Przejdź do głównej zawartości

Wycieczka na tamten świat - Anna i Siergiej Litwinowie

Lubię powieści, w których dzieje się wiele. Gdzie występuje wielowątkowość, którą spokojnie można ogarnąć i zrozumieć każdy przekaz pisarza. Uwielbiam bohaterów, którzy są wyraziści i mają konkretny, ukierunkowany tok myślenia i postępowania. Nienawidzę, kiedy bohater się zadręcza swoim losem i tylko pojawiają się nieraz męczące dywagacje na temat tego, jak mu w życiu ciężko. Nie przepadam także za literaturą rosyjską, gdyż zazwyczaj ciężko mi się ją czyta. Nazwiska i nazwy przyprawiają mnie o dreszcze. Nigdy nie potrafię zapamiętać kto jest kim, wszyscy mi się mieszają. Sięgając po książkę Anny i Siergieja Litwinów „Wycieczka na tamten świat” miałam mieszane uczucia. Nie wiedziałam co mnie może spotkać podczas tej podróży. Nie wiedziałam czy podołam temu wyzwaniu. Miałam tylko nadzieję, że przeżyję ciekawą przygodę. Czy tak się stało? Sama nie wiem.

W tej powieści najważniejsza jest pogoń za trzema podejrzanymi o spowodowanie wybuchu w samolocie. Nie ma wielowątkowości, innych, dodatkowych historii, które mogłyby dać do myślenia czytelnikowi. Nie umiem określić, czy bohaterowie są wyraziści i ukierunkowani. Są wyjątkowi oraz nie do końca przewidywalni. Na szczęście w tej lekturze nie znalazłam żadnych momentów, kiedy którykolwiek bohater rozmyśla nad swoim marnym położeniem w danej sytuacji. A to sprawiało, że miło czytało mnie się tę książkę.

Autorzy najpierw przedstawiają swoim czytelnikom trzy postaci: Tanię, Igora oraz Dimę. Prezentują ich krótkie życiorysy. Na początku, pojawia się również list napisany sto sześćdziesiąt lat temu przez Iwana Bogołowskiego do swojej ukochanej. Jednak wtedy nie wiedziałam czemu on służy. Dowiedziałam się jakieś sto pięćdziesiąt stron później, dlaczego jest on taki ważny w tej historii. Tatiana Sadownikowa, to dwudziestopięcioletnia pewna siebie kobieta, która pracuje w agencji reklamowej. Jest świadoma swojego wdzięku, dzięki któremu potrafi zawrócić mężczyznom w głowie. Od dawna uprawia spadochroniarstwo. Wybrała się na urlop. Zaplanowała skoki spadochronowe na biegunie. Jednak do nich nie doszło, gdyż razem z wcześniej jej nieznajomym, Dimą, który był w jej grupie spadochroniarskiej, zostali zmuszeni lecieć następnym samolotem. Jak się później okazuje, był to bardzo nieszczęśliwy lot, gdyż ktoś przyczynił się do wybuchu w samolocie. Tania widząc, że jeden z pasażerów wyleciał z samolotu, zdecydowała się skoczyć za nim. A zaraz za nią, wyskoczył także Dima. Nieznajomym, za którym wyskoczyła Tania okazał się Igor Starych, utalentowany gracz karciany. Już od tego czasu, te trzy nieznajome wcześniej dla siebie osoby muszą wspólnie podejmować wszystkie decyzje i przede wszystkim ufać sobie.

Opis ich ucieczki nieraz wydawał mnie się nierealny, jednak to nie znaczy, że niemożliwy. Liderem ich grupy stał się Igor, który znał się na kamuflowaniu, a także wyprzedał o krok poczynania swoich prześladowców. Akcja raz trzyma w napięciu, innym razem się wlecze. Jednak przyjemnie czyta się „Wycieczkę na tamten świat”, gdyż autorzy zafundowali swoim odbiorcom wiele przygód przeżytych wraz z Tanią, Dimą i Igorem. Bardzo podobała mnie się historia tajemniczego czerwonego diamentu oraz to, co działo się z każdym jego posiadaczem. Myślę, że pisarze bardzo ciekawie wymyślili sobie ten motyw w książce. Niesamowite jest także to, co człowiek jest w stanie zrobić tylko po to, aby zdobyć pamiątkę rodzinną.

Anna i Siergiej Litwinowie, to rodzeństwo pisarzy, które zadebiutowało w 1999 roku. Wspólnie są autorami ponad czterdziestu powieści i czterech zbiorów opowiadań. W moim przypadku, z tymi pisarzami spotykam się po raz pierwszy. Jednak mogę już powiedzieć, że styl jakim się posługują jest bardzo przyjemny w odbiorze. Nie ma w nim zbędnych opisów, ani męczących dialogów. Jednak mimo tego nieraz książka wydawała się chaotyczna, gdyż pojawiają się w niej nieprzewidywalne zwroty akcji. Cała historia jest napisana urywkami. Raz autorzy piszą o tym, co robią trzej poszukiwani, a już za moment jest opowieść o innym bohaterze. Można się trochę pomieszać w tych wtrąceniach. Niekiedy mieszało mi się, kto aktualnie jest blisko złapania trzech podejrzanych. Milicja, służby specjalne a może mafia?

Czasami wydawało mi się nierealne to, w jaki sposób Tania mówi do Dimy, albo do innych swoich znajomych. Często używała zdrobnień, co nie pasowało mi do jej postaci, gdyż wydawała mi się ona na początku osobą z twardym, pewnym siebie charakterem. Jednak z biegiem czasu, autorzy zmienili mój pogląd na tę bohaterkę i zrobili z niej wręcz kruchą dziewczynę, co niekoniecznie przypadło mi do gustu. Mimo tego, że powieść podobała mnie się oraz przeczytałam ją jednym tchem, to nie przywiązałam się do postaci w niej występujących. Nie zrobiły one na mnie większego wrażenia, nie zszokowały swoimi pomysłami, czy sposobem bycia.

„Wycieczka na tamten świat” Anny i Siergieja Litwinów jest niesamowicie wciągającą historią, którą czyta się łatwo i przyjemnie. Jedyną przeszkodą jest mnóstwo nazwisk, które nieraz ciężko przyporządkować do dobrych postaci. Ale wydaje mnie się, że jest to tylko mój problem. Z chęcią przeczytam kontynuację tej powieści, gdyż ciekawi mnie to, co autorzy tym razem przedstawią swoim czytelnikom, a także w jakie tarapaty wpadnie rezolutna Tatiana Sadownikowa. Książkę polecam. 


RECENZJA BIERZE UDZIAŁ W KONKURSIE ZORGANIZOWANYM PRZEZ SERWIS ZBRODNIA W BIBLIOTECE


Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Oficynka. 

Komentarze

  1. Przyznam, że książka wygląda na intrygującą i chętnie kiedyś bym ją przeczytała. Sama tematyka i fabuła wydają się być interesujące. ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.