CZAROWNICA (2014)

USA | FAMILIJNY/FANTASY | 2014

REŻYSER: ROBERT STROMBERG

Kiedy tylko zobaczyłam w kinie zapowiedź filmu Czarownica, wiedziałam, że muszę go obejrzeć. Bałam się jednocześnie, iż trailer oraz szum wokół produkcji zrobiły więcej niż ona sama może dokonać. Na szczęście się myliłam. Zapadłam się w fotel i śledziłam losy pięknej Diaboliny.

Pierwsza myśli na temat filmu, jaka przyszła mi do głowy już po pierwszych trzech minutach, to to, dlaczego jego tytuł to Czarownica. O wiele bardziej pasuje Diabolina i ma więcej sensu dla całości. I to był dla mnie wielki problem, który próbowałam rozgryźć przez ponad półtorej godziny w kinie. A Maleficent to przede wszystkim piękny obraz, który powoduje, że ciężko się od niego oderwać. Siedziałam zapatrzona w uroczą lecz podupadającą i z każdym dniem coraz mroczniejszą krainę, a także cudowny makijaż Angeliny Jolie. 

Widz poznaje Diabolinę, kiedy ta jest młodziutka, dziewczęca i radośnie śmiejąca się z mieszkańcami lasu. Diabolina to wróżka, która ma dobry kontakt z szeroko pojętą i niesamowitą przyrodą. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze Stefana, zaprzyjaźnia się z nim, a z czasem zakochuje. Marzeniem chłopca było zamieszkanie w zamku i ten cel osiągnął potwornymi metodami. Aby zasiąść na tronie i pomścić ówczesnego Króla, obciął skrzydła Diabolinie czym złamał jej serce. Kobieta stała się zimna niczym lód, straciła, i tak już małą, wiarę w ludzi i czekała na idealny moment, żeby się zemścić. Uwolniła z sideł kruka i zamieniła go w człowieka. Od teraz Diaval był jej skrzydłami i oczami. Długo nie musiała czekać na okazję do zemsty, gdyż nowemu królowi, Stefanowi, urodziła się córeczka.

Każdy wie doskonale jaki jest dalszy ciąg historii. Czarownica rzuca klątwę na dziewczynkę. Ta dzień po swoich szesnastych urodzinach ukłuje się w palec i zaśnie na wieki. Zbudzi ją jedynie pocałunek prawdziwej miłości. Uważam, że scena, kiedy Diabolina przyszła rzucić klątwę na Aurorę jest jedną z ciekawszych z całego filmu, jest dobrze przemyślana i świetnie przedstawiona, a Angelina przeszła w niej samą siebie. Kreacja Jolie w Czarownicy jest naprawdę godna uwagi. Szczerze powiedziawszy, nie wyobrażam sobie, żeby jakakolwiek inna aktorka mogła tak dobrze wcielić się w tytułową postać. Makijaż głównej bohaterki zwraca uwagę nie tylko kobiecej części widowni. Mój chłopak podczas seansu przyznał, że kości policzkowe Diaboliny są genialne. I miał rację.

 

Kolejną postacią, która bardzo dobrze odegrała swoją rolę była Aurora (Elle Fanning), ta nastoletnia oczywiście. Chociaż muszę przyznać, że młodsze Autory również były cudowne i urocze, zwłaszcza, ta, która chciała iść na rączki do Diaboliny. I trzeba zaznaczyć w tym miejscu, iż bardzo ciekawie w filmie została ujęta ta różnica między obliczem Maleficent i Aurory. Były jak dwie różne połówki, które tworzyły zgraną całość. Naprawdę było to wzruszające. Moją uwagę zwrócił również Diaval, czyli Sam Riley, który świetnie wcielił się w mrocznego i trochę niebezpiecznego kruka. Także nie można zapomnieć o Stefanie, najbardziej denerwującej postaci poprzez jej charakter. Sharlto Copley wzbudzał duże emocje, przede wszystkim te negatywne, a to właśnie za sprawą bohatera, w którego się wcielił, złego, rządnego krwi i władzy króla – wypadł dobrze, a nawet bardzo.

Do tego trzeba dodać całkiem ciekawą muzykę, świetne ujęcia, kostiumy i dobrą scenografię i mamy film idealny. Film, który pokazuje Czarownicę z nowej perspektywy, z takiej, z jakiej jeszcze nikt nie odważył się spojrzeć. Wiem, że jest to produkcja, która wywołuje skrajne opinie, jedni są pod wrażeniem, a drudzy krytykują. Mnie Maleficent urzekła i zachwyciła i na pewno będę powracała do tej historii. Wcale nie uważam, że jest to usprawiedliwianie zła jakie wyrządziła Czarownica. 

Tak długo tworzona przeze mnie opinia...