Przejdź do głównej zawartości

CZŁOWIEK NA ZAKUPACH #1




Jesteś klientem idealnym? Pewnie tak sobie myślisz w momencie, kiedy Twoje zakupy dochodzą do finalnego etapu i stajesz przed kasą z wypełnionym koszykiem po brzegi. Otóż jest wiele rzeczy, które robią klienci mniej lub bardziej świadomie tym samym utrudniając pracę sprzedawcom. Nie wierzysz?

Sama kiedyś sądziłam, że nie mam sobie niczego do zarzucenia, że nie sprawiam żadnych trudności, teraz niestety mam inne zdanie, chociaż i tak uważam, iż nie mam sobie za dużo do zarzucenia. Jednak nieważne. 

Chciałabym dzisiaj nieco przybliżyć Wam obraz klienta oczami sprzedawcy. Przez okrągły rok pracowałam w sklepie odzieżowym i naoglądałam się przez ten czas wielu typów ludzi. Teraz jeszcze bardziej się przekonałam, jak denerwujący potrafimy być względem innych. Tak się rozpisałam w tym temacie, że poświęcę mu dwa posty publikowane w tygodniowych odstępach, aby nie przepełnić bloga tematem nieksiążkowym. Mam nadzieję, że wiele wyniesiecie z tego cyklu i zarówno pośmiejecie się podczas lektury jak poprawicie swoje, może również troszke denerwujące zachowania. 

Czy klient idealny istnieje? Chyba nie. Jest to smutna prawda, bo w każdym można dostrzec jakąś wadę. W jednym przypadku będzie to coś małego, a w drugim, niestety będzie oznaczać większe problemy.

MI SIĘ NALEŻY


Kiedy przychodzisz do sklepu wydaje Ci się, że sprzedawca będzie się zajmował tylko Tobą. Z jednej strony dobrze, bowiem jeżeli obsługa jest przyjemna, to i zakupy mijają w lepszej atmosferze i być może więcej wrzucisz do koszyka. Jednak należy pamiętać, że klientów w sklepie w danym momencie jest znacznie więcej niż sprzedawców i nie ma szans, aby każdemu poświęcić tak wiele czasu jak by się chciało.


Przychodziła do nas do sklepu regularnie pewna klientka. Naprawdę lubiła jak się z nią chodziło po sklepie, pokazywało każdą najmniejszą nowość i opowiadało o tym, jaka jest reakcja innych pań na ten model spodni, torebki czy bluzki. Na tym się nie kończyło, ponieważ to co przymierzała, trzeba było komentować, czy aby na pewno dobrze leży. Pomimo tego, że bardzo lubiłam tę kobietę, była naprawdę przesympatyczna i miała duże poczucie humoru, nie zawsze miałam ochotę tak jej naskakiwać – co nie znaczy, że tego nie robiłam. Nie zawsze miałam nawet na to czas.

Innym typem klienta jest osoba, która również wymaga bardzo dużo poświęconego jej czasu. Jednak nie jest już w tym przypadku tak sympatycznie, czy śmiesznie. Może to być nowy klient, który szuka czegoś konkretnego dla siebie, albo wręcz przeciwnie – nie wie czego chce. Pokazujesz takiej osobie wszystko co macie z kategorii, jaką określiła, starasz się doradzić. Wiadomo, jestem zdania, że nie kupuje się niczego na siłę i nawet, kiedy napracowałam się i przeleciałam wszystkie wieszaki w poszukiwaniu ideału, a ktoś tego nie zabrał do kasy, ja się nie miałam zamiaru złościć. Każdy musi nosić to w czym będzie czuł się dobrze, prawda? Ale zmierzam do tego, że niektóre klientki w pewnym momencie przeceniają asortyment sklepu, jakbyśmy mogły znaleźć wśród ubrań to, co ona potrzebuje. Bardzo często słyszałam: „Dobrze, ta sukienka jest bardzo ładna, ale proszę mi znaleźć taką samą, tylko z nieco innym dekoltem i w całkiem innym kolorze. A najlepiej, jakby materiał był również inny”. I jak tutaj poradzić? Nie wyczaruję przecież właśnie czegoś takiego...

