo przy tej bajce zarówno dziecko jak i dorosły bawić będzie się dobrze i swoją naukę wyniesie. Najprostsze rozwiązanie problemu nie zawsze jest najlepsze i najbardziej skuteczne, a coś pozornego, nie musi być rzeczywiste. Wracając jednak do bohaterów, to mamy gamę kolorystyczną. Począwszy od zdystansowanej Elsy, jej przeciwieństwo, czyli Annę, tę zwariowaną siostrę, która woli się bawić. Następnie mamy Hansa, najmłodszego z trzynaściorga rodzeństwa, który rozkochał w sobie tę młodszą siostrę i wydaje się być idealnym kandydatem na męża. Tutaj niestety, ale pozory potrafią mylić i książę pokazuje dwie twarze, a widz oceni, która bardziej do niego pasuje. Kristoff to taki samotnik o gorącym i wielkim sercu, który za najlepszego przyjaciela ma renifera. No, a na końcu pozostaje Olaf marzący o lecie, najzabawniejsza postać, która rozbawi każdego do łez przez to, że nie jest zrównoważony emocjonalnie i potrafi rozłożyć się na kilka części – bo jest bałwanem.

Sama miałam okazję oglądać Krainę lodu trzy razy, w tym wersję oryginalną. Nie umiem niestety stwierdzić, która jest lepsza, bo oby dwie, zarówno polska jak i amerykańska, mają wysoki poziom, zarówno jeśli chodzi o dialogi, dubbing, jak i o muzykę czy już wykonanie poszczególnych utworów. Pominę jednak kwestię tego, że Let it go zostało przetłumaczone na Mam tę moc. Nie pasuje, ale wpada w ucho. Nie dziwię się, że utwór ten został nominowany do Oskara, jednak mocno zaskoczył mnie już fakt jego wygranej.

Moja siostrzenica pokochała tę bajkę, sama się nią zachwycam i pod nie mniejszym wrażeniem jest mój chłopak. Także uważam, że jest to animacja dla całych rodzin, gdzie żaden z członków nie ma prawa się nudzić. Naprawdę piękna historia i świetnie wykreowani bohaterowie. Wszystko jest na miejscu, chociaż czasami miałam wrażenie, że za dużo jest piosenek, jednak każda coś wnosi, więc nie mogę się za bardzo czepiać. Także polecam Wam, jeżeli jeszcze nie widzieliście Krainy Lodu.

Moja ulubiona piosenka? To zdecydowanie Doyou want to build a snowman, bo mała Anna mnie rozczula. I nie ukrywam, że ogólnie piosenka mnie wzrusza... 

Piosenki Let it go
https://www.youtube.com/watch?v=3yL_Hg_GpUA
https://www.youtube.com/watch?v=GSF9m-xdYmo


ŹRÓDŁA ZDJĘĆ: 1 | 2, 3