Przejdź do głównej zawartości

GRZESZNIK | ARTUR URBANOWICZ #PAŹDZIERNIKZDRESZCZYKIEM


W tamtym roku odkryłam nowego autora, nowego dla mnie – Artura Urbanowicza. Jego Inkub oraz Gałęziste okazały się w moim przypadku strzałem w dziesiątkę, dlatego postanowiłam zaopatrzyć się jeszcze w Grzesznika. Ten sobie musiał troszeczkę odczekać na swoją kolej, być może czekał właśnie na październik, abym mogła wczuć się w halloweenowy, upiorny klimat. I tak się stało, cieszę się, że właśnie teraz postanowiłam zagłębić się w rej lekturze.

Głównym bohaterem Grzesznika jest Marek Suchocki, szef mafii, postrach Suwałk. Pewnego dnia jednak grunt pod nogami Suchego zaczyna się walić, ktoś realnie zagraża jemu i jego rodzinie. A kiedy boss budzi się w szpitalu po śpiączce spowodowanej uderzeniem się w głowę po spotkaniu z dwoma napakowanymi ludźmi jego domniemanego konkurenta, zaczynają dziać się z nim dziwne rzeczy, począwszy od potwornych bólów głowy przez realistyczne sny po dziwne omamy wzrokowe. A może to nie są omamy? Co się z nim dzieje?

Książka ta jest osadzona w tym samym uniwersum co Gałęziste, co mnie ucieszyło. Od samego początku, czuć ten sam klimat miejsca, ale już sama powieść ma inny styl, bowiem jest bardziej brutalna, bezduszna i zwyczajnie jest mafijna, bo akcja toczy się w półświatku. Co prawda po przeczytaniu Prostej sprawy Wojciecha Chmielarza miałam póki co nie sięgać po mafijne tematy, ale nie miałam wyjścia, bo zaplanowałam sobie wcześniej lekturę Grzesznika, a co najważniejsze, nawet nie wiedziałam, że ociera się on o takie rzeczy. Nie ma w nim typowo gangsterskich pościgów, nie ma używania w nadmiarze broni czy siły mięśni. Tutaj napastnikami są istoty pozaziemskie, które nie dają spać, ani żyć spokojnie głównemu bohaterowi, który powoli traci wszystko, począwszy od swojego miejsca na drabinie ważności w mieście.



Oj dzieje się. Artur Urbanowicz kolejny raz mnie nie zawiódł, stworzył świetną historię, którą się przeżywa, analizuje i zastanawia się – o co w tym wszystkim chodzi i kiedy ten potwór wyskoczy z szafy. Możecie być pewni, że w końcu wyskoczy i się zdziwicie jaką będzie on miał siłę. W książce było dla mnie kilka mocnych scen, które mnie zszokowały brutalnością, które mnie totalnie rozjechały i doprowadziły moje nerwy na skraj. I nie, nie miało to nic wspólnego z potworami, które czają się w mroku, to były bestie w ludzkiej postaci.

Jestem na tak. Była to troszeczkę inna klimatycznie książka od tych, które dotychczas czytałam Urbanowicza, ale to nie znaczy, że było źle, wręcz przeciwnie. Kolejny raz autor stawia przed czytelnikiem wiele pytań, pokazuje różne spojrzenia na sprawy wiary i światopoglądu i zadaje odbiorcy cios, mocny prawy sierpowy. Jeżeli macie już Grzesznika, czytajcie. Jeśli nie macie, to szukajcie i czytajcie. Polecam!

Komentarze

Prześlij komentarz

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn