Czas zmierzchu | Dmitry Glukhovsky

Moje pierwsze spotkanie z prozą Dmitija Głuchowskiego zaliczam do naprawdę udanych, a Czas zmierzchu uznaję za dobrą, wciągającą książkę, która miesza ze sobą kilka gatunków literackich. Z jednej strony jest to historia zwyczajnego mężczyzny, tłumacza, który jest oddany swojej pracy, z drugiej są w niej elementy fantastyki i wierzenia majów, a momentami można dopatrzeć się grozy.

Podczas lektury czytelnik zastanawia się czy ma do czynienia z istotami pozaziemskimi, czy może to wymysł głównego bohatera, a może to są jakieś mafijne porachunki? Jedno jest pewne, mężczyzna jest w niebezpieczeństwie i musi mieć oczy szeroko otwarte.

Tak jak wyżej wspomniałam, główny bohater książki jest tłumaczem języka hiszpańskiego, jest samotnikiem i raczej nie ma zbyt wielu zainteresować poza swoją pracą. Pewnego dnia dostał on do tłumaczenia tekst, a dokładnie drugi rozdział dziennika Diega de Landy z tajemniczej wyprawy po święte księgi Majów. Im nasz tłumacz bardziej wciąga się w stronice pamiętnika, tym dziwniejsze rzeczy go spotykają, przez co trudno stwierdzić co jest prawdą, a co tylko dziwnym zbiegiem okoliczności albo przywidzeniem.

Czas zmierzchu, to może nie jest brawurowo i dynamicznie napisana powieść, jednak jest ona dobra i co krok zaskakuje. To ciekawie skonstruowana, wciągająca bez reszty tajemnicza historia, w którą trzeba się wgryźć, aby się w niej zatracić.

Dmitry Glukhovsky mnie niejednokrotnie zadziwił swoim podejściem do tematu wierzeń Majów. Zaintrygował mnie też swoją kreatywnością oraz sposobem budowania napięcia w książce, gdyż ten tytuł nieraz mnie przeraził, przez co czytałam go spięta, oczekując wrażeń. Ale tak pozytywnie spięta, bo skupiona na lekturze.

Osobiście mogę polecić Czas zmierzchu wszystkim tym, którzy chcieliby liznąć twórczości rosyjskiego pisarza, a także tym, którzy lubią takie niejednoznaczne powieści, hybrydy gatunkowe, leniwe lecz zadziwiające momentami historie.