Pani Fletcher | Tom Perrotta

Niejednokrotnie pewnie słyszeliście pojęcie opuszczone gniazdo. Dziecko wyjeżdża na studia, a rodzic nie wie co ma ze sobą zrobić, gdyż cały jego sens istnienia opierał się właściwie na tej pociesze. Co robić? Jak zapełnić swój wolny czas? Kim tak naprawdę jestem? Poniekąd na te pytania odpowiada książka Toma Perrotty Pani Fletcher.

Przed dylematem, jak w powyższych pytaniach, stanęła Eve, której syn opuścił rodzinne gniazdo, by zająć się dalszą edukacją. Jest to ambitna kobieta, więc postanowiła zacząć chodzić na studia wieczorowe, a przy okazji zaczęła też rozpoznawać swoje potrzeby, zwłaszcza te seksualne. Jej syn Brendan, również jest narratorem powyższej powieści, jest nieco zadufanym w sobie, zagubionym nastolatkiem, który ma przebłyski dobrego zachowania, jest zupełnym przeciwieństwem swojej mamy.  

Mogłoby się wydawać, że ukazanie w jednej książce seksualności zarówno kobiety po czterdziestce – rozwódki, oraz jej syna, uczącego się jakiejkolwiek sztuki miłości, jest co najmniej kontrowersyjne i nie na miejscu. Jednak w ogólnym rozrachunku nie wydało mi się to dziwne. Jest to dość ciekawy zabieg, napisany ciętym, tylko chwilami wulgarnym językiem. Książkę Pani Fletcher czyta się błyskawicznie i podejrzewam, że wczuć w sytuacje bohaterów, nie tylko tych głównych, może się niejeden czytelnik. Odkrywanie swojej seksualności nie jest czymś prostym, a opisanie jej ze smakiem może graniczyć z cudem, jednak autorowi się to udaje, chociaż niejednokrotnie jego tekst może zaszokować, a odbiorca będzie musiał sobie odpowiedzieć na niejedno pytanie, między innymi: „Czy takie zachowanie jest zgodne z moim kodeksem moralnym?”.

Czasem warto przeczytać coś lżejszego, ale nie ogłupiającego. Taką właśnie książką była dla mnie Pani Fletcher, dobra, wciągająca i nieraz bawiąca. Jeżeli lubicie przełamywanie tematów tabu, to powyższy tytuł może być właśnie dla Was. ;)