Dziewczyna z sąsiedztwa - Jack Ketchum

Horror zawsze kojarzył mi się z duchami, ze zjawiskami paranormalnymi, które nawiedzają niewinnych ludzi, albo tych całkiem winnych, którzy muszą odkupić swoje winy. Jack Ketchum po raz kolejny udowodnił swoim czytelnikom, że są w ogromnym błędzie. To ludzie są potworami krzywdzącymi siebie nawzajem i to ich powinniśmy się bać przede wszystkim.

Zamiast się uczyć, spędziłam sobotę w towarzystwie Dziewczyny z sąsiedztwa. Ten czas absolutnie nie był stracony, wręcz przeciwnie, nie mogłam się oderwać od tej wstrząsającej lektury. Czułam się przywiązana do łóżka i zmuszona do czytania kolejnych rozdziałów.

Akcja powieści została umieszczona w latach 50. XX wieku. Głównym bohaterem jest czternastoletni David, którego oczami obserwujemy całą historię. Na początku poznaje starszą od siebie o dwa lata Meg i od razu ją polubił. Dowiaduje się, że zamieszkała ona wraz ze swoją młodszą siostrą, Susan, u ciotki Ruth. Chandlerowie, u których te dwie dziewczyny trafiły po śmierci swoich rodziców, to rodzina, z którą chłopak spędza bardzo dużo swojego czasu. Ruth wraz ze swoimi trzema synami, na pozór są sympatyczni, wiodą niczym nie wyróżniające się życie na przedmieściach. Jednak David, poznaje ich prawdziwe oblicze całkiem przypadkiem. Nie może uwierzyć w okrucieństwo, jakim darzą swoje dwie podopieczne, a zwłaszcza starszą, Meg. Nastolatka nie ma chwili wytchnienia, ciotka ją kontroluje, zabrania jeść, bo twierdzi, że ta jest gruba, karze za drobiazgi, nawet za rzeczy, które popełnili jej synowie. Jeżeli szesnastolatka myślała, że to najgorsze, co mogło ją spotkać, myliła się. Prawdziwy horror ją dopiero czeka, w odosobnionym pomieszczeniu, w którym została więziona.

„Byliśmy „tylko dziećmi”. Byliśmy własnością. Należeliśmy do naszych rodziców ciałem i duszą. To oznaczało, że czekała nas zagłada w obliczu każdego prawdziwego niebezpieczeństwa ze strony świata dorosłych, a także oznaczało to bezradność, upokorzenie i złość.”

Książka jest przepełniona nienawiścią oraz bólem. Czytając, ma się wrażenie, jakby nic, co dobre, nie mogło się wydarzyć żadnemu z bohaterów. Autor ukazuje czytelnikowi problem przemocy i bierności drugiego człowieka, nawet jeżeli miałby to być młody chłopiec. W kolejnych rozdziałach przekraczane są granice, pokazywane jest jak można zniszczyć osobę psychicznie, a przede wszystkim fizycznie, ot tak, dla zwykłej zabawy i satysfakcji obserwatorów. Otoczenie występujące w tej powieści wydaje się mieć problemy. Odbiorca trafia w dziwny świat, na ulicę, gdzie nikt nie wiedzie "normalnego" życia. Nie umiałam zrozumieć zachowania i rozumowania poszczególnych postaci, dlaczego zgadzają się na takie postępowania, czemu nie reagują? Moim wnioskiem jest tylko to, że ludzie to bestie, które żywią się bólem i porażkami innych. To bardzo pesymistyczna wizja świata, jednak właśnie do takiego myślenia zmusza nas pisarz.

Moje drugie spotkanie z twórczością Jacka Ketchum'a uznaję za całkowicie udane i jestem szczerze zafascynowana sposobem, w jaki autor oddziałuje na emocje czytelnika. Każda strona Dziewczyny z sąsiedztwa szokuje, przeraża i mrozi krew w żyłach. Zapoznawania się z tą lekturą powodowało u mnie ogromny mętlik w głowie, ponieważ z jednej strony ogarniało mnie zdziwienie odnośnie tak okrutnych scen i sposobów traktowania niewinnej dziewczyny. Z drugiej byłam wściekła na młodego Davida. Denerwował mnie, ponieważ był słaby i tchórzliwy. Dokładał się do krzywd stosowanych na biednej Meg.

„Absolutnie szokująca... Nie jest jedynie obietnicą przerażenia, ale naprawdę w nie wprawia.”

Stephen King

Podczas czytania tej książki czułam, że boli mnie całe ciało. A to wszystko za sprawą bardzo realnych opisów, które paraliżowały. Jestem w szoku, że jedna osoba mogła tak długo wytrzymać w bólu i cierpieniu. Wszystko w tej historii wydawało się być potrzebne, nie pamiętam czegoś, co mogłoby zostać uznane za zbędne, za nudzące czy męczące. Jack Ketchum posługuję się bardzo sprawnym piórem i doskonale wie, czego potrzebują jego czytelnicy. Widać, że dobrze czuje się w tematyce, którą można by nazwać nawet sadystyczną. Gra na emocjach i doprowadza je do skrajnych momentów, a sam odbiorca, zaczyna zastanawiać się nad światem i sensem człowieczeństwa. Mimo tego, że za sobą mam zaledwie dwie książki tego autora, zaryzykuję stwierdzeniem, że ten uważa, iż ludzie kierują się instynktami zwierzęcymi, że sprawia im satysfakcję cierpienie innych.

Na pewno Dziewczyna z sąsiedztwa nie jest książką dla każdego. To jest odpowiednia lektura dla fanów nieco mocniejszych wrażeń i przekraczania możliwych granic. W mój gust czytelniczy ta historia wpasowała się idealnie, co mnie momentami zaskakuje, bo nie podejrzewałam siebie, że potrafię znieść tak wiele. 

Za książkę dziękuję: