Obiecałam sobie, że w sierpniu nie będę miała żadnego stosiku. Jednak obietnice swoja zerwałam. I komu teraz mogę ufać, skoro sama sobie już nie mogę? Prezentuję Wam lektury, które do mnie przywędrowały w ciągu tego miesiąca. Z każdej z nich jestem bardzo dumna. ! Zakupione w Księgarni Kumiko . Skorzystałam z okazji, że zajęłam trzecie miejsce w konkursie na recenzje tygodnia na portalu nakanapie.pl i otrzymałam bon na darmową przesyłkę. Cristina López Barrio - Ogród wiecznej wiosny. Ewa Stec - Polowanie na Perpetuę. Candace Bushnel l - Za wszelką cenę. Od Wydawnictwa Replika :  Jonathan Nasaw - Dziewczyny, których pożądał. - Właśnie ją czytam. Bardzo mnie wciągnęła. Mam tylko nadzieję, że mnie nie zawiedzie. ;) Tę pozycję naprawdę polecam. Agnieszka Pietrzyk - Pałac tajemnic. Renata L. Górska - Cztery pory lata. Anna Klejzerowicz - Cień gejszy. - Recenzję mieliście okazję już przeczytać. < link > Od Instytutu Wydawniczego Erica:   Romuald

„ Skąd miał wiedzieć jak silny jest jego ból? Czy nie mógł zawsze być gorszy? Takie już jest życie. Wydaje ci się, że wszystko rozumiesz, że wiesz, co jest dobre, a co złe, i nagle bum! - zdarza się coś takiego, co całkowicie redefiniuje system wartości.”            Co byś zrobił, gdybyś znalazł dużą ilość pieniędzy? Ta kwota pozwoliłaby Ci wyjść z długów, spłacić dom i przez jakiś czas spokojnie żyć. Wziąłbyś te pieniądze bez żadnych wyrzutów sumienia? A może pozostawiłbyś je nawet nietknięte? Z takim właśnie dylematem zmagali się bohaterowie książki Marcus'a Sakey'a: „Dobrzy ludzie”. Przeżyłam emocjonalną przygodę, którą zafundował mi autor wyżej wspomnianej książki. Śledziłam losy bohaterów z zapartym tchem, tym samym oczekując jak najlepszego i najłagodniejszego zakończenia całej historii dla Anny i Toma Reed.            Czy marzenia, które posiadasz, potrafią całkowicie ukryć rzeczywistość i jasność umysłu pod swoim ciemnym płaszczem? Anna i Tom Reed bardzo pr

„ Doskonała miłość usuwa strach”.               Czym dla nas jest wiara? Czy to tylko przyzwyczajenie, zwyczaje, które wynosimy z rodzinnych domów? Czym jest Kościół dla współczesnego człowieka, a Msza Święta, czy to tylko coniedzielny obowiązek? Jakimi powinniśmy być chrześcijanami, aby postępować zgodnie z praktykowanym przez nas wyznaniem? Tego wszystkiego, a nawet wiele więcej można się dowiedzieć po przeczytaniu książki Johna Ortberg'a: „Ja którym chcę być. W poszukiwaniu Bożej wersji siebie”.                     Ta książka otwiera oczy czytelnikowi zarówno na wiarę, którą wyznaje, ale i również na jego codzienne życie i postrzeganie świata. Już teraz wiem, że każdy jest osobną istotą. A to wcześniej nie było dla mnie, jak i wielu ludzi, oczywistą sprawą. Nie należy porównywać się do nikogo, ani czynić tak samo jak duchowy autorytet. Powinno się samemu układać swój plan dnia i nikim się nie sugerować. Także w różnych czynnościach można odczuć obecność Bo

