Przejdź do głównej zawartości

Minionki rozrabiają (2013)


USA | KOMEDIA/ANIMACJA/FAMILIJNY | 2013

Minionki rozrabiają, to druga część bajki, która pewnie większości z Was jest dobrze znana, a mowa tutaj o Jak ukraść księżycTen drugi tytuł tak bardzo przypadł mnie i mojemu chłopakowi do gustu, że ucieszyliśmy się na wieść o jego kontynuacji. Aby do kina nie iść tylko we dwójkę, zabraliśmy ze sobą dwie sześciolatki [prawie siedmio!]. I widok ich roześmianych twarzy mówił najwięcej o tej bajce. Z resztą właśnie do tej grupy wiekowej adresowana ona była. A jakie jest moje zdanie? 

Warto zobaczyć Minionki rozrabiają i iść na tę bajkę do kina ze swoimi pociechami. Kolejny raz wytwórnia Universal pokazała, że potrafi stworzyć produkcję dla całych rodzin, a każdy, bez względu na wiek, podczas seansu będzie się śmiał i po prostu dobrze bawił. A teraz krótko o fabule. Gru został podejrzanym o porwanie laboratorium, a także serum, które może zagrozić całemu światu. Jednak kiedy okazuje się, że ten jest niewinny, bowiem w chwili adoptowania trzech córek zakończył swoją karierę złoczyńcy, dostaje misję. Wraz z przydzieloną partnerką, ekscentryczną, rudowłosą Lucy, musi złapać owego łotra. Jednocześnie Minionki są fazami porywane i trafiają w tajemnicze miejsce. Kto to robi i jakie ma plany wobec nich? Tego nie wiadomo do praktycznie samego końca... A ja nic nie zdradzę!

Produkcja ta dała mi wiele chwil dobrej zabawy. Co chwilę się śmiałam, a także z radością obserwowałam reakcje moich towarzyszy w kinie. Bajka skupia w sobie dwa wątki. Jeden dotyczy całej zbrodni, znikania Minionków i intrygi złoczyńcy. Drugi jednak dotyka bardzo delikatnej kwestii. Mianowicie najmłodsza adoptowana córka naszego głównego bohatera uczy się wierszyka na dzień Matki, a także poszukuje odpowiedniej partnerki dla swojego przybranego ojca. Czy uda jej się to? Samych Minionków wydało mi się mało w samej tej bajce. Sądzę, że producenci jednak skupili się na Gru i jego rozterkach miłosnych, strachem przed uczuciami oraz walce z nudą, poprzez zabawę w tajnego agenta. Żółte stworki jedynie umilały nam czas, sprawiały, że przedstawiane sceny stawały się jeszcze śmieszniejsze, a to poprzez swój dziwny sposób komunikowania się i tarapaty, w które co krok wpadały.

Myślę, że jeżeli ktoś oglądał Jak ukraść księżyc i dobrze się bawił, to Minionki rozrabiają także okażą się naprawdę dobrą rozrywką. Osobiście polecam te dwie bajki i zachęcam do obejrzenia ich ze swoimi pociechami.


Komentarze

  1. Swoich pociech jeszcze nie mam ale sama uwielbiam animacje więc już niedługo obie obejrzę z pewnością ;) Już od samego patrzenia na te tiktaki gęba mi się śmieje :D
    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  2. Jakoś specjalnie mnie do tego filmu nie ciągnie, a na dodatek nie oglądałam jeszcze pierwszej części. Choć przyznam, że animacje lubię i czasem oglądam. Może wybiorę się do kina na drugą część przygód Smerfów... :-D

    OdpowiedzUsuń
  3. Koniecznie muszę zobaczyć, bo nie dość, że uwielbiam animacje, to jeszcze "Jak ukraść księżyc" podbiła moje serce;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Widziałam zwiastun tej bajki i strasznie mi się podobał, dlatego chyba się na nią skuszę, skoro warto, gdyż te stworki są rewelacyjne.

    OdpowiedzUsuń
  5. My z moim facetem mamy fioła na punkcie tych żółtych słodziaków. Mogłabym takiego nawet adoptować :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Mój syn ma hopla na punkcie Minionków. Chyba w weekend wybierzemy się do kina :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Nigdy nie oglądałam , ale skoro zachęcasz do tego filmu, to może warto wybrać taką formę rozrywki :) Przyznam szczerze, że uwielbiam animacje! :) Livresland.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  8. Ostatnio sporo wokół tych Minionków, a ja jeszcze nie miałam ich okazji poznać :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.