Nieprzyjemne komentarze są bardzo często spotykane przy okazji powyższego typu klienta. Niektórzy są tacy, że uwielbiają komentować to, co widzą. W sumie jest to całkiem naturalne i tak jak wspomniałam, nikomu nie każę kupować tego, co jest mu pokazywane. Jednak nieraz można by się po prostu powstrzymać od zbędnych wtrąceń. Kiedyś pewna pani długo spacerowała po sklepie, aż w końcu podeszła do mnie i scharakteryzowała spodnie, jakich szuka. Pokazałam jej pewien model, na co ona: „Pani mi takie szmaty pokazuje!”. Obróciła się na pięcie i wyszła. Jeżeli jej się nie podobało mogła grzecznie podziękować, prawda?

Przychodzenie do sklepu pięć minut przed zamknięciem. Innymi słowy: Szanujmy się ludzie! Zakupy mimo wszystko zajmują dużo czasu, dlatego przychodzenie do sklepu kilka minut przed jego zamknięciem nie sprawia, że będzie zbyt dobrze potraktowany. Sprzedawcy wtedy mają czas na posprzątanie i zliczenie przychodów i rozchodów.


STRINGI NA DZIALE MĘSKIM


Po prostu chodzi o bałagan, jaki klienci potrafią zrobić. Nie pamiętam, żebym kiedykolwiek zostawiła ubrania w przymierzalni. Zawsze odwieszam je na przystosowany do tego wieszak, albo oddaję sprzedawczyni – jeżeli jest tylko taka możliwość. Nie wyobrażam sobie, rzucić ciuchów gdzieś na środek sklepu, na gondole czy na kasę, chociaż nic z tego nie kupuję.

Największe problemy zazwyczaj były z biustonoszami, gdyż są one zawsze na specjalnych wieszaczkach. Klientki kombinują z wieszaniem ich, wymyślając naprawdę zadziwiające kompilacje. A tym samym, niestety, dodając sprzedawczyniom roboty, bowiem te muszą odplątać biustonosz i na nowo go zawiesić. Niby nic, ale kiedy robisz to dwudziesty raz danego dnia, możesz się nieco zirytować.


Jednak najbardziej denerwujące jest to, jak ubrania są odwieszane w nieodpowiednich miejscach. Niejednokrotnie bieliznę znajdowałam wśród spodni. Ale najgorsze było to, jak stringi leżały na dziale męskim. Naprawdę trzeba tak bardzo bałaganić? Inni klienci natomiast narzekają na to, że nie wszystko jest poukładane. Jednak popołudniu, w godzinach szczytu, nie dało się ogarnąć absolutnie wszystkiego, jak ruch był ogromny, a ludzie odkładali ubrania, gdzie im się żywnie podobało. 


Dzisiaj to tyle w tym żywym temacie, o którym mogłabym pisać poematy. Mam nadziej, że Wam sie podobało. Już teraz zapraszam Was również na drugą część cyklu. ;)


ŹRÓDŁA ZDJĘĆ: 1 | 2 | 3

Komentarze

  1. A ja właśnie nigdy nie oczekuje, że tylko mną się będzie sprzedawca zajmował - wręcz przeciwnie, ja wyznaję zasadę, że jeżeli chcę o coś spytaĆ albo czegoś szukam to po prostu zapytam. A momentami jak wchodzę do sklepu i 3 ekspedientki się na mnie rzucają "W czym mogę pomóc" to wychodzę po prostu, bo mam natłok jakiś...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam tak samo jak Ty. Jeśli coś chcę to pytam. Czasem w niektórych sklepach czuję się "atakowana" przez ekspedientki. ;)

      Usuń
    2. Również mam tak, że jak jestem zbyt obserwowana, albo ledwo przekroczę prób sklepu i się mnie pytają w czym pomóc, to odchodzę. Nie lubię tego...
      Jednak są tacy, którzy potrzebuja całej uwagi...

