Przejdź do głównej zawartości

Pułapka Nowego Roku - Jolanta Kwiatkowska

 Jolanta Kwiatkowska
Urodziłam się jako płeć żeńska (tak było napisane kopiowym ołówkiem na opasce). Dziś jestem kobietą - w wieku, w którym o datę nie wypada pytać (o ile wiem, to już od gdzieś od dwudziestu pięciu lat nie wypada). Nie zdobyłam żadnego szczytu. Nie odkryłam żadnego lądu. Wielu innych nadzwyczajnych rzeczy nie zrobiłam. Odeszli Ci, którzy mnie kochali i których ja kochałam. Urodzili się Ci, którzy mnie kochają i których ja kocham. Nauczyłam się cieszyć i doceniać to, co miałam, co mam i już się cieszę na to, co los mi przyniesie (chociażby dlatego, że cały czas zegar tyka).  
Uczyłam się i nadal uczę: "Jak żyć, by nie przegapić chwil szczęścia, które zsyła nam każdy dzień". Jestem na pewno kobietą nie zastanawiającą się nad swoim wiekiem, zgodnie z powiedzeniem Gabrielle Colette: "Kobieta wtedy dopiero powinna zdać sobie sprawę ze swego poważnego wieku, kiedy nikt więcej złego słowa na nią nie powie". Nie wpadam w depresję z powodu "fryzjerka za krótko podcięła włosy", szef krzywo spojrzał a ktoś tam skrytykował. Mój wiek posiada czarowną moc, która pozwala mieć -naście, -ścia, -ści i -siąt lat i wybierać z nich tylko ten czas, który był pełny radości, marzeń i wiary w ich spełnienie. Z tych wspomnień czerpię energię i od nowa ładuję akumulator, żeby sięgnąć po swoją gwiazdkę z nieba.


Po swoim bardzo rozemocjonowanym epizodzie z Rozsypanymi wspomnieniami Jolanty Kwiatkowskiej, byłam pewna, że tej autorce dam szansę na kolejne zaskoczenie i wciągnięcie w nową historię. Czy mój entuzjazm został nagrodzony świetną powieścią, a może odwrotnie – ostudzony?

Mamy tutaj Katarzynę, która w noc sylwestrową postanawia przejść na wcześniejszą, zasłużona emeryturę. Analizuje swoje dotychczasowe, ponad pięćdziesięcioletnie życie, swoje związki i etapy, przez które musiała przejść. Poznajemy jej przeszłość, a także relacje z córką, Ewą, które są nad wyraz ciepłe i piękne. Niczym marzenie. Kobieta jest rozwódką oraz od czterech lat wdową, a teraz stara się odnaleźć siebie i swoją drogę. Oczekuje również na moment, kiedy jej pierworodna stanie przed ołtarzem, jednak gdy to się niespodziewanie staje, Katarzyna jest w szoku. Bowiem wybranek jej córki, jest zaledwie dwa lata od niej młodszy. Wacław mógłby być ojcem Ewuni, a nie jej mężem. Jakie tajemnice niesie ze sobą zięć głównej bohaterki? Czy to małżeństwo w ogóle ma sens i prawo na przetrwanie? Oczywiście tego nie zdradzę.

Tym razem, nieco się zawiodłam. Sama fabuła okazała się dość ciekawa i interesująca, ale jednak treść, jakby nie była skierowana konkretnie do mnie, do młodego odbiorcy. Nie umiałam się odnaleźć w historii, trochę wydała mi się nierzeczywista. Starsze pokolenie mimo wszystko, odbieram odwrotnie, trochę z innymi dojrzałymi osobami spotykam się na co dzień, przez co moja wizja odbiega od tej, którą pani Jolanta Kwiatkowska nam przedstawiła. Absolutnie tego nie neguje, ani nie twierdzę, że jest to zakłamana wizja, ale całkiem różniąca się od tego, co obserwuję. Może tutaj ja jestem zbyt negatywna, albo sama autorka, zbyt pozytywnie patrzy na świat. A tym samym na nasze, Polskie realia.