          Uwielbiam twórczość brytyjskiej pary dziennikarzy, którzy tworzą pod pseudonimem Nicci French. Nicci Gerard oraz Sean French, to małżeństwo, które pisze wspólnie od 1995 roku. Ich twórczość odkryłam przypadkiem i od razu się zauroczyłam. Kiedy książka „Godziny Strachu” wpadła w moje ręce, nie mogłam się doczekać, aż dotrwam do końca powieści. Bynajmniej nie z nudy, tylko z powodu tego, że historia bardzo mnie zaciekawiła.              Główną bohaterkę, Ninę Landry, czytelnik poznaje dokładnie osiemnastego grudnia, w dzień jej czterdziestych urodzin. Wraz ze swoimi dziećmi oraz nowym życiowym mężczyzną ma wieczorem wyjechać na urlop na Florydę, aby w ciepłym klimacie spędzić święta i przywitać nowy rok. Wszystkie te plany jednak legły w gruzach, gdyż jej piętnastoletnia córka Charlie znika bez śladu. Zdesperowana matka krok po kroku odnajduje nowe ślady, które mogłyby przybliżyć ją do swojego dziecka. Policja działa według swoich zasad, spokojnie przesłuchuje znajo

            Z reguły nie czytuję e-booków. Po prostu męczę się przy tym. Jednak, kiedy otrzymałam propozycję zrecenzowania tego zbioru opowiadań, z ogromną chęcią się zgodziłam. Sama książeczka już od początku mnie intrygowała, bo chciałam się dowiedzieć, co takiego wymyślili na uczczenie Światowego Dnia Książki.            „Książki moja miłość”, to zbiór opowiadań, które czyta się z przyjemnością przy kubku herbaty, kawy bądź gorącego kakao. Jednak, ta z pozoru niewinna książeczka, nie jest wcale taką lekką lekturą, na jaką wygląda. Poszczególne prozy są dającymi do myślenia tekstami, nad którymi czytelnik musi się przez chwilkę zastanowić. Już na samym początku, zmusiło mnie do refleksji pierwsze opowiadanie autorstwa Andrzeja S. Pilskiego o znaczącym tytule: „Lubimy książki”. Bo co to właściwie znaczy, że ktoś lubi czytać? Kim tak naprawdę jest książkoholik, bądź po prostu miłośnik książek? Na te pytania już sami musimy sobie odpowiedzieć, a później ocenić swoje miejs

Z drżącymi rękoma pochwyciłam książkę „Turcja – półprzewodnik obyczajowy” który napisały: Agata Bromberek oraz Agata Wielgołaska. Wcześniej jeszcze nie miałam do czynienia z taką literaturą, ani nie czytywałam [całych] przewodników, gdyż wydawały mi się zawsze suchymi informacjami. Turcja jak dotąd, kojarzyła mi się z krajem konserwatystów, gdzie kobiety mają małe prawa oraz chodzą zakryte od stóp do głów. Jak wynikło z tej książki, to tylko pierwszy stereotyp, który przyćmiewa ludziom ten kraj. Turcja wygląda całkiem inaczej, niż zwykły turysta mógłby się spodziewać. Po przeczytaniu tego półprzewodnika obyczajowego, odkryłam na nowo ten kraj oraz całkowicie zmieniło się moje postrzeganie tego państwa a także kultury w nim panującej. Najbardziej mnie interesowały rozdziały poświęcone zachowaniom Turczyków w ich domach, przywiązaniu do rodziny a także ich gościnności. Zaciekawiło mnie to, że w tym kraju rzadko stosowane są podziały na „Moje – Twoje”, a prawie wszystko jest

              Ta książka już od jakiegoś czasu mnie intrygowała. Ilość recenzji, jakie pojawiły się w sieci jeszcze bardziej ciekawiły mój zmysł czytelniczy... aż w końcu powieść trafiła w moje ręce i zagłębiłam się w hipnotyzujących oczach dziewczyny widniejącej na okładce tejże lektury. „Z ciemnością jej do twarzy” autorstwa Kelly Keaton wciągnęła mnie w swój świat już od pierwszych stron, a samą bohaterkę bardzo polubiłam, za to, że wcale nie jest zwykłą nastolatką.                Aristanae, to dziewczyna, która źle się czuje ze swoją innością. Posiada długie jasne włosy, których często chciała się pozbyć. Do tego stosowała już każdej techniki, łącznie z paleniem ich. Jednak na drugi dzień, włosy były tak samo długie jak przed tym ekstremalnym zabiegiem. Bohaterka dobrze wiedziała, że jest adoptowana, bowiem rodzina, w której aktualnie się znajdowała, nie była jej pierwszym tymczasowym domem. Ale to właśnie państwo Sandersonowie na swój sposób wychowywali tę dziewczynę or

