CISZA (2010/2011)

NIEMCY | DRAMAT/KRYMINAŁ/THRILLER | 2010/2011

REŻYSER: BARAN BO ODAR

Po film Cisza sięgnęłam ze względu na jego pierwowzór, czyli książkę Milczenie Jana Costina Wagnera, która podobała mi się bardzo i naprawdę byłam ciekawa jak została zekranizowana. Przede wszystkim, pierwszą rzeczą na jaką zwraca się uwagę podczas seansu to klimat oraz piękne, malownicze zdjęcia.

Znika dziewczyna. Jej rower oraz torbę treningową znajdują w polu. W tym samym miejscu, gdzie 23 lata wcześniej odnaleziono rower innej dziewczynki, Pii. Sinikka znika bez śladu, śledczy podejrzewają, iż powrócił morderca i gwałciciel sprzed lat i popełnił identyczną zbrodnię. Pierwsze kroki są kierowane do archiwum, do starej sprawy, aby poznać ją na nowo i powiązać z tą aktualną. Czy morderca powrócił, a może ktoś inny postanowił go naśladować? Sprawą zajmuje się między innymi David Jahn, młody wdowiec opłakujący śmierć swojej żony. Nikt nie wierzy w niego, ale okazuje się całkiem bystry, jednak życiowa tragedia przysłania mu momentami oczy. Również dużą rolę odgrywa tutaj Krischan Mittich, emerytowany policjant, który prowadził śledztwo przed dwudziestu laty i chce pomóc, jednak nie może. Mimo wszystko miesza się w dochodzenie i chce być na bieżąco.

Najważniejsze jest jednak to, iż rodzice zaginionej i być może już nieżyjącej dziewczynki, bardzo cierpią. Nie są w stanie sobie wybaczyć tego, iż ostatnią rzeczą jaką robili wspólnie z córką, była kłótnia. Małżeństwo Wiesnekker przechodzi rodzinna traume i tragedię, każde z nich musi na swój sposób odreagować, żalem, smutkiem albo złością. Następnie Timo Friedrich oddala się od swojej żony, chce odreagować to co się stało. On razem z Peer'em dokonali morderstwa na dziewczynce dwadzieścia lat wcześniej. My, widzowie wiemy to od razu, widzimy tę scenę i nie jest ona łatwa. Jednak nie wiadomo, co się stało teraz, co z tą dziewczynką, czy któryś z nich kolejny raz postąpił źle? Timo nie utrzymuje kontaktu ze swoim byłym znajomym, jednak musiał się upewnić, czy to nie on...

Film, tak jak wspomniałam w pierwszym akapicie, jest klimatyczny, jest naprawdę dobrze nakręcony i porusza wyobraźnię. Nie wiadomo do końca kto jest tutaj zły, a kto dobry. Zakończenie jest takie, iż można sobie samemu je dopowiedzieć i wykreować według siebie. Jestem pod wrażeniem tej produkcji, bo jest taka subtelna, powolna, ale bardzo pobudzająca myślenie widza. Muzyka została idealnie dopasowana do scen, a aktorzy wypadli świetnie. Oglądając Ciszę ma się wrażenie, iż wszystko jest na swoim miejscu i czeka się na zakończenie, i na to, gdzie podziała się ta nastolatka, wierząc, że wszystko ułoży się dobrze.

Nie będę porównywała tego filmu z książką, gdyż nie mają aż tak wiele wspólnego. Zmieniono zakończenie, niektórych bohaterów i pewne wątki. Zarówno książka jak i film są naprawdę godne polecenia i mają w sobie to coś, czego oczekuje się po nich. Z czystym sercem mogę polecić tę produkcję, bo jest naprawdę dobrze zrealizowana i nikogo nie powinna zawieźć. 

OGLĄDAM KINO ŚWIATOWE