Na pewno nie mogę się przyczepić do samego stylu pisarki. Pani Jolanta Kwiatkowska operuje barwnym i przyjemnym w odbiorze sposobem pisania. Jej dialogi są bardzo ciepłe i przepełnione miłością, a historie zawsze mają w sobie wiele tajemnic i zwrotów akcji. I chyba właśnie ta cecha sprawia, że ciągnie mnie do kolejnych powieści tejże autorki.

O ile ten tytuł nie porwał mojego serca w stu procentach, o tyle dam szanse kolejnym, gdyż uważam tą panią za wartościową i bardzo kreatywną pisarkę. Na pewno Pułapkę Nowego Roku polecę nieco starszym czytelnikom, aby zobaczyli, że życie po pięćdziesiątce nie musi być nudne i ograniczać się do bawienia wnuków czy robienia szali na drutach.


Za książkę dziękuję:

Komentarze

  1. Mam mieszane uczucia co do tej książki, gdyż kiedyś czytałam inne dzieło tejże autorki i nie przypadło mi ono do gustu, dlatego boję się, że w przypadku ,,Pułapki Nowego Roku'' może być podobnie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Oj jako odbiorca w twoim wieku nie jestem zainteresowana czytaniem o starszych paniach. Wystarczy, że mam z nimi codzienny kontakt w pracy :)

    OdpowiedzUsuń
  3. najgorzej nie brzmi, zastanowię się nad lekturą

    OdpowiedzUsuń
  4. Skoro piszesz, że to dla starszych czytelników, to ja raczej na razie odpuszczę. :)

    OdpowiedzUsuń

Publikowanie komentarza

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

TRZY METRY NAD NIEBEM (2010)

HISZPANIA | MELODRAMAT/DLA MŁODZIEŻY | 2010 Z produkcjami Hiszpańskimi jeszcze w sumie nie miałam przyjemności się zapoznać. Jednak w ramach mojego postanowienia na ten rok, sięgnęłam po Trzy metry nad niebem , film, który jest ekranizacją powieści o tym samym tytule autorstwa Federico Moccia. Co prawda książki nie czytałam, ale ze względu na to, że nie mam jej w planach, skusiłam się na ten film. 

NIE ZAŚMIECAJ SWOJEJ BIBLIOTECZKI

Zawsze podziwiałam duże, bogate biblioteczki. Marzyłam również o swojej, która będzie miała wiele wartych zachodu dzieł w swoich zbiorach. Teraz jednak nieco się zmieniło. To nie tak, że przestałam zbierać książki, kupować, czy w ogóle lubić. Kilka ładnych lat od początku mojego książkoholizmu minęło i przyszedł czas na zmiany. Przede wszystkim, racjonalizm należy w życie wcielić. Ale jak?

PS Kocham Cię - Cecelia Ahern

Cecelia Ahern od 2004 roku jest bestsellerową irlandzką pisarką. Jej debiutem była powieść PS Kocham Cię , która została także sfilmowana. Inne jej książki, to: Na końcu tęczy, Gdybyś mnie teraz zobaczył, Kraina zwana Tutaj, Dziękuję za wspomnienia, Pamiętnik z przyszłości. PS Kocham Cię na mojej półce czekało trochę ponad rok, ale wreszcie udało mi się znaleźć czas na nią i przede wszystkim ochotę. Wiele dobrego słyszałam na temat samej powieści, którą ceniono bardziej niż film powstały na jej podstawie. Ekranizację widziałam wcześniej i zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego zdecydowałam się na zakup tego tytułu. Jakie są moje wrażenia? Przekonacie się w dalszej części tekstu. Główną bohaterką jest Holly Kennedy, pogrążona w żałobie wdowa, która nie może dojść do siebie po śmierci swojego ukochanego. Mimo swojego młodego wieku, ma zaledwie trzydzieści lat, spotkała ją tak wielka tragedia. W swojej sytuacji na szczęście może liczyć na przyjaciół i kochającą rodzinę, ale