Tylko nie miłość (2011/2012)

FRANCJA | KOMEDIA ROMANTYCZNA | 2011/2012

Komedie romantyczne mają nas bawić oraz pokazywać świat z nieco przyjemniejszej strony. To miłość gra pierwsze skrzypce, odrobinę przerysowana i momentami zbyt idealna. Nie każdy przychylnie patrzy na ten gatunek. Sama również fanką happy end'ów nie jestem, gdyż wolę produkcje bardziej przyziemne.  

Tym razem skusiłam się na francuską produkcję Tylko nie miłość. Po pierwsze, dość rzadko sięgam po komedie romantyczne, a po drugie - filmy francuskie nie są moimi ulubionymi. Nieraz jednak znajdą się jakieś perełki z gatunku i tym razem jedną z nich nieco przedstawię. 

Julien nie potrafi zatrzymać na dłużej przy sobie dziewczyny. Przynosi im pecha, przez co te kończą definitywnie z nim kontakt. Jak na ironię losu, główny bohater jest ekspertem od związków, prowadzi terapie małżeńskie i jest naprawdę dobry w tym co robi. Potrafi wybawić niemal każdą parę z kryzysu. Wszystko się oczywiście zmienia, kiedy na jednym weselu poznaje Johanne, z którą od razu nawiązuje świetny kontakt, nie wziął jednak od niej numeru telefonu, aby ją chronić przed wiszącym nad nim pechem. Los sobie z nich zadrwił i Johanna razem z mężem trafia do gabinetu głównego bohatera. Jak można się tego spodziewać, Julien zaczął się spotykać z tą piękną blondynką, a kobiecie od tego momentu zaczęły się przytrafiać naprawdę dziwne sytuacje i nie zawsze takie niewinne.

Tylko nie miłość jest zabawną produkcją, przy której można się rozluźnić i świetnie bawić zarówno oglądając ją w pojedynkę, jak i z partnerem czy przyjaciółką. Nie jest to film nudny, gdyż postaci w nim występujące są barwne i bardzo ciekawie ukazane. Momentami oczywiście jest przewidywalny, ale przed tym już nie da się uchronić. Dość przyjemna muzyka, a na aktorów dobrze się patrzy i w tym zakresie nie ma do czego się przyczepić. Zwyczajny główny bohater, nie zachwycający szczególnie swoją urodą i piękna, zabawna blondynka. Trochę zdziwiło mnie ominięcie tematu rozpadającego się małżeństwa Johanne, jakby go w ogóle nie było i to właśnie wskazałabym jako minus.

Jako antyfanka lukrowych historii muszę przyznać, że tylko zakończenie mnie zmęczyło. Całość okazała się po prostu całkiem niezłą produkcją, z pewnym morałem i jakąś nauką. Film jest idealny na ocieplenie jesiennego czy zimowego wieczoru, na pewno da wiele momentów do śmiechu.