Słuchanie audiobooków dało mi pewną swobodę w dobieraniu kolejnych lektur. Podświadomie obrałam sobie zasadę, że wybieram lekkie książki, których bym nie czytała w tradycyjnej formie, biografie, eseje, felietony czy kryminały – te ostatnie akurat lubię. W związku z tym, że są to książki poznawane przy okazji, niejednokrotnie moja półka mnie zadziwiła zestawieniem tytułów.
Na przykład dzisiaj opowiem Wam krótko o trzech, zupełnie różnych tytułach, które nie mają ze sobą żadnego powiązania oprócz mnie, czyli czytelniczki, która słuchała ich podczas spacerów tudzież biegania. Dzisiaj będzie o Aniele Stróżu, kolejnej książce Deana Koontza, którą poznaję w formie audio, będzie o O psie, który wrócił do domu, powieści, na którą się skusiłam za sprawą książeczek dla dzieci z psami jako głównymi bohaterami, a zwieńczeniem wszystkiego będzie Szczerze Donalda Tuska, książka, którą chciałam przeczytać, ale się nieco jej bałam. Czy słusznie?
O psie, który wrócił do domu | W. Bruce Cameron
Jakiś czas temu na blogu pojawiły się moje opinie na temat książeczek dla dzieci, w których głównymi bohaterami były psy (Ja, Kosmo oraz Mopsik, który chciał zostać jednorożcem). Byłam zachwycona tą narracją, a także zaangażowaniem autorów, aby oddać emocje czworonogów i ich sposób myślenia. Poszłam za ciosem i sięgnęłam po O psie, który wrócił do domu, czyli po lekturę dla już nieco starszych czytelników, którzy mają ochotę na lekką powieść. Jednak, jeżeli mam być szczera, to powyższy tytuł wcale nie jest taki lekki, bo występują w nim nieprzyjemne sytuacje i bohaterowie, a także nerwy są na granicy wytrzymałości przez zastanawianie się czy tytułowy pies wróci do domu?
Dla mnie poznawanie tej książki przez audiobooka czytanego przez Anne Dereszowską było samą przyjemnością, naprawdę. A jak słyszę słowa „do domu”, to mam w myślach od razu głos i narrację właśnie Dereszowskiej, bowiem te dwa słowa dosyć często w tejże książce występowały.
O czym jest właściwie O psie, który wrócił do domu W. Bruce Camerona?
O Belli, która jako szczeniaczek była wychowywana przez kotkę. O tym, że Bella znalazła dom i kochających ludzi, jednak byli też tacy, którzy chcieli się Belli pozbyć. I w taki oto sposób suczka została wywieziona, ale to jej się nie spodobało i postanowiła wrócić do swojego człowieka. A ta wędrówka była naprawdę emocjonująca i pasjonująca.
To było moje pierwsze spotkanie z książką dla dorosłych, w której głównym bohaterem jest zwierzak. Wiem, że takich powieści jest znacznie więcej, jednak wcześniej mnie do nich nie ciągnęło. Teraz czuję się zachęcona i otwarta na inne tytuły z serii Był sobie pies.
Anioł Stróż | Dean Koontz
Na moim blogu już jest jedna opinia o książce Koontza, a dokładnie piszę o Opiekunach. Było to wtedy moje pierwsze spotkanie z autorem i również słuchałam tamtego tytułu, co było bardzo przyjemne. Anioł stróż bardzo mnie zaskoczył, bo okazał się nietuzinkową lekturą, w której jest wiele niewiadomych. Z tego co zdążyłam już zauważyć Dean Koontz lubi powieści, w których nie wszystko jest realne, gdzie nauka jest niebezpieczna i szalona momentami.
I tak też jest w tym przypadku.
Laura ma swojego obrońcę, który zdaje się pojawiać wtedy, kiedy grozi jej niebezpieczeństwo. A pierwszy raz zdarzyło się to w dzień jej narodzin. Mężczyzna jest tajemniczy i pomimo tego, że pojawia się na różnych etapach życia dziewczynki, nastolatki, a następnie dorosłej kobiety, ten nie starzeje się nawet o rok. Czy nieznajomy podróżuje w czasie? Skąd jest, kim jest i dlaczego chroni akurat Laurę?
Zachęceni? Jak tak, to sięgajcie po książkę Anioł Stróż, która naprawdę przypadła mi do gustu. (Wcześniej tytuł brzmiał Grom)
Na ten rok mam jeszcze jedną zaplanowaną powieść autora i mam nadzieję, że również będzie ona strzałem w dziesiątkę. Koontz zdecydowanie jest moim odkryciem roku 2020 i żałuję, że dopiero teraz na niego trafiłam!
Szczerze | Donald Tusk
A na koniec będzie o książce, która nie pasuje do tego zestawienia, nie tylko dlatego, że jest z gatunku literatura faktu, a poprzednie dwie pozycje to były powieści. Szczerze to osobiste zapiski Donalda Tuska z czasów objęcia stanowiska Przewodniczącego Rady Europejskiej.
Tusk przedstawia kulisy swojego stanowiska, jak wygląda praca jego, jego doradców i współpracowników, a także zdradza trochę ze swojego życia prywatnego. Nie powiem, była to ciekawa lektura, zaskoczyła mnie niejednokrotnie. Jednak jest to jedna z tych książek, której treść trzeba brać z przymrużeniem oka, bowiem nie lubię, kiedy ktoś za bardzo sobie słodzi.
Myślę, że była to też dla mnie dobra lektura w aktualnym momencie politycznym naszego kraju. Donald Tusk zdradza troszeczkę historii o tym, jak bardzo nie miał poparcia ze strony miłościwie nam panujących, a także komentuje naszą krajową politykę i z jakiegoś punktu widzenia brzmi to sensownie.
Na pewno jest to książka, którą można poczytać z ciekawości, trochę się dowiedzieć, z dystansem poobserwować pracę Rady Europejskiej.
Podczas słuchania się nie męczyłam. Jeżeli weźmie się odpowiedni punkt widzenia, książka okaże się całkiem dobra.
Komentarze
Prześlij komentarz
Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*