Przejdź do głównej zawartości

Godziny strachu - Nicci French


          Uwielbiam twórczość brytyjskiej pary dziennikarzy, którzy tworzą pod pseudonimem Nicci French. Nicci Gerard oraz Sean French, to małżeństwo, które pisze wspólnie od 1995 roku. Ich twórczość odkryłam przypadkiem i od razu się zauroczyłam. Kiedy książka „Godziny Strachu” wpadła w moje ręce, nie mogłam się doczekać, aż dotrwam do końca powieści. Bynajmniej nie z nudy, tylko z powodu tego, że historia bardzo mnie zaciekawiła.

             Główną bohaterkę, Ninę Landry, czytelnik poznaje dokładnie osiemnastego grudnia, w dzień jej czterdziestych urodzin. Wraz ze swoimi dziećmi oraz nowym życiowym mężczyzną ma wieczorem wyjechać na urlop na Florydę, aby w ciepłym klimacie spędzić święta i przywitać nowy rok. Wszystkie te plany jednak legły w gruzach, gdyż jej piętnastoletnia córka Charlie znika bez śladu. Zdesperowana matka krok po kroku odnajduje nowe ślady, które mogłyby przybliżyć ją do swojego dziecka. Policja działa według swoich zasad, spokojnie przesłuchuje znajomych nastolatki i jej rodziny. Jednak Nina, nie potrafi siedzieć i czekać. Musi działać, bo tak czuje.

           Nicci French pokazali swoim czytelnikom, że potrafią tworzyć niebanalne teksty, które całkowicie pochłaniają odbiorców. Sama nie mogłam się oderwać od lektury i razem z bohaterką szukałam potencjalnych sprawców całego zdarzenia. Oczywiście, moje przypuszczania w ogóle nie pasowały do toku myślenia tych dwóch autorów książki. Zaskoczyli mnie tym, jak rozwinęli całą sprawę z zaginięciem nastolatki. Każda książka tych autorów, którą czytałam, poruszała całkowicie inne kwestie i różne wartości życiowe. Ci pisarze mają ogromną wyobraźnię, a także potrafią wywołać skrajne emocje u odbiorcy. Piszą bardzo realistycznie, bohaterowie w żaden sposób nie są sztuczni i przerysowani. Przez to, można się zastanawiać, czy aby ta historia nie jest pisana w oparciu o fakty.

             Mogłabym się jedynie przyczepić do tego, że czas w powieści mijał, jak dla mnie, zbyt wolno. Wiem, że Nina Landry działała bardzo szybko, aby odnaleźć swoją córkę, ale jednak coś mi nie pasowało z tymi mijającymi minutami i godzinami. Także dziwiło mnie w tej powieści to, że mimo że Charlie miała zaledwie piętnaście lat, chodziła na mnóstwo imprez, oraz mogła bezkarnie pić alkohol. Może to ja jestem jakaś rygorystyczna, ale ten wiek, to jak dla mnie, zbyt mało, żeby mieć aż takie zaufanie u swojej rodzicielki. Kolejną wadą tej książki jest to, że nie ma rozdzielenia na rozdziały. Bardzo mi to przeszkadzało, gdyż prawie trzysta stron powieści było napisanych jakby w jednym rozdziale.

           Koniec narzekania na „Godziny strachu”, gdyż mimo tych małych wad, książka jest bardzo wciągająca oraz poruszająca. Autorzy posługują się bardzo przyjemnym stylem, dzięki któremu przez książkę po prostu się płynie i chętnie czyta kolejne zdania, które wyszły spod pióra tych pisarzy. Całą historię odbiorca obserwuje oczami Niny Landry. Widzi jej wzloty i upadki emocjonalne, załamania i mętlik w głowie, które jej towarzyszyły. W powieści przedstawiony został rewelacyjny obraz zdesperowanej matki, która z determinacją poszukuje swojego dziecka. Odbiorca wie, że ta kobieta nie cofnie się przed niczym, aby tylko uratować swoją córkę. Nina odkrywa szokujące – jak dla rodzica – informacje na temat nastolatki. W trakcie śledztwa mogła liczyć jedynie na siebie, bo nikomu już nie potrafiła ufać. Bo kto tak naprawdę był po jej stronie? Wszyscy jedynie powtarzali, że „wszystko będzie dobrze” i „Charlie się odnajdzie”. Także policja wydawała się nic nie robić, co bardzo irytowało zarówno bohaterkę tejże powieści jak i mnie samą.