         Ostatnimi czasy coraz częściej sięgam po książki stworzone przez polskich autorów. Nie wiem dlaczego, ale wcześniej rzadko się to zdarzało. Może wolałam czytać o obcych miejscach, niż o polskich realiach? Nie wiem. Jednak coraz bardziej się przekonuję do twórców pochodzących z naszej ojczyzny.              Lubię kryminały oraz charakteryzującą je zagadkę i trudną układankę. Oczekuję od tego gatunku trzymającej w napięciu akcji. Nie lubię ciągnących się wydarzeń ani niepotrzebnych epizodów. Anna Klejzerowicz w swojej książce: „Cień gejszy” ukazała historię, w której wszystko jest na swoim miejscu, nic nie jest niepotrzebne. W tej powieści wydarzenia sprzed stu lat mieszają się z czasem teraźniejszym. Jak duży wpływ na współczesność ma przeszłość?                 Gdański dziennikarz, Emil Żądło, ma do odgadnięcia bardzo ciężką zagadkę. Po pierwsze – dlaczego ktoś wypisuje dziwne rzeczy na forach internetowych i podpisuje się jego imieniem i nazwiskiem? A po drug

„ Masz upór pięciolatki, ciało piętnastolatki, a duszę kobiety co najmniej trzydziestoletniej. Twoje oczy nie mają wieku, jest w nich coś ponadczasowego.”            Czytelników z każdej strony nawiedzają książki o wampirach i innych stworach, których normalni śmiertelnicy nie są w stanie sobie wyobrazić. Sięgając po powieść Bettiny Belitz: „Pożeracz snów” bałam się, że trafię na schematyczną opowieść o nastolatce – śmiertelniczce oraz mężczyźnie, który nie jest do końca człowiekiem. Nie wiedziałam jednak czy ta pozycja literacka przypadnie mi do gustu, ale warto nieraz zaryzykować, aby przeżyć owianą tajemnicą przygodę razem z głównymi bohaterami.               Elisabeth, to nastolatka, która razem ze swoimi rodzicami przeprowadziła się na wieś, gdyż jej tata otrzymał ofertę pracy w zakładzie psychiatrycznym. Jak to w przypadku nastolatek, dziewczyna buntuje się i nie jest zadowolona z tej przeprowadzki. W dawnym miejscu zamieszkania miała swoich przyjaciół, z którymi

               Są takie lektury, które wciągają czytelnika już od pierwszych stron i nie pozwalają na opuszczenie ich świata. Czasami zdarza się, że książka podoba się i interesuje odbiorcę dopiero po przebrnięciu przez kilkadziesiąt kartek. Trzeba się z nią zaprzyjaźnić oraz przywyknąć do stylu autora. I tak właśnie było w przypadku mojej przygody z „Wspólnikiem” , który rozpoczyna cykl „Rodziny Wenclów.” Leny Najdeckiej . Na początku nie umiałam wczuć się w opisywane wydarzenia, jednak później nie mogłam się oderwać od powieści, gdyż byłam ciekawa jak poukładają się losy bohaterów.            W książce ukazane jest życie klasy średniej na płaszczyźnie polskich realiów. Pokazane są takie sytuacje, w których rodzina wcale nie jest na najwyższym miejscu na drabinie wartości, a drobne zdrady są na porządku dziennym. Opowiedzenie tego, o czym jest ta książka, jest bardzo trudne. Nie zawiera w sobie jednego wątku, na którym by się opierała. Jest wielowątkowa, przez co wydaje się pr