Zbigniew Machowski – absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Dziennikarz, redaktor, sekretarz redakcji "Gazety Wyborczej" [1989-2004]. W latach 2005-2007 wspołpracował z "Zeszytami Literackimi". Od 2004r. Zawodowo związany z rynkiem kapitałowym.* "Przeczytałem za jednym posiedzeniem, nie mogłem sie oderwać. Temat mega aktualny, to duża zaleta książki" – Krzysztof Varga.** Zacznę od okładki, bo wydaje mi się w tym przypadku naprawdę jest warta uwagi. Została bardzo ciekawie przemyślana. Szata graficzna nie jest bardzo rozwinięta, nie ukazuje wielu kolorów, ale swoją minimalną formą trafia w gusta czytelnika. Widać połowę twarzy mężczyzny, który patrzy wprost na odbiorcę, przenika go wzrokiem, hipnotyzuje. Druga część twarzy to ogień, który swoimi promieniami formuje się w zarys nosa, a także w kawałek ust. Jest to bardzo interesujący motyw, który mnie zaskoczył, poniewaz dopiero później zorientowałam się, że płomienie ni

Witam Was serdecznie ;)  Och, słoneczko świeci za oknem, aż chce się żyć, zwłaszcza, że wczoraj było bardzo, bardzo zimno i marzłam, mimo, że byłam ubrana na cebulkę. Pogoda bardzo się z nami bawi, ale mam wielką nadzieję, że to, co jest teraz na zewnątrz zostanie z nami... i będzie coraz lepiej. Zatęskniłam właśnie za wakacjami i lekkim letnim strojem. ;) Dzisiejszy post jednak nie będzie o tym temacie.Mam dla Was stosik, który nazbierałam w ciągu lutego. Nie jest tego dużo, ale zawsze coś. Oczywiście bardzo dziękuję za książki, które Wam za moment pokażę. Oto i one:  Jak widzę, to słoneczko nawet postanowiło zawitać na tym stosikowym zdjęciu, chętnie je zaprosiłam i uwieczniłam. ;)  Numer jeden na liście, to książka, którą otrzymałam od Księgarni Matras.   Heather Graham - Mordercze grono , wydana przez G+J.   Szczerze jestem ciekawa co Autorka Bestsellerów New York Timesa przygotowała dla swoich czytelników. Jeszcze, jak dotąd, nie czytałam żadnych powieści t

Piotr Schmandt – z wykształcenia polonista i teolog. Jego hobby to czytanie i podróże samochodowe. Interesuje się także historią średniowiecza i XX wieku, historią zegarmistrzostwa, piłką nożną oraz polityką. Bibliofil zafascynowany przyrodą, zabytkami, a nade wszystko kuchnią krajów byłej monarchii austro-węgierskiej. Autor książek: „Koncha i perła”, „Pruska zagadka” oraz „Fotografia”. * Biorę do ręki książkę autorstwa Piotra Schmandta i jestem zachwycona już samą okładka, która bardzo dobrze oddaje to, w jakich czasach jest ulokowana akcja powieści. Kolor sepii sprawia, że jeszcze bardziej czytelnik czuje zapach minionej epoki, jej klimat i atmosferę. Obraz także odpowiednio pasuje do opisu jaki znajduje się na okładce: „ Pasjonujący kryminał w kolorze sepii, niekiedy z przewagą czerni.” Dwudziestolecie międzywojenne, Wolne Miasto Gdańsk. Wszystko zaczyna się, gdy spotyka się trzech poważanych mężczyzn, dyrektor Komisariatu Rządu RP Zygmunt Noskowski, major Kar

Tytuł oryginalny: A little bit of heaven; Tytuł polski: Odrobina nieba; Gatunek: Romans, dramat, komedia; Produkcja : USA; Reżyseria: Nicole Kassell; Scenariusz: Gren Wells; Rzadko bywam w kinie. Nie wiem czym jest to spowodowane, czy kosztami, czy po prostu brakiem czasu. Sama nie wiem. Ostatnimi czasy z moim chłopakiem bywamy jedynie na lekkich filmach oraz bajkach, dlatego też nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać po filmie: „Odrobinę nieba”, na który zostałam zaproszona z okazji naszej rocznicy. Oczekiwałam romansu z komedią w tle, wielkiej ilości śmiechu i cukierkowego zakończenia. Jednak nic bardziej mylnego.

