Karuzela uczuć - Jodi Picoult

W tym roku już trzeci raz zdecydowałam się na przeczytanie jednego z tytułów mojej ulubionej autorki, Jodi Picoult. Już chyba wcześniej pisałam, że jest to pisarka, której dzieła powinno sobie dawkować, gdyż posiadają one dość widoczny schemat, który może denerwować czytelników. Mnie również. Nie zmienia to jednak faktu, że zawsze z ogromną chęcią czytam książki tej pani i dają mi one zawsze wiele emocji. Tak też było i tym razem.

Karuzela uczuć to poruszająca historia o miłości nastolatków. Mogłoby się wydawać, że tak młodzi ludzie nie są w stanie stworzyć poważnego związku. Ale Chris i Emily byli wyjątkiem od reguły, prawdopodobnie zostali dla siebie stworzeni. Ich rodzice przyjaźnili się od osiemnastu lat, mieszkali po sąsiedzku, a w dzieciństwie i w późniejszych latach, ta dwójka była wręcz nierozłączna. Wszystko się zmieniło, kiedy w listopadową noc, w domach Harte'ów i Gold'ów rozdzwoniły się telefony ze szpitala. Emily umarła, a jej chłopak miał założone wiele szwów. Co się stało tego wieczora?

Chris został oskarżony o zabicie swojej dziewczyny. Wiemy, że padł strzał, oraz, że nastolatka miała myśli samobójcze, jednak to drugie, jest tylko wersją opowiedzianą przez niego. Nie wiemy natomiast, czy możemy mu ufać, stopniowo jednak odkrywane zostają przed nami tajemnice dzieciństwa, a później samego związku tych młodych ludzi. Sami jesteśmy w stanie dokonać własnego wyboru i obrać stronę w tejże sprawie. Obrońcą Chrisa jest Jordan McAffee, którego nie obchodzi prawdziwa wersja zdarzeń, tylko to, żeby wyciągnąć swojego klienta z więzienia. Nastolatek ma po swojej stronie przede wszystkim matkę, która nie może uwierzyć w winę pierworodnego. Natomiast jego ojciec udaje, że nic się nie stało, że syn wcale nie jest o nic oskarżony, boi się o swoją niezachwianą dotąd reputację. Pośrodku znajduje się Kate, ich drugie dziecko i młodsza siostra Chrisa, która w całej tej historii jest pominięta, jakby mogło jej w ogóle nie być. I gdyby faktycznie tak się stało, nie byłoby żadnej straty w przekazie książki.

Dramat rodzin Harte'ów i Gold'ów uniemożliwił kontynuowania ich wzajemnych i przyjemnych stosunków. Bo jak Margaret Gold mogłaby zaufać kiedyś swojej serdecznej przyjaciółce, a teraz matce zabójcy jej jedynej córki? Dlaczego jednak ta nie widziała zmiany u Emily, dlaczego upiera się, że wszystko było w porządku z dziewczyną? A może nastolatka odczuwała zbyt dużą presję ze strony rodziców i otoczenia, że zdecydowała się na samobójstwo? Chris był jej wsparciem czy także chciał opuścić świat ze swoją ukochaną? Szczerze powiedziawszy, zabrakło mi w tej powieści odpowiedzi na najbardziej nurtujące mnie pytanie: Dlaczego?

Jodi Picoult kolejny raz stworzyła bardzo ekscytujące dzieło, które daje czytelnikowi ogrom wrażeń, a także zmusza do podjęcia przez niego szeregu wyborów zgodnych z własną moralnością. Sam temat skojarzył mi się z Deszczową nocą tej samej autorki, kiedy to mąż zabija swoją chorą żonę na jej życzenie. Nie mniej jednak w tych dwóch powieściach wprowadzone zostały inne motywy i warunki zbrodni. Za każdym razem pisarka ta odkrywa przed swoimi odbiorcami coś nowego, zaskakującego i skorego do refleksji. Wszystko to jest napisane bardzo przyjaznym dla oka lekkim stylem. Mimo tak trudnego w odbiorze tematu, potrafi go przekazać w łatwy sposób, który nie męczy swoim ciężarem. I to mi się niesamowicie podoba.

Karuzela uczuć jest jedną z lepszych książek Jodi Picoult, którą miałam okazje jak dotąd czytać, a jeszcze wiele do nadrobienia mi zostało. Jednak po zapoznaniu się z lekturą mam pewien niedosyt. Niby było w niej wszystko, czego mogłam oczekiwać, emocje, zaskoczenie, niedowierzanie, walka moralna, ale jednak nie wszystko jak dla mnie zostało dokończone. Osobiście, pominąwszy ostatni aspekt, polecam serdecznie ten tytuł, bo jest naprawdę warty uwagi. Z pewnością fani tej pisarki się nie zawiodą, może będą tylko niezaspokojeni tak jak ja...

ACHTUNG

Z bólem serca muszę tutaj przekazać, że niestety, ale znalazłam w książce błąd rzeczowy. Mianowicie dotyczy on wieku Emily. Wiemy, że Chris ma urodziny w listopadzie, bo w dzień swoich osiemnastych urodzin został aresztowany. Później okazało się, że w maju, w dzień urodzin Emily będą wybierać przysięgłych. Jednak podczas samego procesu, udzielono odpowiedzi, że Emily była młodsza o trzy miesiące od swojego chłopaka. Czy ja czytam bez zrozumienia, czy tutaj ktoś się pomylił? 

Książka z półki