               Tak jak już wcześniej wspomniałam, całkowicie zdziwiło mnie rozwiązanie zagadki. Mimo tego, brakowało mi wyjaśnienia poszczególnych elementów układanki. Niby Nina doszła do wielu spraw i motywów zbrodni, to oczekiwałam potwierdzenia tego wszystkiego ze strony samego sprawcy.

              Reasumując, książka: „Godziny strachu” autorstwa duetu Nicci Gerard oraz Sean French, to powieść wciągająca, intrygująca oraz poruszająca czytelnika. Sama jestem fanką tekstów tych autorów, dlatego też z całą świadomością mogę polecić zarówno tę książkę, jak i inne, które się znajdują w ich dorobku. „Godziny strachu” to powieść, którą warto przeczytać, aby poznać możliwości samego siebie w obliczu tak wielkiej tragedii, jak zaginięcie dziecka. Do czego byłabym zdolna, aby znaleźć swoje potomstwo, tego nie wiem. Ale wiem, czego dokonała Nina Landry. 



Za książkę dziękuję: 

Komentarze

  1. Lubię książki z dreszczykiem emocji, więc z przyjemnością wezmę się za tę lekturę.
    Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Lubię tego typu książki, więc nie ma sensu pisać, że na sto procent przeczytam, bo to oczywiste jak śnieg zimą. Bardzo podoba mi się okładka. Zauważyłam ostatnio, że im prostsza, tym lepsza książka. Kojarzy mi się trochę z okładkami Becketta, a często przy wyborze lektury sugeruję się właśnie tym - zupełnie na przekór twierdzeniu, iż nie ocenia się książki po okładce... ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Do tej pory jakoś nie miałam okazji poznać twórczości Nicci French, mimo, że moja mama bardzo te ksiażki lubi i chwali. Ale Twoja recenzja jest przekonująca, więc może za jakiś czas sięgnę po "godziny strachu" :)

    OdpowiedzUsuń
  4. kasandra_85 - Jak tylko weźmiesz się za lekturę tej książki, to nie pożałujesz ;)

    limonka - Uwielbiam bardzo skromne okładki. A powiem szczerze, że Ta, wiele mówi na temat książki. Odkryłam to dopiero po zapoznaniu się z jej treścią. ;) Książkę naprawdę polecam. ;)

    Linka - Często sugerujesz się gustem czytelniczym mamy, - przynajmniej tak zaobserwowałam z recenzji na Twoim blogu - więc i tym razem sięgnij po Nicci French. ;)

    Pozdrawiam, Klaudyna.

    OdpowiedzUsuń
  5. Niebanalny tekst? To określenie zawsze mnie zachęca!
    Chciałabym, bardzo chciałabym ją przeczytać, jednak nie oszukujmy się - nim to nastąpi miną miesiące, jeśli nie lata. Będę jednak miała ją na uwadze, zwłaszcza, że księgarnię Najlepszy Prezent odwiedzam często i równie często coś w niej zamawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  6. Muszę poszukać, bo mnie zaciekawiłaś. O pisarzach nie słyszałam prawie nic. Pora to zmienić!

    OdpowiedzUsuń
  7. Przyznam, że lubię tego książki o takiej tematyce i z chęcią przeczytałabym recenzowaną przez Ciebie pozycję.

    OdpowiedzUsuń
  8. Scathach - znam to uczucie, że chciałoby się przeczytać coś teraz, ale jednak następuje to dużo później. Jednak życzę powodzenia w poszukiwaniach. ;)

    Mery - Oj, pora to zmienić! ;)

    LadyBoleyn - Zachęcam, zachęcam. ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Klaudyna, bo może faktycznie jest coś w tej skromności okładek, że są... bo ja wiem, fajniejsze? Kiedyś kupiłam sobie fantastyczną biografię Josepha Goebbelsa. Zwyczajna, czarna okładka, z białym tytułem i małym, czerwonym zdjęciem, o ile dobrze pamiętam (później dałam ją mojemu profesorowi od historii z liceum w zamian za nootatki na studia, więc może mnie mylić pamięć :P). Im więcej napaćkane na okładce, tym mam wrażenie, że wydawcy starali się jakoś zrekompensować czytelnikowi słabą treść... ;))))

    OdpowiedzUsuń
  10. Ostatnio bardzo przyjaźnie jestem nastawiona do tego typu książek, poza tym Twoja recenzja brzmi zachęcająco. Mam nadzieję, że będę pod takim wrażeniem, jak Ty. Pozdrawiam i życzę powodzenia w konkursie ;)

    OdpowiedzUsuń
  11. Dreszczyk emocji zawsze mile widziany :) Uwielbiam takie książki! Okładka niesamowita.

