Przejdź do głównej zawartości

7 razy dziś - Lauren Oliver

Lauren Oliver ukończyła filozofię i literaturę na uniwersytecie w Chicago, potem przeprowadziła sie do Nowego Jorku. Uwielbia gotować, jest uzależniona od kawy i dodaje keczup do wszystkiego, nawet do kanapek z pomidorem. *

Co bym zrobiła, gdybym kolejny raz obudziła się tego samego dnia? Gdybym wiedziała co się wydarzy minuta po minucie, jakie błędy zrobiłam lub czego nie zrobiłam. Może chciałabym wszystko zmienić, a może wolałabym pozostawić wszystko takim, jakie było pisane? 7 razy dziś, to historia dziewczyny, która siedem razy przeżywa piątek, 12 lutego.

"Jak to możliwe, myślę sobie, że można tak bardzo się zmienić, a nie móc zmienić niczego wokół siebie?"

Samantha Kingston jest popularną dziewczyną w szkole i tylko z takimi osobami się zadaje. Ma trzy dobre przyjaciółki oraz przystojnego chłopaka. 12 lutego w szkole obchodzony był Dzień Kupidyna, a wieczorem jeden z uczniów, Kent, urządzał w swoim domu imprezę, mimo tego, że nie należał do grona "lubianych". Sam i Kent kiedyś, jak byli dziećmi, przyjaźnili się, jednak wszystko nagle się zmieniło. Główna bohaterka nadal czuje sympatie do tego nastolatka, ale poprzez swoje towarzystwo, wcale nie zachowuje się zbyt lojalnie czy po prostu odpowiednio względem niektórych.

"Nie widzimy prawdziwych rzeczy, tych rzucających cienie. I tak się teraz czuję, jakby otaczały mnie cienie, jakbym widziała tylko odbicie rzeczy, a nie ją samą."

12 luty kończy się wypadkiem samochodowym, w którym uczestniczyły cztery przyjaciółki, Sam, Lindsay, Elody i Ally. Główna bohaterka dostaje szansę, aby siedem razy przeżyć dzień swojej śmierci. Stara się zmienić koleje losu, wydarzenia, ale to nie jest proste w momencie, kiedy nikt oprócz jej samej nie wie, co tak naprawdę wydarzyło sie na imprezie u Kenta oraz tuż po jej zakończeniu. Piątek powtarzany siedem razy sprawił, że dziewczyna już nie była tą lubianą licealistką. Stała się lepsza, bardziej wyrozumiała, a także zaczęła dostrzegać zakłamanie z jakim się stykała. Zobaczyła to, że nie do końca znała swoją przyjaciółkę, a na chłopaka, Roba, nie może tak naprawdę liczyć. Wszystko się zmieniło dookoła, ale jak naprawić 12 lutego, aby już się nie powtarzał?

"Może w chwili śmierci czas otacza cię ze wszystkich stron, a ty obijasz się w nieskończoność w tym małym pęcherzyku. Może życie po śmierci to jakby wersja >>Dnia Świstaka<<. Nie tak sobie wyobrażałam śmierć – nie wyobrażałam sobie, że nastąpi coś takiego. Ale kto miał mnie o tym uprzedzić?"

Przyjęcie u Kenta miało bardzo poważne skutki. Jedna z licealistej, Juliet Sykes, postanowiła rzucić się pod pędzący samochód – tak, ten sam, którym główna bohaterka jechała wraz ze swoimi koleżankami. Juliet była uważana za odludka, a także była prześladowana przez tych lubianych i wyśmiewana przez większość uczniów. Chciała z tym skończyć, chciała skończyć ze sobą, a Samantha musiała ją uratować – a przynajmniej tak uważała. Dziewczyna nie miała prostego zadania. Jak miała przekonać do siebie osobę, z którą nigdy wcześniej nie zamieniła słowa, a ponadto była jednym z jej wrogów? Kingston przez te siedem dni przeszła bardzo głęboką wewnętrzą wędrówkę. Poznała samą siebie, oraz otoczenie w jakim przebywała. Miała czas, aby zrobić rzeczy, których nie zrobiłaby, albo nie przypuszczałaby zrobić. Rzeczy takie, które odkładałaby na później.

