Przejdź do głównej zawartości

Śpiące Królewny | Stephen King & Owen King




Kiedy na okładce książki widnieje nazwisko King razy dwa, można się spodziewać tylko jednego: wielu wrażeń podczas lektury. I tak właśnie jest w przypadku Śpiących Królewien Stephena i Owena Kingów, na nudę w tym tytule nie można narzekać.

Małe miasteczko, więzienie dla kobiet, psycholog i hycel przeciwko sobie, a także tajemnicza postać – kobieta, a może istota pozaziemska?


Pewnego dnia wszystkie panie przestały się budzić. Ich ciała zaczął porastać kokon, a w miasteczku zapanował chaos, jakby jakiekolwiek panujące dotychczas prawo już nie obowiązywało. Zapanowały bezprawie i panika, wśród walczących ze snem, kobiet.

Co się stało ze światem? Czy to nowa choroba? Dlaczego atakuje tylko płeć piękną? I dlaczego pojawiło się to u wszystkich w jednym czasie? Te i wiele innych pytań zadają sobie bohaterowie książki Śpiące Królewny oraz sam czytelnik.

Nie mam dużego (a raczej nie mam żadnego!) doświadczenia z prozą Stephena Kinga i nie mogę ocenić powyższego tytułu względem innych jego dzieł. Mogę jednak stwierdzić z czystym sumieniem, że Śpiące Królewny zrobiły na mnie pozytywne wrażenie. Zostały one napisane w przemyślany i dowcipny sposób, nie brak w nich komentarzy odnoście aktualnej sytuacji społecznej tudzież politycznej. Książka ta pokazuje, że ludzie przechodzą samych siebie, kiedy tylko przychodzi jakikolwiek kryzys, zamiast się wspierać, kładą sobie kłody pod nogi. Ukazuje ona panikę tłumu i brak logicznego myślenia.

W Śpiących Królewnach nie brak emocji, bo gdy nie skupiamy się na głównym temacie, czyli tajemniczych śpiączkach, śledzimy historie rodzinne poszczególnych postaci, takie jak: podejrzenie o zdradę, problemy pierwszej nastoletniej miłości, czy powody dostania się do więzienie kobiet, które odgrywają ważniejsze role w tej powieści.


Zdecydowanie książka ta pokazuje różnice między płciami, jak zachowują się one w momencie kryzysu. Jest to powieść poniekąd pokazująca przewagę pań nad panami, bo to, że kobiety się nie budzą, nie znaczy, że są słabsze, albo to na nie przyszła zagłada...

Nie brak w powyższym tytule momentów zaskoczenia, losów bohaterów, które szokują. Bo ludzie postawieni w trudnej sytuacji zmieniają swoje priorytety i ogólne patrzenie na świat.

Podsumowując całą moją wypowiedź na temat Śpiących Królewien, muszę przyznać, że dzieło duetu Kingów jest bardzo dobrym umilaczem czasu. Jest to spójna opowieść, która zarówno wciąga, rozśmiesza (bawiłam się podczas lektury bardzo, bardzo dobrze!) jak i zmusza czytelnika do refleksji na temat współczesnego świata i tego, dokąd on zmierza.

Osobiście polecam ;) 


Komentarze

  1. Nie znam jeszcze twórczości autora, ale chcę to zmienić. Od jakiej jego książki polecasz zacząć?;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Dawno czytałam Kinga, a ta pozycja jakoś mnie kusi :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Mam na oku i z polecenia skorzystam :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Dziękuję za przeczytanie mojej recenzji. ;)
Zachęcam do dyskusji na temat powyższego tekstu! *.*

Zobacz również:

YOU | SERIAL A KSIĄŻKI

W ubiegłym roku na Netflixie pojawił się serial You , który wciągnął bardzo wiele osób w swoją historię. Ja go obejrzałam dopiero po przeczytaniu książki i był to jak dla mnie bardzo dobry krok. Nieświadomie odłożyłam oglądanie na później nieświadomie, że jest to serial na podstawie książki właśnie. Książkę przeczytałam, serial obejrzałam i chciałam Wam o tym napisać, chciałam porównać te dwie rzeczy. Ale odkładałam tekst i jakoś zwątpiłam w sens, aż tu nagle pojawił się drugi sezon. Słyszałam opinie, że jest lepszy od pierwszego, zaczęłam więc oglądać. Ale kiedy Ukryte ciała do mnie dotarły, porzuciłam Netflixa, aby jednak najpierw sprawdzić treść powyższego tytułu. I to również był dobry krok. Postanowiłam napisać troszkę o swoich odczuciach o serialu, trochę go porównuję do książek, bo jest to jednak ważne. Moje zdanie o Ty i Ukrytych ciałach  znajdziecie na blogu, zatem zachęcam do lektury. Już teraz mogę Wam powiedzieć, że jako zwykły oglądacz serialu jestem zawiedziona fak

STANY OSTRE. JAK PSYCHIATRZY LECZĄ NASZE DZIECI | MARTA SZAREJKO

  O Stanach ostrych Marty Szarejko wspominałam przy okazji podsumowania roku 2021, jednak dopiero teraz, w kwietniu, postanawiam na temat tego tytułu nieco Wam napisać. Super, jestem z siebie bardzo dumna… Szarejko na początku nie chciała pisać o psychiatrii dziecięcej, dlatego, że w żaden sposób temat jej nie dotyczył. Okazało się jednak, że to, co uważała za minus, okazało się ogromnym plusem jej położenia, bowiem nie podchodziła do tematu tak samo emocjonalnie jak podchodziłaby matka. Stany ostre. Jak psychiatrzy leczą nasze dzieci to książka o poziomie szpitali psychiatrycznych w Polsce, o ich nierentowności i niewydajności. Jest źle, to jakże podnoszące na duchu przesłanie można wynieść z lektury. Autorka rozmawia z pracownikami i dyrektorami placówek w różnych częściach kraju, dowiaduje się wielu ciekawych, chociaż dołujących rzeczy, a tą wiedzą dzieli się z czytelnikami. Na pewno mnie przeraża to, że w szpitalach nie ma miejsc, że dzieci śpią na dostawkach do dostawek, pokątn

KRAINA LODU (2013)

USA | ANIMACJA/FAMILIJNY/PRZYGODOWY | 2013 Dzisiaj sięgnę do Oskarowej półki. Jak wiadomo chyba wszystkim, animacja Kraina Lodu zdobyła dwa Oskary. I myślę, że jest godna uwagi i czasu jej poświęconego. Sama jak dotąd bajkę tę oglądałam trzy razy i bardzo ją polubiłam. Uważam, że historia jest przejmująca, poruszająca, a muzyka w niej zawarta dodaje tego wyjątkowego klimatu.