USA | KOMEDIA/ANIMACJA/FAMILIJNY | 2013
Na tę premierę czekałam bardzo długo, odkąd tylko dowiedziałam się o powstawaniu tej produkcji. Na Smerfach, jedynce, byłam ze swoją siostrzenicą, także na tę część również postanowiłam pójść z nią. Śmiechu było co niemiara, jednak niektóre momenty mnie niestety żenowały. Wydaje mi się, że producenci zbyt śmiało zaczęli wplatać w bajkę podteksty dla dorosłych, które dla dzieci po prostu nie są odpowiednie.
A teraz krótko o fabule. Smerfetka ma urodziny, a tej wydaje się, że nikt o nich nie pamięta. Prześladuje ją koszmar, że powraca do swojej pierwotnej postaci i spoufala się ze swoim stwórcą, Gargamelem. Zły czarodziej natomiast cieszy się sławą w Paryżu, gdzie występuje na scenie ukazując swój dar. W międzyczasie stworzył Wredki, które chce wykorzystać do poznania receptury na stworzenie prawdziwego, niebieskiego Smerfa. Porywa Smerfetkę, a Papa Smerf razem z Lalusiem, Ciamajdą i Marudą [całkowicie przypadkowym składem] proszą o pomoc państwo Winslow - tych samych, którzy pomagali im w poprzedniej części. 
Trochę się zawiodłam na tej produkcji. O ile pierwsza część mi się bardzo podobała, o tyle ta niekoniecznie. Jasne, śmiałam się podczas seansu, ale nie zabrakło momentów zniesmaczenia. Jak napisałam na początku, wiele jest tutaj żartów stricte dla dorosłych, niedostosowanych do faktycznej grupy odbiorców tego filmu. Uważam, że Smerfy 2 miały bardzo duży potencjał, bowiem nawiązanie do powstania Smerfetki jak dla mnie okazało się fascynujące. Problem przynależności i pochodzenia mógł być dobrą lekcją dla maluchów. Niektóre historie nie powinny być kontynuowane. Tak właśnie jest w tym przypadku. Być może Raja Gosnell miał słabszy czas i wyreżyserował coś bez polotu, co być może bawi, ale nie porusza widza... Przynajmniej mnie.
Na szczęście dzieci bawiły się bardzo dobrze, także, jeżeli macie chętnego na wyjście do kina malucha, nie zastanawiajcie się zbyt długo, tylko idźcie. Bowiem pociechy będą miały dużo frajdy z tego filmu, a my, nieco starsi widzowie, cieszyć będziemy się z radości tych młodszych. I wszystko się tutaj kalkuluje.
Bardzo chce obejrzeć Smerfy 2. Odkąd zobaczyłam zwiastun, to przepadałam. Trochę jedynie obawiam się tych żartów stricte dla dorosłych, gdyż moja pociecha może ich nie zrozumieć, ale mimo wszytko myślę, że będzie się przy tej produkcji świetnie bawić.
OdpowiedzUsuńChyba wyrosłam ze Smerfów :( Ale może podkradnę jakieś dziecko znajomym i jednak obejrzę? Pozdrawia!
OdpowiedzUsuńNie miałem pojęcia, że Smerfetka została stworzona przez Gargamela.
OdpowiedzUsuńMam za to inne pytanie: czy dubbing jest znośny? Przyznam szczerze, że on nie zawsze pasuje do postaci na ekranie i czasem ma się wrażenie, że aktor podkładający głos jest trooochę starszy od osoby w którą się wciela. Jak jest w Smerfach 2?
Stuhr jako Gargamel i Socha jako Smerfetka to dwie najlepiej zdubbingowane postaci w filmie. :D Także warto iść dla nich samych :D
UsuńTak, dokładnie. Myślę, że dubbing jest tutaj całkiem w porządku. A jak mnie nie denerwowały podstawione głosy, to znaczy, że było bardzo, bardzo dobrze. ;)
UsuńPozdrawiam,
Klaudyna
Jak dla mnie niektóre momenty były zbyt naciągane i momentami nudne, sztucznie przedłużane. Ale ogółem fabułę filmu i jego wykonanie można uznać za atut tego widowiska. Ani nie zachwyca, ani nie przeraża.
OdpowiedzUsuńUwielbiam Smerfy, ale jakoś współczesna wersja nie przyciąga mnie do siebie. Nawet te Smerfy nie wyglądają jak Smerfy... Może któregoś dnia obejrzę tę bajkę z bratem, ale nie będę o to zabiegać zbyt mocno.
OdpowiedzUsuńWspółczesnych Smerfów nie lubię tak jak tych dobranockowych :)
OdpowiedzUsuń