Magdalena Kawka – ukończyła socjologię, była kwiaciarką, dziennikarką oraz urzędnikiem. Kilka lat temu postanowiła całkowicie poświęcić się pisaniu. Jest autorką: „Przygód Kosmatka kilkulatka”, „Sztuki latania” oraz „Alicji w krainie konieczności”. Kiedy zabrałam się za książkę „Rzeka zimna” Magdaleny Kawki, zastanawiałam się, co może mnie czekać podczas czytania. Tytuł nie bardzo mnie przekonywał, nic mi nie mówił, nie zdradzał żadnej tajemnicy. To samo, jeżeli chodzi o okładkę, która spowita jest zamarzniętą szybą, przez którą jedyne co dostrzega czytelnik, to nieznajoma twarz kobiety, która wydaje się nie chcieć mieć z nikim kontaktu. Mimo to, podjęłam wyzwanie, otworzyłam powieść i... zatraciłam się w niej. Już na początku poznaję Tamarę Rastignac, która mieszka i pracuje w Paryżu. Ma męża Cyryla, bardzo przyjaznych teściów, oraz poukładane życie. Przynajmniej takie sprawia wrażenie. Jednak kilka stron dalej, czytelnik dostrzega, że to poukładane życie, wcale nie jest

Piotr Rowicki z wykształcenia jest historykiem, a z zamiłowania prozaikiem, dramatopisarzem, autorem kryminałów, powieści i książek dla dzieci. Opublikował m.in. Mały poczet królów Polski dla dzieci, Przygody Hektora, Mężczyzna i Bestia. * Zbrodnia oraz wielka niepewność, to elementy, które towarzyszą książce pt.: „Fatum” P. Rowickiego. Dużo dobrej zabawy, chwile niepewności i targające nerwy, to natomiast to, co towarzyszyło mi podczas czytania tego zbioru opowiadań. Akcja historii dzieje się w Gdańsku, kilkaset lat wcześniej. Jako osoba, która nie bardzo zachwyca się powieściami z czasów odległych, bałam się tego, co może mnie czekać w trakcie czytania tejże lektury. Muszę jednak przyznać, że warto było zaryzykować, gdyż umiliła mi ona czas. Nigdy tak naprawdę nie byłam fanką opowiadań. Wolę powieści kryminalne, w które mogę się wczuć i przede wszystkim, które nie kończą się góra po czterdziestu czy pięćdziesięciu stronach. Lubię przeżywać akcję, denerwować

Witam.  Tak, z moim obiecywaniem jest tak, jak widać właśnie. Niestety, mam nawał pracy, więc zapomniałam nawet o cyklu stosikowym. Na szczęście przypomniałam sobie o nim dzisiaj, więc dla zasady umieszczam ten post. ;)  Tym razem numer stosiku, to 13. Czy ta liczba jest pechowa? Sama nie wiem. Jedno jest pewne, dzisiaj nie przedstawię Wam żadnej "normalnej" książki, gdyż żadnej nowej nie nabyłam w żaden sposób. Wciąż czekam na książkę od portalu nakanapie.pl, którą dostanę do recenzji. Prawdopodobnie pojawi się ona w lutowym stosiku. W sumie dobrze, gdyż mój styczeń, to jedna wielka sesja i jak widać, nie miałam czasu na czytanie czegokolwiek, nad czym szczerze powiedziawszy ubolewam. Obiecywałam już dawno nową recenzję. Będzie. Z pewnością w przyszłym tygodniu, bo w poniedziałek mam jak na razie ostatni egzamin. Następny [niestety poprawkowy] będzie 22 lutego, przynajmniej mam czas, zarówno na odpoczynek, miłą lekturę, a później na zapoznanie się bardzo dobrze z atla