    OdpowiedzUsuń

Publikowanie komentarza

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

MOPSIK, KTÓRY CHCIAŁ ZOSTAĆ SYRENKĄ | BELLA SWIFT

Urocza, miła, przyjemna, a nawet pluszowa. Tymi określeniami mogłabym opisać kolejną książkę Belli Swift o Mopsiku . W tamtym roku z córką zapoznawałyśmy się z pierwszą częścią przygód Peggy, małej suczki, która została adoptowana przez bardzo sympatyczną rodzinę. I pomimo tego, że od tamtego czasu wyszły jeszcze dwie części o Peggy, nic nie stało na przeszkodzie, aby sięgnąć od razu po część czwartą, bo każdą z historii można czytać osobno. Tym razem nastał koniec roku szkolnego, a co za tym idzie, wymarzone przez dzieci wakacje. Ku uciesze trójki rodzeństwa, Ruby, Chloe i Finna, rodzina jedzie na tydzień nad morze i zabiera ze sobą pieska. W tej części można poczuć wakacyjny, przyjemny klimat, ale też troszkę odczuwalnego smutku, bo mopsik pragnie znaleźć syrenkę, aby uszczęśliwić swoją ludzką przyjaciółkę, Chloe. Czytelnik towarzyszy Peggy w zmaganiach i, niestety bezskutecznych, poszukiwaniach kobiety z ogonem, pomaga suczce pewna zabawna mewa, która rzuca sucharami co i rusz. Ni

PS Kocham Cię - Cecelia Ahern

Cecelia Ahern od 2004 roku jest bestsellerową irlandzką pisarką. Jej debiutem była powieść PS Kocham Cię , która została także sfilmowana. Inne jej książki, to: Na końcu tęczy, Gdybyś mnie teraz zobaczył, Kraina zwana Tutaj, Dziękuję za wspomnienia, Pamiętnik z przyszłości. PS Kocham Cię na mojej półce czekało trochę ponad rok, ale wreszcie udało mi się znaleźć czas na nią i przede wszystkim ochotę. Wiele dobrego słyszałam na temat samej powieści, którą ceniono bardziej niż film powstały na jej podstawie. Ekranizację widziałam wcześniej i zrobiła na mnie duże wrażenie, dlatego zdecydowałam się na zakup tego tytułu. Jakie są moje wrażenia? Przekonacie się w dalszej części tekstu. Główną bohaterką jest Holly Kennedy, pogrążona w żałobie wdowa, która nie może dojść do siebie po śmierci swojego ukochanego. Mimo swojego młodego wieku, ma zaledwie trzydzieści lat, spotkała ją tak wielka tragedia. W swojej sytuacji na szczęście może liczyć na przyjaciół i kochającą rodzinę, ale

Czarownice z Salem Falls - Jodi Picoult

O samej Jodi Picoult nie będę dużo pisała. Jest jedną z moich ulubionych autorek, którą odkryłam naprawdę przypadkiem, było to wręcz zakochanie od pierwszego przeczytania. Rok temu do mojej biblioteczki dołączyła jej kolejna powieść: Czarownice z Salem Falls i dopiero teraz doczekała się przeczytania. Jakie są moje wrażenia? Dowiecie się w dalszej części tekstu. Jack St. Bride ma przed sobą bardzo ważny wybór. Gdzie ma zamieszkać? Właśnie wyszedł z więzienia, gdzie spędził ostatnie osiem miesięcy. Jak się później dowiadujemy, trafił tam za gwałt na nieletniej. Dziwnym trafem znajduje swoje miejsce w Salem Falls, gdzie od razu, nie znając jego przeszłości, zatrudnia go w swojej restauracji Addie Peabody. W tym miasteczku, cztery przyjaciółki, Gill, Meg, Whitney oraz Chelsea, uważają siebie za czarownice i są poddane naturze. Wkrótce ich uwagę skupia na sobie właśnie Jack St. Bride, czy wyniknie z tego coś złego? Mężczyzna nie ma łatwo, ponieważ, kiedy tylko obywatele dowiadują