Przejdź do głównej zawartości

Lot (2012/2013)



USA | DRAMAT | 2012/2013

Film Lot był w moich planach od grudnia, jednak dopiero teraz udało mi się go obejrzeć od początku do końca bez żadnego przeszkadzania. Jeśli miałabym wskazać gatunek, który najbardziej przykuwa moją uwagę, nie umiałabym tego zrobić. Trailer musi mnie zachęcić, opis zainteresować a obsada wzbudzić zaufanie. Jak było tym razem?

Amerykańska produkcja naprawdę zrobiła na mnie wrażenie swoją fabułą, grą aktorską i niebanalną akcją. Co prawda z głównym bohaterem [Denzel Washington] się nie polubiłam, bo był zbyt dumny i nic do niego nie docierało – taka rola – ale całokształt jak dla mnie jest wart uwagi. Jeżeli ktoś oczekuje wiele akcji, zabawnych momentów czy dynamicznych przejść, zawiedzie się. To nie ten typ filmu. Lot daje nam emocje, przedstawia dwa odmienne typy społeczeństwa – ten ustatkowany i rozsądny oraz ten pełen uzależnień. Kluczem do całej historii jest przyznanie przed innymi: tak, mam problem. 
Ale o czym jest Lot? Whip Whitaker budzi się po gorącej nocy, wciąga kokę i razem ze swoją towarzyszką idą do pracy. Kim są? Whitaker to kapitan uzależniony od alkoholu, a kobieta oczywiście jest stewardesą. Podczas lotu są turbulencje a samolot zaczyna odmawiać posłuszeństwa. Przed pilotami jest ciężkie zadanie, maszyna się rozbija, a sześć osób traci życie. Odpowiedzialność za to spada na głównego bohatera, który uważa, że gdyby nie on nikt by nie przeżył.

Na jego szczęście są z nim osoby, które chcą mu pomóc w całej sytuacji. Whitaker jednak tego nie docenia, pije tym samym bardziej pogrążając się w nałogu. Z jednej strony od tego bohatera oczekiwało się pokory, spojrzenia prawdzie w oczy, jednak z drugiej, taka właśnie była jego kreacja - niepokorna postać. Whip był pokłócony z żoną, prawie nie rozmawiał z nastoletnim synem, znalazł oparcie u Nicole [Kelly Reilly] walczącą z uzależnieniem od prochów, ale czy będzie umiał zadbać o ich zdrową relację? Produkcja daje nam więcej pytań niż odpowiedzi a rozwiązania całej sprawy i losów bohatera nie znamy do samego końca. Na szczęście zakończenie było zaskakujące i nie umiem określić czy okazało się dobre czy złe.

Gra aktorska zadowoliła mnie w tej produkcji, tak samo sceny były realistycznie przedstawione. Problem uzależnień poruszał i tak fatalnie przedstawiał rzeczywistość. Aż strach pomyśleć, że pilot samolotu, do którego wsiadamy ma w organizmie kilka promili alkoholu jednocześnie potrafiąc zapanować nad sytuacją i ocalić dziesiątki istnień. Lot trochę daje do myślenia i wyznacza nam granicę, kiedy warto powiedzieć sobie dość, kiedy należy przyznać się do swojego błędu i do słabości. Hm, myślę, że na temat tej produkcji mogłabym napisać sporo, analizować godzinami, ale nie zamęczam już Was, tylko zachęcam do obejrzenia tej produkcji, bo uważam, że warto.



Komentarze

Prześlij komentarz

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.