Kilka słów na temat... seriali.

Witam.

Dzisiejsza publikacja, na pewno nie będzie taka sama jak zazwyczaj. Chciałabym w swoich postach umieszczać także informacje o sobie i umilaczach mojego wolnego czasu. Nie zawsze są to książki. ;)

Lubię oglądać seriale i uważam, że jest to straszna świadomość. Dlaczego? Ponieważ nie ma niczego gorszego od historii, które ciągną się w nieskończoność. A tak zazwyczaj jest właśnie z tymi tzw. tasiemcami.

Nie jestem fanką seriali polskich. Nie oglądam żadnego Klanu, Na Wspólnej, ani nie wciągnęła mnie Brzydula czy Majka. Chyba nie lubię, kiedy akcja dzieje się w naszym kraju, bo nie umiem sobie tego wyobrazić. Po prostu love story nie jest w naszym stylu. Chyba się nie mylę. ;)  Jednak są takie dwie produkcje, które mnie na swój sposób zaciekawiły. Po pierwsze, oglądałam Tancerzy, ponieważ ten serial był nieco inny. I ogólna jego struktura nie wydała mi się aż nadto banalna i przewidywalna. Były w nim lepsze i gorsze momenty, ale jako taki zarys zwrócił moją uwagę. 

Kolejnym serialem, który oglądam... od jakichś dwóch tygodni, to Rodzinka.pl. Moja siostra mnie nim zaraziła i ja, zamiast się uczyć, zamiast zająć się czymś pożyteczniejszym, oglądałam z nią ten filmik, który jest bardzo dobrym zabijaczem i umilaczem czasu. Naprawdę polecam wszystkim oglądanie familii Boskich, bo można się  z nimi świetnie bawić. Oczywiście, należy brać większość sytuacji z przymrużeniem oka, bo to raczej ma bawić, a nie pokazywać rzeczywistość jaka panuje w naszym kraju. 

Ostatnim serialem, który oglądałam, to Przepis na życie. To dość dziwnie wyglądało w moim przypadku, gdyż zazwyczaj tylko towarzyszyłam siostrze w jego oglądaniu. Zawsze byłam obok, czytałam, czy zajmowałam się swoimi sprawami, a serial sobie leciał. Takim właśnie sposobem umilałam sobie czas drugą serią tegoż serialu. Pierwszej nie miałam okazji obejrzeć i raczej do tego mi się nie spieszy. Nie jest to mój faworyt szczerze powiedziawszy. Oczywiście, nie można mu odmówić tego, że daje wiele mile spędzonego czasu oraz  radości. Ale brakowało mi w nim właśnie takiej rzeczywistości. Ten serial wydał mi się kompletnie i całkowicie przerysowanym tworem. Może to ja jestem zbyt pesymistyczna? 

Teraz zabieram Was za granicę naszego kraju. Z pewnością wszystkie te seriale znacie i być może oglądacie, ale ja kilka zdań im poświęcę. Zacznę od Grey's Anatomy, czyli od serialu, który oglądam od bardzo dawna, w sumie od samego początku jego produkcji. A byłam chyba wtedy w gimnazjum. Serial ten nie ogranicza się tylko do spraw szpitalnych i operacyjnych, opisuje również życie związane z głównymi bohaterami, Meredith, Alexa, Dereka, Lexie i wielu, wielu innych. produkcja ta daje dużą dawkę emocji, już nie na jednym odcinku wylewałam morze łez, gdyż trafiali się tacy pacjenci i przypadki, które mnie mocno wzruszały. Muszę tutaj zaznaczyć, że ten serial również oglądam z moją starszą siostrą. 

Zostańmy przez chwilę w szpitalnych klimatach, bo kolejny serial, to znany wszystkim Dr House. Ten serial zaczęłam oglądać od serii chyba piątej razem ze swoją przyjaciółką. Tak zabijałyśmy nudę wakacyjną jakieś dwa lata temu. A później obejrzałam sobie pierwsze odcinki. A ostatnimi czasy, jeszcze w 2011 roku, maniakalnie oglądałam House'a, codziennie po kilka odcinków. Jak na razie mam przerwę, a zostały mi jeszcze dwa sezony, które mam zamiar zobaczyć i to w najbliższym czasie. Polubiłam poszczególne postaci, a także wkręciłam się w cały wątek miłosny, który jest wszechobecny w tym serialu. Czasami jednak wydaje mi się ten serial zbyt niemożliwy i zbyt wyidealizowany [zwłaszcza jeśli chodzi o samego Greg'a House'a], ale taka właśnie jest telewizja i trzeba do tego przywyknąć. 

