Tysiąc pięter | Katharine McGee

Tysiąc pięter, to książka, która bardzo mocno mnie zaintrygowała. Byłam ciekawa o co chodzi w mieszkaniu w wieżowcu o wysokości około czterech kilometrów. I się dowiedziałam, a to wszystko dzięki piątce głównych bohaterów, Avery, Ledzie, Eris, Rylin i Wattowi.

Każde z nich reprezentuje inną grupę społeczną, inne wartości życiowe i cele. To, co łączy ich wszystkich, to sieć kłamstw i tajemnic skrywanych przed światem i bliskimi. Jedni cierpią z powodu zakazanej miłości, drudzy ukrywają upadek swojej rodziny, a jeszcze inni ledwo wiążą koniec z końcem, przez co zmuszani są do podejmowania trudnych, niekoniecznie zgodnych z prawem, decyzji.

Katharine McGee, autorka powieści, skonstruowała bardzo specyficzny świat, gdzie nowoczesność miesza się z tradycjami, gdzie pieniądze i status społeczny mają ogromne znaczenie. Bo im wyżej mieszkasz, tym więcej znaczysz, i tym niżej możesz upaść. Zamiast telefonów komórkowych, bohaterowie korzystają ze szkieł kontaktowych, a samochody to przeżytek. Tak właśnie wygląda wizja świata za sto lat, gdzie wszystko, co człowiekowi będzie potrzebne, będzie w tysiącpiętrowej Wieży.

Książka Tysiąc pięter nie zrobiła na mnie tak dużego wrażenia, jak się tego spodziewałam. Okazała się po prostu... w porządku. Byłam bardzo zaciekawiona wizją autorki, tym jak zorganizowane zostało życie w Wieży. Całość jest dobrze, lekko napisana, a z losami bohaterów nietrudno jest się utożsamić. No i najważniejsze, na początku lektury ktoś spada z ponad trzech tysięcy metrów. Pytanie brzmi, kto i dlaczego?

Szczerze powiedziawszy, jestem ciekawa tego, co Katharine McGee przygotowała dla czytelników w kolejnej części serii, gdyż zakończenie tego tomu, zaskoczyło mnie pozytywnie. Jedno jest pewne, będzie się działo i będzie jeszcze więcej tajemnic i intryg.