Siedem lat później - Emily Giffin

Emily Giffin jest znaną amerykańską autorką bestsellerów: "Coś pożyczonego", "Coś niebieskiego", "Dziecioodporna" i "Sto dni po ślubie". Wszystkie jej powieści zostały przetłumaczone na kilkadziesiąt języków i sprzedały się w wielu milionach egzemplarzy. *

Na początku wspomnę krótko o okładce. Jest ona tutaj ważna, gdyż ostatnimi czasy, szata graficzna wszystkich dotychczasowych powieści tejże autorki się zmieniła. Powiem szczerze, że bardzo podoba mi się zarówno kolorystyka jak i klimat jakie został yw niej zawarte. Wszystko jest przemyślane i poukładane. Tak, tę książkę możnaby kupić tylko ze względu na wygląd. Jednak "Siedem lat później" Emily Giffin zakupiłam z powodu takiego, że czytałam inne powieści tej pisarki i byłam ciekawa, co tym razem zostanie mi przedstawione.

Tessa oraz Nick są małżenstwem od siedmiu lat. Poznajemy ich, kiedy obchodzą swoją rocznicę. Mają dwójke dzieci, Ruby i Franka. Są uważani za udane i szczęśliwe małżeństwo. Chirurg plastyczny – bo to bowiem zawód Nicka – w trakcie ich rocznicowej kolacji musi jechać do szpitala. Ten właśnie wieczór tak naprawdę zmienił wiele w życiu tego dobrego, kochającego się państwa Russo. Ich uczucie zostanie poddane próbie, czy przetrwa? Valerie, druga bohaterka książki, wychowuje samotnie syna, Charliego. Jego ojciec nawet nie wie o jego istnieniu, co wydawało się Valerie dobrym rozwiązaniem. Ale czy na pewno? Podczas, gdy Charlie był na urodzinach swojego kolegi z klasy poparzył sobie rękę i policzek w ognisku. Kobieta przeżywa chwile grozy i zmartwień o życie swojego syna. Martwi się też o to, jak teraz jej dziecko będzie funkcjonowało w społeczeństwie a także jak zostanie odebrane wśród dzieci. W takich momentach żałuje, że nie ma przy niej mężczyzny, że sama musi się zmakać z problemami. Na ratunek przybywa jej doktor Russo, z którym, najpierw nieśmiało, a później już odważniej, zaczyna się wiązać emocjonalnie. Ma wyrzuty sumienia, ale mimo to, pozwala sobie na chwile zapomnienia, gdyż bardzo dobrze się czuje w towarzystwie Nicka.

"Pustka jest lepsza niz wieczne rozczarowanie"

Jeżeli ktoś, tak jak ja, czytał poprzednie książki Emily Giffin, to wie, że autorka lubi wracać do innych, wcześniejszych bohaterów w jakichś małych wątkach. Tym razem także został zastosowany ten zabieg, ale nieco inaczej. Mianowicie, główna bohaterka, Tessa, jest siostrą niejakiego Dexa, którego czytelniczki mogły poznać przy okazji czytania "Coś pożyczonego". Okazali się oni być zgranym i kochającym się rodzeństwem, które wspiera się w trudnych czasach. Odbiorca mógł zobaczyć przy tym, jak potoczyły się dalsze losy Dekstera i jego wybranki Rachel. Pisarka posiada swój sposób patrzenia na świat. W jej pozycjach zazwyczaj przewijają się podobne problemy miłości oraz zdrady, a wszystko to jest oparte o tworzenie ogniska domowego. Także bohaterowie, którzy przewijają się przez jej powieści są bardzo do siebie podobni. Może to tylko moje subiektywne wrażenie?

"A tak przecież w życiu bywa – problemy w jednej sferze życia przekładają sie na wszystkie pozostałe"

Jednak skupiwszy się konkretnie na "Siedem lat później" widzimy mężczyznę, który ma duży problem ze swoimi uczuciami. Jednej kobiecie przysięgał wierność małżeńską i że jej nie opuści, ale z drugą kobietą połączyło go coś świeżego. To od czytelnika zależy jak będzie tak naprawdę interpretował czyny Nicka. Mozna je odbierać jako pomoc w trudnej sytuacji Valerie, przez co zauroczył się i stracił orientację. Albo po prostu w jego małżeństwie pojawiła się rutyna i z żoną wiecznie się rozmijali. Tutaj akurat autorka dała swojemu odbiorcy małe pole na swoją wyobraźnię, a także na to, aby wczuć się w sytuacje, w jakiej znalazł się lekarz. Zastanawiałam się, dlaczego Emily Giffin zdecydowała się na prowadzenie takiej narracji. Z jednej strony mamy Tessę, a z drugiej Valerie. Tylko, że to, co się dzieje wokół Tessy jest widziane pierwszoosobowo, a u Valerie – trzecioosobowo. Przez to, czytelnik widzi jak kobieta odkrywa powoli, że jej małżeństwo umiera, jak mąż się od niej oddala, wszystko dokładnie jest opisane, jej zmagania z tym bólem. A także może zaobserwować, w nieco inny sposób, że inna pani samotnie wychowuje syna i zmaga się z jego wypadkiem, kiedy to, przystojny chirurg plastyczny przychodzi do niej z pomocą. Przeszkadza mi to, że Nick nie wypowiada się w żadnym z rozdziałów i są one podzielone tylko na te dwie kobiety. Z pewnością, gdyby doktor Rosso miał swoje kilka zdań w tej książce, można by było go bliżej poznać, a nie od razu oskarżac o zdradę i samolubność. Tak, mimo tego, że został on pokazany jako szlachetny człowiek i bardzo przystojny mężczyzna, nie czułam do niego sympatii, praktycznie rzecz ujmując, drażnił mnie swoim sposobem bycia i tym, że zachowywał się jakby żona i jego własne dzieci go mało obchodzili. Wolał spędać czas z Valerie i Charliem, tym samym zaniedbując i okłamując własną rodzinę.

"-Ach tak? To w takim razie na czym polega miłość, Nick?
- Na dzieleniu ze soba życia. Miłość to to, co jest między nami"

Na pewno "Siedem lat później" jest książką, którą czyta się w ekspresowym tempie. Lektura jest przyjemna mimo tak smutnego i wyczerpującego tematu. Na pewno ta powieść przypadnie do gustu tym, którzy już wcześniej mieli mozliwość spotkania się z twórczością Emily Giffin i jej stylem pisania. Serdecznie polecam tę pozycję także tym, którzy dopiero chcą rozpocząc przygodę z tą autorką.

 ** 

* Informacja z okładki książki: "Siedem lat później" Emily Giffin. 

** Piosenka została wymieniona w książce. 

KSIĄŻKA Z PÓŁKI. 

Czy Wy tez tak macie, że czasami po prostu nie umiecie napisać recenzji i przez jakiś czas wpatrujecie się w białą, czystą kartkę? Bo mój zastój trwał jakieś trzy dni. 

Życzę Wam miłego i udanego słonecznego weekendu. Ja niestety jestem chora, więc nie mogę wyjść z domu.