Zmieńmy nieco tematykę seriali, zajmijmy się teraz Wampirami. Pamiętniki wampirów, to produkcja, którą zaczęłam oglądać rok temu w swoje ferie zimowe. Włączyłam je z czystej ciekawości, zwłaszcza, że przeczytałam, że gra tam nasz rodak. Jest to także kolejny film, który oglądam ze swoją starszą siostrą, która także się w niego wkręciła przypadkiem. Po prostu weszła do mojego pokoju, kiedy zaczynał się jeden z odcinków i nie wyszła z niego, dopóki nie zobaczyła wszystkich odcinków. Można by to tak ująć, gdyż przez tydzień oglądałyśmy codziennie po kilka odcinków, żeby być na bieżąco. Naprawdę jesteśmy maniaczkami i coraz bardziej mnie to przeraża. Pewnie nie jedna z Was ogląda ten serial i nie jedna czytała książki. Moje Pamiętniki Wampirów czekają na półce i chyba jeszcze sobie poczekają, bo nie umiem się za nie zabrać. Tak po prostu nie potrafię. A co do serialu, to, co tu dużo pisać, jest naprawdę ciekawy i trzymający w napięciu. 

A teraz nieco inne klimaty, ale także paranormalne. American Horror Story, to serial inny, pomylony, w którym nie wiadomo, kto jest żywy, a kto nie. Oglądam go ze swoim chłopakiem i podoba nam się. Jednak zdaję sobie sprawę z tego, że nie każdemu przypadnie on do gustu. Trzeba lubić dziwne, czasami niezrozumiałe akcje. Myślę, że jest to  pewnego rodzaju nowość, mimo tego, że zaczyna się podobnie jak większość strasznych filmów. O co w nim chodzi? Między innymi chodzi o stary dom, do którego wprowadza się małżeństwo ze swoją nastoletnią córką. Próbują oni zacząć od nowa, pogodzić się, na nowo zbudować swoje zaufanie. Pech chciał, że nowy dom, wcale nie jest bezpieczny, na każdym niemal kroku czeka ich wielkie niebezpieczeństwo.  

Przed ostatni serial, to Misfits, Wyklęci. Ten serial zaczęłam oglądać ze swoją przyjaciółką dokładnie tydzień temu i od razu spodobał mi się. To zaledwie trzy serie, które mają po mniej więcej siedem odcinków. Obejrzałam całość w mniej niż tydzień, gdyż naprawdę mnie wciągnęła zawiłość, jaka towarzyszy tej produkcji. Rzecz się dzieje w Ośrodku społecznym, gdzie grupka nastolatków odrabia prace społeczne. Kiedy robią coś na zewnątrz, łapie ich straszna burza i zostają trafieni przez piorun. Nie umierają, ale dostają niesamowite zdolności, które odkrywają z czasem. Jest to serial dziwny, którego nie można brać na poważnie. Ale naprawdę dobrze się przy nim bawiłam. I polecam każdemu, kto uważa, że posiadanie zdolności jest niesamowite. Może zmieni zdanie? 

Długo się zastanawiałam, czy dodać ten serial, czy nie. Kolejny serial od Wampirach, na którym można się naprawdę nabawić strachu. Potwory mimo wszystko wcale nie są takie odważne i wydają się być łatwe do zabicia przez... Pogromczynię. Chodzi mi o Buffy: Postrach Wampirów. Kiedyś oglądałam ten serial, a przynajmniej pamiętam jakieś urywki. Ostatnio zaczęłam go oglądać... oczywiście ze starszą siostrą, kiedy to nudziłyśmy się w sobotnie popołudnie. Co prawda, jestem dopiero w pierwszym sezonie, ale podejrzewam, że zagłębię się dalej, kiedy tylko będę po sesji. 

I to tyle, ile mam Wam do powiedzenia, a raczej do napisania, na temat seriali. Mam nadzieję, że wcale Was nie zanudziłam. ;) Chciałabym wprowadzić taki mały cykl, dzięki któremu trochę mnie poznacie. Czy to w ogóle dobry pomysł? 

Pozdrawiam, Klaudyna.