Szkarłatna litera | Nathaniel Hawthorne

Szkarłatna litera na mojej liście „do przeczytania” była już bardzo długo, a to za sprawą filmu z Emmą Stone Easy A. W rzeczywistości jedno do drugiego podobne w ogóle nie jest, jednak książka okazała się bardzo ciekawa, a film swego czasu był moim ulubieńcem.

W małym miasteczku, pewna kobieta została ukarana za nierząd. Zdradziła swojego męża, z którym postanowiła osiedlić się w nowym miejscu i poczęła dziecko z mężczyzną, którego imienia nie chce zdradzić. Z powodu swojego przewinienia, zamiast zostać straconą, jak komentują pewne matrony podczas widowiska przy szubienicy, zostaje naznaczona szkarłatną literą na swojej piersi.

O czym jest powieść Nathaniela Hawthorne'a? Jest o pewnej namiętności, o chęci zemsty i o bezgranicznej miłości, która tli się w człowieku choć nie powinna. Jest też o karze, ale prędzej boskiej aniżeli tej ludzkiej.

Na niektóre książki przychodzi odpowiedni czas i właśnie tak było ze mną i Szkarłatną literą. Czekała na moją uwagę i kiedy się z jej treścią zapoznawałam, potrafiłam się w niej odnaleźć i należycie (tak mi się wydaje:) przeżywać. Nie wiem czy tak samo byłoby kilka lat wstecz. Nie jest to łatwa w odbiorze lektura, jednak warta uwagi i stuprocentowego skupienia na niej, bo zawiera mnóstwo symboliki.

Nie chcę przedłużać, więc dodam, że jeżeli lubicie książki o silnych kobietach, to właśnie taką główną bohaterkę w Szkarłatnej literze znajdziecie.

Komentarze

Zobacz również:

GWAŁT POLSKI | MAJA STAŚKO, PATRYCJA WIECZORKIEWICZ

„Wciąż w różnych grupach społecznych pokutuje przekonanie o tym, że ofiara gwałtu musiała sprowokować sprawcę, że bitej żonie najwyraźniej odpowiada związek z oprawcą albo że dziecko musiało sobie zasłużyć na solidne lanie. Moc tych stereotypów zdaje się nieco słabnąć, jednak wciąż są istotną siłą kształtującą poglądy dużej części społeczeństwa. Trudno się zatem dziwić, że ofiary zgwałceń czy przemocy w rodzinie z tak dużym oporem opowiadają o tym, co je spotkało, lub nie mówią o tym wcale.” * Niekiedy mam tak, że po lektury sięgam bardzo spontanicznie, pod wpływem impulsu, a potem okazuje się, że był to strzał w dziesiątkę. Tak właśnie było tym razem, bo widocznie potrzebowałam trudnego społecznie tematu, na dodatek z naszego podwórka, dzięki któremu można się zdołować i przekonać, że w razie problemów, prawo nie stoi po naszej stronie – po stronie kobiet, oczywiście. Gwałt polski Mai Staśko i Patrycji Wieczorkiewicz, to poruszający emocjonalne struny czytelnika reportaż o przemocy

CZYTAJ DALEJ ;)

WIEDŹMA | ANNA SOKALSKA

Ten rok zaczęłam od bardzo ciekawej serii Anny Sokalskiej, w której jest i słowiańsko i diabelsko czy anielsko. Jednak wizja nieba czy czyśćca nie wygląda standardowo, tak, jak mogłoby się zwykłemu śmiertelnikowi wydawać. Cykl Opowieści z Wieloświata jest bardzo specyficzny i wielokrotnie zaskakujący, bo nie można być niczego pewnym w stu procentach. W Wiedźmie , czyli pierwszym tomie, są dwie główne bohaterki, Nina oraz Jasna. Ninę poznajemy w momencie, kiedy jest zwykłą śmiertelniczką, ale po krótkim czasie ginie i trafia do świata pomiędzy. Jednak na skutek pewnych wydarzeń wraca do świata żywych, w nieco zmienionej formie. Wraca też nie sama, bo towarzyszy jej mężczyzna, Dawid, który wcześniej również był jej znajomym za życia, a teraz muszą odnaleźć się w nowej sytuacji. Jasna natomiast nagle budzi się w nieznanym dla siebie miejscu i, jak się okazuje, świecie, bowiem o kilkaset lat późniejszym od tego, w którym dotychczas funkcjonowała. Na swojej drodze znajduje Ninę i Dawida, k

CZYTAJ DALEJ ;)

TOP KSIĄŻKI 2020 ROKU, CZĘŚĆ 2

Lepiej późno niż wcale, prawda? Mam wrażenie, że już wszyscy pożegnali kochany 2020 rok, zrobili szybko podsumowania książkowe, aby zakończyć tamten okropny, dwunastomiesięczny rozdział. Ja ten rozdział zakończę dzisiaj. Przypominam jeszcze o tym, że pierwszą część podsumowania czytelniczego, czyli top książek pierwszej połowy 2020 roku znajdziecie już na moim blogu, teraz zabieram się za podsumowywanie drugiego półrocza. Lista, którą chcę się z Wami podzielić zawiera 10 pozycji, z których tylko 4, to beletrystyka i uważam to za swój czytelniczy sukces i mam nadzieję, że ten trend się u mnie utrzyma. Kolejna rzecz, z której właśnie zdałam sobie sprawę jest taka, że aż 9 z 10 pozycji, to książki polskich autorów, co jest dla mnie wciąż zaskakujące, jednocześnie cieszę się, że przekonałam się do pisarzy z naszego rodzimego podwórka, bo jest co czytać i jest się kim chwalić ;) Dodatkowo, zaledwie 3 z 10 tytułów otrzymałam w ramach współpracy recenzenckiej, co też jest dla mnie dobrym w

CZYTAJ DALEJ ;)

Szukaj na tym blogu