      Usuń
  2. Ja jestem klientem idealnym. Nie lubię zakupów do tego stopnia, że staram się je zrobić w możliwie jak najkrótszym czasie, nie dokładając pracy ekspedientkom. Powinni mi dać jakiś medal, czy coś :)

    OdpowiedzUsuń

Publikowanie komentarza

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

MOPSIK, KTÓRY CHCIAŁ ZOSTAĆ SYRENKĄ | BELLA SWIFT

Urocza, miła, przyjemna, a nawet pluszowa. Tymi określeniami mogłabym opisać kolejną książkę Belli Swift o Mopsiku . W tamtym roku z córką zapoznawałyśmy się z pierwszą częścią przygód Peggy, małej suczki, która została adoptowana przez bardzo sympatyczną rodzinę. I pomimo tego, że od tamtego czasu wyszły jeszcze dwie części o Peggy, nic nie stało na przeszkodzie, aby sięgnąć od razu po część czwartą, bo każdą z historii można czytać osobno. Tym razem nastał koniec roku szkolnego, a co za tym idzie, wymarzone przez dzieci wakacje. Ku uciesze trójki rodzeństwa, Ruby, Chloe i Finna, rodzina jedzie na tydzień nad morze i zabiera ze sobą pieska. W tej części można poczuć wakacyjny, przyjemny klimat, ale też troszkę odczuwalnego smutku, bo mopsik pragnie znaleźć syrenkę, aby uszczęśliwić swoją ludzką przyjaciółkę, Chloe. Czytelnik towarzyszy Peggy w zmaganiach i, niestety bezskutecznych, poszukiwaniach kobiety z ogonem, pomaga suczce pewna zabawna mewa, która rzuca sucharami co i rusz. Ni

PS Kocham Cię - Cecelia Ahern

Cecelia Ahern od 2004 roku jest bestsellerową irlandzką pisarką. Jej debiutem była powieść PS Kocham Cię , która została także sfilmowana. Inne jej książki, to: Na końcu tęczy, Gdybyś mnie teraz zobaczył, Kraina zwana Tutaj, Dziękuję za wspomnienia, Pamiętnik z przyszłości. PS Kocham Cię na mojej półce czekało trochę ponad rok, ale wreszcie udało mi się znaleźć czas na nią i przede wszystkim ochotę. Wiele dobrego słyszałam na temat samej powieści, którą ceniono bardziej niż film powstały na jej podstawie. Ekranizację widziałam wcześniej i zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego zdecydowałam się na zakup tego tytułu. Jakie są moje wrażenia? Przekonacie się w dalszej części tekstu. Główną bohaterką jest Holly Kennedy, pogrążona w żałobie wdowa, która nie może dojść do siebie po śmierci swojego ukochanego. Mimo swojego młodego wieku, ma zaledwie trzydzieści lat, spotkała ją tak wielka tragedia. W swojej sytuacji na szczęście może liczyć na przyjaciół i kochającą rodzinę, ale

Merida Waleczna (2012)

Tytuł: Merida Waleczna / Brave Premiera: 21 czerwca 2012 (świat), 17 sierpnia 2012 (Polska) Produkcja: USA Reżyseria: Mark Andrews, Brenda Chapman Scenariusz: Brenda Chapman, Irene Mecchi, Mark Andrews, Steve Purcell Reżyser dubbingu: Wojciech Paszkowski Dialogi w polskim dubbingu: Jakub Wecsile Bohaterowie: Merida – Dominika Kluźniak I Elinor – Dorota Segda Król Fergus – Andrzej Grabowski Lord Dingwall – Mieczysław Morański Lord MacGuffin – Sylwester Maciejewski Lord Macintosh – Krzysztof Kiersznowski Młody MacGuffin – Cezary Kwieciński Młody Macintosh – Jan Bzdawka Miałam dzisiaj tę przyjemność pójścia do kina ze swoją siostrzenicą. Mamy niedaleko – musiałyśmy tylko wyjść z domu, przejść kilka kroków, przez parking i... już byłyśmy na miejscu w mniej niż minutę. W tak doborowym towarzystwie, każda produkcja wychodzi jeszcze lepiej. A teraz, na świeżo po seansie opowiem Wam o Meridzie Walecznej , która porwała moje małe serduszko. Za