Przejdź do głównej zawartości

Zgadnij kto | Chris McGeorge


O książce Zgadnij kto jest ostatnio głośno i pewnie niektórych z Was odstraszył szum panujący dookoła niej, co mnie szczególnie nie dziwi. Sama mam tak, że jak o czymś jest za głośno, to staram się po to nie sięgać, czekam aż emocje opadną i albo zapomnę o danym tytule, albo faktycznie go przeczytam. Albo kupię i będzie długo czekał na moją uwagę. Ale do rzeczy...
Chris McGeorge powyższą książką zadebiutował i to w szczególny sposób, bo to jego praca zaliczeniowa. Właśnie ukończył studia twórczego pisania na City i Zgadnij kto, to jego owoc nauki i szkolenia warsztatu literackiego. Nie można autorowi odmówić talentu do kreowania postaci, zwłaszcza tych irytujących, a także tworzenia przemyślanej i spójnej fabuły.
Jeden pokój, szóstka uwięzionych osób i trup. Kto zabił? Na to pytanie, w ciągu trzech godzin, musi odpowiedzieć przypięty do hotelowego łóżka Morgan Sheppard. Mężczyzna ten jest celebrytą, a dokładniej, prowadzącym popularny program Detektyw z sąsiedztwa. Jest też typem postaci, której się nie kibicuje, bo za bardzo irytuje czytelnika swoją pewnością siebie czy stylem życia. Taka postawa odbiorcy świadczy tylko o tym, że McGeorge stworzył autentyczną postać, do której można się odnieść emocjonalnie. Jeżeli chodzi o fabułę powieści, to nie można zdradzić niczego więcej, bo cała reszta musi zostać w ścisłej tajemnicy, trzeba ją powolutku odkrywać i czerpać radość z czytania i rozwiązywania zagadki kto w pokoju jest mordercą?


Klimat książki jest wręcz klaustrofobiczny, bo szóstka osób plus trup w jednym pokoju hotelowym, to zdecydowanie za mało. A wiadomo, nastroje mogą być różne. Akcja powieści toczy się dwutorowo. Z jednej strony jest tu i teraz, czyli wydarzenia mające miejsce w ciągu zaledwie trzech godzin, poznawanie postaci i analizowanie ich poczynań. A z drugiej są retrospekcje, zarówno sprzed dwudziestu pięciu lat, kiedy Morgan Sheppard rozwiązał zagadkę śmierci swojego nauczyciela matematyki, a także retrospekcje z życia dorosłego Shepparda, kiedy jest w swoim żywiole jako gwiazda.
Jest to specyficzna książka, bo jest wciągająca, dobrze napisana i przemyślana, jednak w jakiś sposób mnie męczyła. Po przemyśleniu dochodzę do wniosku, że męczyłam się właściwie z powodu głównego bohatera, który nie zaskarbił sobie mojej sympatii ani zaufania. Nie jest to w ogóle wada, bo wydaje mi się, że taki był zamysł Zgadnij kto, aby czytelnik nie umiał polubić Morgana. To jest ten kreatywny zabieg tutaj, ale polecam powyższy tytuł, nie zawiedziecie się ;)



Komentarze

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.