"Wydaje mi się, że przeżywanie tego dnia w kółko nie byłoby takie złe i wyobrażam sobie, że to właśnie zrobię – będę żyć wiecznie, póki nie skończy się czas, póki wszechświat się nie zatrzyma."

7 razy dziś, to pierwsza książka tejże autorki. Mimo tego, że jest to jej debiut, nic o tym nie świadczy. Lauren Oliver stworzyła bardzo ciekawą fabułę oraz akcję, która całkowicie mnie wciągnęła. Przyznam, że nie mogłam się oderwać od tej powieści, gdyż bardzo mnie zastanawiało to, co pisarka przygotowała na sam koniec dla głównej bohaterki oraz dla nas, czytelników. Mogloby się zdawać, że powtarzany w kółko jeden dzień będzie nudny w odbiorze, jednak to przypuszczenie jest całkowicie mylne. Poszczególne wydarzenia, autorka przedstawiała z różnych punktów widzenia, mając na uwadze fakt, że Samantha przechodzi egzystencjalną zmianę. Także niektóre rzeczy się zmieniały, ponieważ dziewczyna przeżywała dzień w całkiem inny sposób, niż byśmy się mogli spodziewać. Bardzo spodobała mi się narracja. Wszystko jest widziane oczami nastolatki, jednak wcale problemy, ktore chodzą jej po głowie nie są banalne czy ckliwe. Może na początku wydaje się ona pusta, ale później okazuje się bardzo inteligentną osobą. A przede wszystkim, jest ona pełną współczucia i empatii nastolatką, która wcale nie jest tak powierzchowna jak jej trzy przyjaciółki. Czasami wydawało mi się, że książka ta ma pełnić rolę przestrogi dla tych, którzy zatracają się w swoim egoiźmie i widzą jedynie czubek własnego nosa. Przecież należy otworzyć szerzej oczy i zacząć dostrzegać ludzi, którzy być może potrzebują naszej pomocy i zrozumienia.

Debiutancka powieść Lauren Oliver jest wartą uwagi pozycją, którą polecam nie tylko osobom poniżej dwudziestego roku życia. Moim zdaniem, jest to lektura dla każdego przedziału wiekowego, gdyż nie jest zwykłym zabijaczem czasu. 7 razy dziś, to książka pokazująca nas samych, nasze błędy i zachęcająca do tego, aby coś w swoim życiu teraz zmienić, bo później... już będzie za późno.


* Informacja z okładki książki "7 razy dziś" Lauren Oliver 

KSIĄŻKA Z PÓŁKI. 

Wygrana w konkursie organizowanym przez portal nakanapie.pl 

Komentarze

  1. Byłam nią zainteresowana tuż po jej pojawieniu się na rynku i nadal chętnie bym ją przeczytała. Utwierdzasz mnie tylko w tym przekonaniu. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Był na nią bum w pewnym momencie. Z braku czasu, nie czytałam jej, ale nie żałuję. ;) Polecam. ;)

      Usuń
  2. Po Twoim wpisie z pewnością zainteresuje się tą książką. Muszę też pogratulować Ci formy bloga, masz oryginalne wpisy. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Cieszę się, że zainteresowałam Cię. ;)

      Bardzo zaskoczył mnie i zarazem ucieszył Twój komplement. Jest mi bardzo miło, że podobają Ci się moje wpisy oraz to, jak prowadzę bloga.
      Pozdrawiam. ;)

      Usuń
  3. Recenzja bardzo ciekawa :) A co do książki to udało ci się mnie zainteresować, choć z reguły nie czytam takich książek.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję bardzo. ;)
      Cieszy mnie, że przyczyniłam się do małej zmiany orientacji książkowej. ;)

      Usuń
  4. Książka stoi na mojej półce i czeka na swoją kolej :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.